Nauwelijks één week na de gruwelijke klimaatramp is Pakistan – zoals was te verwachten – verdwenen naar de kleine achterpagina’s van de kranten. De Pakistanen organiseren zich zo goed als ze kunnen. Dit zal jaren herstel vragen. DeWereldMorgen.be sprak met de 51-jarige Brusselse Pakistaan Khalid Sadiq, die in augustus nog op familiebezoek was in Pakistan.

“Ik woon sinds 10 jaar in Brussel met mijn echtgenote en vier kinderen, waarvan de oudste zijn eerste jaar op de universiteit doet. Wij komen uit de stad Lahore, de tweede grootste stad van Pakistan na Karachi. Lahore is de hoofdstad van de provincie Punjab in het centrale oosten van Pakistan en grenst aan de gelijknamige deelstaat Punjab in India. Wij spreken dezelfde taal Punjabi in beide landen¹.”

De zwaarst getroffen provincie is Sindh in het zuiden aan de Arabische Zee. Afstand Noord-Zuid is 1800 km. Map: worldatlas.com

“Ik was in juli en augustus nog op familiebezoek bij mijn broers en zussen in Lahore. Oudere mensen zeggen het dat ze dit nooit eerder hebben gezien. Overstromingen zijn nochtans een jaarlijks fenomeen, vooral in het laaggelegen vlakke zuiden tijdens het moessonseizoen. Die vergen dan telkens een paar weken om de schade te herstellen.”

“Er is geen drinkbaar water. Het overstromingswater is zwaar vervuild en er drijven lijken in van honderdduizenden buffels – en van mensen.”

“Dit is echter totaal anders. Dit gaat jaren herstel vragen. Hou er bovendien rekening mee dat de moessons elk jaar terugkomen. Dit waren geen gewone tropische regenbuien, dit waren regenorkanen. Dit was als Pepinster over de oppervlakte van meerdere malen België (zie deze documentaire Pepinster, waar een jaar later nog steeds een groot deel van de schade niet is hersteld). Daarbovenop kwam de veel grotere hoeveelheid smeltwater dan vorige jaren van de gletsjers in de Himalaya.”

Zwaarst beschadigde districten. Map: Adnan Khadim/CC BY-SA 4:0

“In het Noorden en het centrum was er door die enorme vloed water ook veel schade maar die was niet te vergelijken met de ramp in het Zuiden. In de enorme laagvlaktes van het zuiden zijn de rivieren buiten hun oevers getreden en hebben ze honderdduizenden hectare overspoeld.”

“De vloedgolf was te sterk voor de dijken. Hele huizen werden meegesleurd. Bruggen werden weggespoeld. Talrijke dorpen zijn nog steeds volledig afgesneden van de buitenwereld. Het gsm-netwerk werkt niet meer over grote delen van het getroffen gebied. Er is geen elektriciteit, duizenden mensen overleven nog steeds op de daken van hun hutten.”

I have never seen climate carnage on the scale of the floods here in Pakistan.

As our planet continues to warm, all countries will increasingly suffer losses and damage from climate beyond their capacity to adapt.

This is a global crisis. It demands a global response. pic.twitter.com/5nqcJIMoIA

— António Guterres (@antonioguterres) September 10, 2022

“Al die watervloed mag ons daarenboven niet doen vergeten dat er zo goed als geen drinkbaar water voorhanden is. Het overstromingswater is zwaar vervuild,  er drijven lijken in van honderdduizenden buffels en van mensen – het juiste dodental is nog steeds niet bekend. Mensen krijgen maar geen nieuws van hun geliefden.”

“De regering van de KPK-provincie² voerde van 2014 tot 2017 de Billion Trees Tsunami-campagne om bomen te planten langs de rivieroevers. Die werden allemaal weggespoeld.”

“Veel lichamen zullen slechts gevonden worden als het water volledig is weggetrokken en zelfs dan zullen er velen onvindbaar blijven. Omdat veel oevers en aanlegsteigers verwoest zijn kunnen boten geen voorraden en hulp brengen, terwijl ook een groot deel van de wegen onbruikbaar zijn.”

Klimaatcrisis?

“Of de Pakistanen weten dat dit het gevolg is van de klimaatcrisis en of ze beseffen dat niet zij maar het westen voor die klimaatcrisis verantwoordelijk is? Het hangt er volledig van af of je kan lezen en schrijven³. Pakistanen die lang genoeg naar school geweest zijn weten dat heel goed. Je leest er ruim over in onze media. Dat betekent echter niets als je niet kan lezen of schrijven.”

De stad Shahdadkot, in het noorden van Sindh. Foto: Ali Hyder Junejo/CC BY-SA 2:0

“Op dit ogenblik zijn er nog duizenden Pakistani die geen weet hebben van de toestand in de rest van het land, die nog geen hulp gezien hebben, die geen enkele informatie hebben, want ook de lokale radiostations werken niet meer.”

“Vooral de kinderen en de ouderen worden zwaar getroffen. Door het gebrek aan drinkbaar water, de onmogelijkheid om water te koken en gebrek aan dagelijks eten krijgen ze diarree, die vrij snel ontaardt in een secundaire infectie door hun verzwakte immuniteit. Wat je in België met een paar dagen Imodium en proper drinkwater oplost wordt ginder een kwestie van leven en dood. Het overvloedige water en de warme temperatuur zijn een broedhaard voor infecties.”

“In de rest van het land worden solidariteitsinitiatieven opgezet. Mensen verzamelen tenten, drinkwater en droog voedsel⁴. In de lokale gemeenschap van mijn familie brengen de mensen al wat ze kunnen naar de kerken⁵. Meer kunnen de meeste mensen niet doen. Wie werk heeft kan dat niet verlaten. Wie geen werk heeft, heeft de middelen niet om iets te doen.”

“Pakistan kan dit onmogelijk alleen oplossen. Internationale solidariteit is een kwestie van overleven voor ons en van morele plicht voor de daders. Als je weet wie de daders zijn van de klimaatcrisis ligt het voor de hand. Zij moeten deze ramp vergoeden.”

Zie ook  Daders zijn Shell, Chevron, BP, Total … Zij moeten overstromingsramp Pakistan betalen met hun woekerwinsten.

Notes: