Deze morgen, woensdag 1 februari, zijn er alweer sociale prikacties bij de NMBS. De treinbegeleiders op de as Antwerpen-Brussel-Charleroi kunnen de werkdruk niet meer aan. Niet opgenomen verlofdagen stapelen zich op. De VRT-Radio staat paraat om de luisteraar accuraat en objectief te informeren … op de manier waarop alle grote media tegenwoordig aan ‘berichtgeving’ doen.

De NMBS doet het weer

Deze morgen ontbijt ik met verontrustend nieuws. Er zouden heel wat treinen uit Charleroi vertraging hebben of afgelast zijn. Schuldigen van dienst blijken de treinbegeleiders te zijn. Die vinden de werkdruk te hoog liggen. Bovendien hebben ze nog een groot aantal verlofdagen van vorig jaar over, die wegens tekort aan personeel maar niet kunnen genomen worden.

Ik neem de trein naar Brussel in het stationnetje van De Hoek, in het jargon van de NMBS noemt men dat een ‘stopplaats’. Dat ligt in de gemeente Sint-Genesius-Rode op die lijn naar Charleroi. Het blijkt mee te vallen. De trein heeft acht minuten vertraging, één minuut meer dan door de aankondiger tien minuten eerder werd omgeroepen.

Treinbegeleider, de job van je leven …

De treinbegeleider aan boord – het is een treinbegeleidster – is de vriendelijkheid en gedienstigheid zelve. Tussen het station van Linkebeek en Ukkel-Calevoet (reistijd drie minuten) kijkt ze twaalf kaartjes na, verkoopt twee tickets aan reizigers die in de stopplaats van De Hoek zijn opgestapt en legt aan een andere reiziger uit wanneer en op welk spoor hij in Brussel-Zuid kan overstappen naar de luchthaven. Daarna vindt ze nog net de tijd om te wijzen op de sms-dienst 2828 van de NMBS. All in a day’s work.

In Brussel-Zuid loopt het verkeerd. De treinbegeleider moet zelf naar een andere lijn overstappen en de andere begeleider is er nog niet. Uiteindelijk komt ik met twintig minuten vertraging aan in Brussel-Noord. In plaats van een kwartier te vroeg kom ik daarmee vijf minuten te laat aan op de redactie.

Foei, NMBS

Jij, lezer, krijgt dit artikel dus op je computer vijf minuten later dan had gekund. Allemaal de schuld dus van de NMBS. De economische schade van deze vertraging voor het Bruto Nationaal Product zal ik door mijn advocaat laten berekenen. Hij kan me dan gelijk een bedrag voorstellen dat ik als morele schadevergoeding ga eisen.

Voor uw informatie, één adres

Alle gekheid op een stokje. Mijn echte ergernis gaat over iets anders. Het interview dat ik deze morgen mocht horen op Radio Een was zonder meer (weer eens) hemeltergend subjectief en vooringenomen. De journalist van dienst was niet eens één van de ergsten. Hij liet zijn slachtoffer, een vertegenwoordiger van de christelijke vakbond, zowaar zelf even uitleggen wat de sociale grieven achter de sociale actie van deze morgen zijn. Daarna bleef hij maar doorgaan op wat voor hem de kern van de zaak was. Keurde de vakbond deze actie nu al dan niet goed?

Uit deze sociale actie kon je even goed andere informatie halen. Hoe komt het dat de NMBS al jaren een tekort aan treinbegeleiders heeft? Aan de opleiding kan het niet liggen, want ik ben in vijftig jaar als overtuigd treingebruiker nog nooit een onbehulpzame treinbegeleider tegengekomen. Waarom treedt de NMBS de sociale rechten van haar personeel al jarenlang met de voeten door hen het recht op jaarlijks verlof te ontzeggen. Het jaarlijks verlof tussen haakjes is één van die dingen die door de vakbonden na jarenlange harde strijd werden afgedwongen, met ondermeer stakingen!

Journalisten, beste lezer, hebben een vrijkaart voor de trein, met complimenten van de NMBS-leiding (Ik niet, ik ben onbezoldigd vrijwilliger).

De niet-gestelde vragen zijn meestal de relevante

De betrokken journalist van dienst had dus net zo goed de NMBS-leiding kunnen bellen en hen kritische vragen stellen over de tekortkomingen van hun personeelsbeleid. Hij had hen kunnen confronteren met het reizigersleed dat door hun moedwillige onkunde is veroorzaakt. Dat deed hij niet.

Integendeel, de vakbond is weer eens de kop van jut. Wat dit interview echter nog schrijnender maakt is het feit dat de man zelf alle belang heeft bij assertieve vakbonden om zijn sociale rechten te beschermen. Neen, hij moet ‘objectief’  zijn, nietwaar?

Journalisten ondergraven hun eigen sociale rechten

De kranten, radio, tv .. allen zingen ze hetzelfde liedje. Dat de journalisten van de grote media daarmee actief meewerken aan de ondermijning van hun eigen sociale rechten is een feit. Herinner je maar hoe ‘verontwaardigd’ zij waren toen hun collega’s van De Morgen een tijd terug zo zwaar werden aangepakt.

Partijdig en vooringenomen

Een aantal onder hen durven DeWereldMorgen zelfs verwijten ‘partijdig en vooringenomen’ te zijn. Wel, dat zijn wij inderdaad. Wij zijn immers zo gek te menen dat sociaal onrecht niet ‘objectief’ mag beschreven worden. Je maakt geen programma over slavernij waarin je de slavendrijver evenveel tijd geeft als de slaaf. Je schrijft dus ook geen artikel over sociaal onrecht waarin je de daders van de sociale uitbuiting eveneel tijd geeft als hun slachtoffers.

Even ernstig dus, wat voor ‘objectief’ doorgaat in de grote media is dat niet, integendeel. De manier waarop de grote media aan antisociale berichtgeving doen is eenzijdig, vooringenomen, partijdig en subjectief en spreidt verder het bedje van de antisociale neoliberale krachten in de maatschappij. VOKA, VEV, VBO en consoorten kunnen er gerust in zijn. Zij hebben in de grote media hun objectieve bondgenoten gevonden.