Democratisch volksvertegenwoordiger Ilhan Omar gaf recent één week na de aanslagen in Nieuw-Zeeland een toespraak voor de organisatie CAIR (Council on American-Islamic Relations1). Eén korte zin uit die toespraak werd door mainstream en sociale media zonder context gereproduceerd om te suggereren dat zij de aanslagen van 9/11 zou minimaliseren.
Citaat zonder context
Dit is wat ze toen zei (met het betreffend citaat in vette letters): “Hier is de waarheid. Voor veel te lang hebben wij (Amerikaanse moslims, nvdr) geleefd met het ongemak tweede klasse burgers te zijn. Ik ben dat eerlijk gezegd beu en zo zou elke moslim in dit land moeten denken. CAIR werd opgericht na 9/11 toen zij inzagen dat een bepaald aantal mensen iets deden (‘some people did something’) en dat wij allen als gevolg daarvan onze toegang begonnen te verliezen tot onze burgerlijke vrijheden. Je mag niet denken: “Wanneer vandaag iemand vreemd naar me staart ga ik mezelf voor hem behaaglijk gedragen”. Wat je moet doen is zeggen: “Deze persoon kijkt vreemd naar mij. Ik voel me daar ongemakkelijk bij. Ik ga met hem praten en vragen waarom hij zo naar me kijkt, want dat recht heb jij.”
Verder in haar toespraak lichtte ze toe hoe discriminerend het is dat miljoenen moslims in de VS met de vinger worden gewezen, zich constant moeten verantwoorden, worden benadeeld op het werk, op straat, in de huizenmarkt. Omar maakte daarbij één feitelijke vergissing – de enige, waarvoor ze niet eens werd aangevallen. CAIR werd niet opgericht na 9/11 maar reeds in 1983. Volgens haar woordvoerder was dat een onbedoelde verspreking. Ze zou eigenlijk zeggen dat de organisatie na 9/11 haar ledenaantal verdubbelde.
Verder zei Omar nog: “Veel mensen verwachten van onze gemeenschap dat wij iedere keer er iets gebeurt denken dat we ons horen te verbergen. We hebben hen echter al meermaals getoond dat wij niet weggedrukt, bedreigd of geterroriseerd zullen worden. Wij zijn sterk en standvastig. Wij zullen blijven tonen dat we onszelf zijn, omdat we weten dat we recht hebben op een waardig bestaan en een waardig leven”.
“De woorden van de president hebben consequenties”
Over de aanslagen in Nieuw-Zeeland door een witte supremacist: “Velen onder ons hielden onze adem al lang in in bange afwachting dat iets dergelijks zou gebeuren… Velen onder ons beseften dat het erger ging worden, nu we een leider hebben, een wereldleider in het Witte Huis, die openlijk zegt ‘Moslims haten ons’, die haat aanstookt tegen moslims, die denkt dat het OK is om over een volledig geloof, een volledige gemeenschap te spreken op een onmenselijk smerige manier en die niet begrijpt – of die ons wil doen geloven dat hij dat niet begrijpt – dat zijn woorden consequenties kunnen hebben… Hij weet dat er mensen zijn die hij kan beïnvloeden om ons leven te bedreigen, onze invloed te verhinderen… maar liefde overtroeft haat2.”
CAIR wordt op sociale media en op rechtse massamedia een “terroristische organisatie” genoemd. Dat is gebaseerd op een uit context gehaalde lijst van een onderzoek naar de Holy Land Foundation, een organisatie die in 2008 werd veroordeeld voor het financieren van extremistische islamitische groeperingen. In dit rapport stonden naast CAIR nog 250 moslimorganisaties vermeld waarvan werd gerapporteerd dat ze in het kader van het onderzoek over de Holy Land Foundation ook waren onderzocht (en verder nooit van iets werden beschuldigd).
“Ergste tweet in de geschiedenis”
Het betwiste citaat van enkele seconden ‘some people did something’ werd eerst geselecteerd door een Nieuw-Zeelander die er mee wilde suggereren dat Omar de aanslag van 9/11 goedpraatte. Trump nam dit citaat vervolgens over en combineerde het met beelden van 9/11 met als enige commentaar ‘WE WILL NEVER FORGET’.
De links-liberale nieuwssite Slate omschreef wat met deze tweet mis is onder de titel “Donald Trump’s Ilhan Omar tweet zou wel eens de ergste tweet in de geschiedenis kunnen zijn.”
- Deze tweet is oneerlijk: de toespraak van Omar ging over het vrijwaren van de Amerikaanse idealen, over het onderscheid dat moet worden gemaakt tussen een kleine groep niet-Amerikaanse extremisten en de grote groep van Amerikaanse moslims. Haar quotering ‘een aantal mensen’ stond in contrast tegenover ‘wij allen’.
- Hij is racistisch. Trump heeft een lange voorgeschiedenis wat betreft verwijten aan alle moslims dat ze verantwoordelijk zijn voor alle acties van elke individuele moslim. Hij maakt dergelijke veralgemening nooit voor misdaden begaan door witte racisten.
- Dit is aanzetten tot geweld. Reeds een week voor Trump’s tweet werd in New York een man aangehouden voor het plannen van een moordaanslag op Omar. Berichten over doodsbedreigingen circuleerden al meerdere dagen. Op een dergelijk ogenblik met deze tweet komen is een bijna expliciete goedkeuring van deze bedreigingen.
- Het is hypocriet en opportunistisch. Trump heeft zelf meermaal zeer betwistbare en respectloze uitspraken gedaan over 9/11. Hij stelde in een radio-interview kort na de aanslag dat hij nu de grootste toren in Manhattan bezat, zijn fameuze Trump-Tower (wat bovendien niet eens juist was). Daarna beweerde hij dat de staat New York hem had betaald voor het opruimwerk dat een van zijn bedrijven zou hebben gedaan, eveneens gelogen. Hij heeft recent beslist nucleaire technologie te verkopen aan Saoedi-Arabië, het land waar het regime volgens de eigen vaststellingen van het parlementair onderzoek van het Congres “steun en assistentie” heeft geleverd aan de daders van 9/11.
- De president schreef deze tweet volledig in HOOFDLETTERS.
Een paar dagen later kreeg president Trump van een journalist van MSNBC de vraag of hij ‘enige reserves’ had bij zijn tweet, omdat Ilhan Omar sindsdien veel doodsbedreigingen had gekregen (of eerder: veel meer dan voorheen reeds het geval was). Zijn antwoord was kort: “Neen”, waarna hij het voor haar nog erger maakte door haar ‘onpatriottisch’ en ‘ondankbaar’ te noemen. Hij suggereerde dat haar status als Amerikaans staatsburger in twijfel mag getrokken worden.
Democratische Partij verdedigt eigen politici niet
Was deze houding van de president van de VS op zich al schandalig genoeg, dan valt er evenmin iets goeds te zeggen over de manier waarop de top van de Democratische Partij reageerde. Enkele individuele volksvertegenwoordigers waaronder Alexandra Ocasio-Cortez en senator Bernie Sanders verdedigden haar, maar van de top van de partij, met name van Nancy Pelosi, tevens parlementsvoorzitter, kwam enkel een vage oproep aan “iedereen” om geen politiek misbruik te maken van 9/11, zonder Trump of Omar bij naam te noemen.
Een aantal van haar Democratische collega’s verweten Omar reeds eerder voortvarendheid die een voor de eerste maal verkozen volksvertegenwoordiger niet zou betamen. Zij zou volgens hen daarenboven verdeeldheid zaaien “in eigen rangen”. Stuk voor stuk verwijten die ook aan Alexandra Ocasio-Cortez en Rachida Tlaib worden gericht, maar nooit aan andere nieuwkomers die zich profileren met traditionele opinies en standpunten. De zender Fox News heeft zowat elke dag wel iets over haar en haar collega’s Alexandra Ocasio-Cortez en Rashida Tlaib te vertellen, wat deels wordt overgenomen door de andere media.
Ilhan Omar heeft Somalische roots, Rachida Tlaib Palestijnse en Ocasio-Cortez Portoricaanse. Tlaib en Omar zijn bovendien moslima’s. Ocasio-Cortez komt uit een Portoricaanse familie met zowel een Afrikaanse, inheemse, Spaanse als Joodse voorgeschiedenis. Daarnaast hebben deze vrouwen zeer uitgesproken meningen over thema’s die grondig afwijken van het geijkte mainstream discours van Democraten én Republikeinen. Zij uiten hun meningen ongezouten en openlijk, op een manier die de ‘ervaren’ collega’s onbetamelijk vinden, ‘not done’.
Ongepaste assertiviteit
De Amerikaanse politici en mediacommentatoren verwijten hen in feite dat zij hun politieke standpunten met dezelfde vanzelfsprekendheid en assertiviteit uiten als politici die het beleid van de huidige regering in Israël ondersteunen en als organisaties zoals het AIPAC en de Anti Defamation League, beiden Joods-Amerikaanse lobby’s die voor de belangen van Israël in de VS ijveren en daarvoor onbeperkte toegang krijgen tot de media. Wat de politieke en media-elite in Washington, DC in dit alles het meest irriteert is hun discours over Palestina en Israël. Ocasio-Cortez riep recent zelfs op om wapenleveringen aan Israël te stoppen.
Ilhan Omar doet dit alles bovendien als moslima met een hoofddoek. Haar zelfzekere, assertieve persoonlijkheid spreekt volledig het cliché tegen van de ‘onderdrukte, onmondige moslimvrouw’. Vertegenwoordigers van minderheden horen zich zo niet te gedragen. Zij moeten ‘verbinding’ zoeken, ‘dialoog’, ‘verzoening’. Het is een taai cliché dat telkens weer opduikt in de Amerikaanse (en Westerse) geschiedenis, van Malcolm X tot Martin Luther King over Angela Davis, de Black Panthers, de American Indian Movement, de burgerrechtenbeweging, de solidariteitsbewegingen met Centraal-Amerika en zoveel meer, tegen elke stroming die inging tegen het Democratisch-Republikeinse bestel.
Buiten het aanvaarde politieke spectrum
De huidige hetze tegen Ilhan Omar is in de eerste plaats levensgevaarlijk voor haarzelf, in een land waar wapendracht en wapengebruik zo wijd verspreid zijn. Dit is tevens een poging om een volkomen democratisch verkozen volksvertegenwoordiger te delegitimeren. Het is zelf niet eens de standpunten zelf die ze verwoordt, maar het feit dat ze er in slaagt die standpunten naar het ruime Amerikaanse publiek te brengen die haar vijanden bij de Republikeinen (uiteraard) en bij de overgrote meerderheid van Democratische politici mateloos ergert. Zij zegt zaken die niet horen gezegd te worden, waar de gewone Amerikaan niet over geïnformeerd hoort te zijn.
Dat de tweet geen internationaal schandaal is zegt alles over het Amerikaanse (en in feite het volledige westerse) mediabestel en over het Amerikaanse politieke systeem, een systeem dat ontworpen is om de publieke opinie, de échte, in toom te houden ten bate van hogere belangen. Geen enkele westerse regeringsleider of staatshoofd heeft Trump voor deze tweet veroordeeld, geen enkele.
Wat Ilhan Omar, Alexandra Ocasio-Cortez en Rachida Tlaib zeggen is niet eens extreem, het is de échte mainstream. Hun standpunten zijn alleen extreem omdat het traditionele politieke spectrum zich zover rechts van hen situeert.
Ilhan Omar en haar collega’s krijgen nu speciale bescherming van de staatsveiligheid. Die zal zonder de minste twijfel tegelijk hun handel en wandel monitoren op zoek naar het kleinste detail over hun privé-leven. Zo ging het met Martin Luther King en alle dissidente politieke leiders die hun hoofd boven het maaiveld durfden te tonen. De VS kunnen bogen op een zeer lange traditie op dit vlak. Het zou naïef zijn te denken dat dit nu niet meer zou gebeuren.
De top van de Democratische Partij heeft alvast maatregelen genomen om te verhinderen dat nog meer progressieve nieuwkomers zetelende parlementsleden in eigen rangen zouden uitdagen, en bereidt reeds een aantal presidentskandidaten voor zoals Beto O’Rourke en Kamala Harris. die moeten met een Obama-esque ‘progressief’ imago de echte progressieven tegenhouden. Zij zijn daarom ook als de dood voor de kandidatuur van Bernie Sanders, die nu in de polls al beter scoort dan Trump, en bovendien openlijk Omar, Tlaib en Ocasio-Cortez steunt. Hem uitschakelen door electoraal bedrog tijdens de voorverkiezingen zoals in 2016 zal nu niet meer zo eenvoudig zijn.
Zal de Democratische Partij voor een tweede maal op rij een kandidaat saboteren die wel kan winnen tegen Trump? In het Amerikaanse politieke systeem moeten volksvertegenwoordigers om de twee jaar verkozen worden – een systeem dat hen verplicht in feite permanent in verkiezingsmodus te werken en dat bijzonder nadelig is voor kandidaten die geen grote sponsors aantrekken. In 2020 moeten Ilhan Omar, Alexandra Ocasio-Cortez en Rashida Tlaib opnieuw verkozen raken tegelijk met de presidentsverkiezingen. Zij zullen zowel de Republikeinen, Trump én het establishment van de eigen Democratische Partij moeten trotseren.
Het worden zeer spannende (en gevaarlijke!) tijden voor Ilhan Omar en haar collega’s.
Bronnen:
- Trump: No regrets about Rep. Ilhan Omar death threats
- Donald Trump’s Ilhan Omar Tweet Might Be the Worst Tweet in History
1 De afkorting CAIR is tevens een woordspeling op het fonetisch identiek woord ‘care’ voor ‘zorg’.
2 “Love trumps hate” is een reeds lang bestaande Engelse uitdrukking, die sinds de verkiezing van president Trump (president ‘Troef’) echter een heel nieuwe betekenis kreeg.