Volgens het Duitse weekblad Der Spiegel heeft Snowden hen documenten getoond die bewijzen dat de NSA de gebouwen van de EU in Washington, New York en Brussel afluistert, al vijf jaar lang. De EU een bedreiging voor de nationale veilgheid van de VS? Dit kan alleen maar om economische spionage gaan.
In een ‘Top Secret’ document van de National Security Agency (NSA) van september 2010 staat omschreven op welke manier deze dienst de diplomatieke vertegenwoordiging van de EU in Washington afluistert.
Afluisteren van bondgenoten
Er werd blijkbaar niet alleen afluisterapparatuur in het gebouw geïnstalleerd maar ook het computernetwerk van de EU zou geïnfiltreerd zijn. Op die manier heeft de Amerikaanse regering toegang tot de interne gesprekken, tot de interne e-mails en tot interne documenten en rapporten van de EU.
Ook de diplomatieke vertegenwoordiging van de EU bij de VN in New York wordt beschouwd als ‘aanvalsdoelwit’ . Bovendien zou ook het Justus-Lipsiusgebouw in Brussel al vijf jaar een doelwit zijn. Daar zijn de kantoren gevestigd van de EU-Ministerraad. Elke lidstaat van de EU heeft in dit gebouw een vertegenwoordiging met telefoonverbindingen en internetconnecties.
De VS-regering heeft tot nog toe de kaart van de strijd tegen het terrorisme getrokken om haar spionagactiviteiten te verantwoorden. Blijkbaar vormen de EU en de EU-lidstaten een gevaar voor de nationale veiligheid van de VS?
Er is iets anders aan de hand. De VS is op technologisch, logistiek en militair vlak nog steeds onbetwistbaar wereldleider. Het internet is per slot van rekening een Amerikaanse uitvinding. Na de Tweede Wereldoorlog heeft de Amerikaanse regering miljarden dollars belastingsgeld gepompt in onderzoek naar een veilig communicatienetwerk dat zou functioneren wanneer alle klassieke communicatie zou zijn uitgevallen.
Amerikaanse uitvinding
Wat wij vandaag ‘internet’ noemen is in feite een militair communicatiesysteem dat gecommercialiseerd werd, eenmaal de enorme kosten voor tientallen jaren onderzoek en ontwikkeling waren gefinancierd door de Amerikaanse overheid (onder de vorm van het defensiebudget). Het is dus niet meer dan logisch dat de Amerikaanse overheid op technisch vlak het best geplaatst is om datzelfde internet te schaduwen.
Ondertussen blijft de VS economisch terrein verliezen. Het NAFTA-verdrag (vrijhandelsverdrag tussen de VS, Mexico en Canada van 1994) moest eigenlijk het voorbeeld worden voor de oprichting van een vrijhandelsmarkt over de hele wereld. ‘Vrij’ uiteraard alleen voor de grote, meestal Amerikaanse, multinationals.
Het grote vrijhandelsverdrag dat de VS wou sluiten met alle landen van Latijns-Amerika samen onder George W. Bush werd echter een grandioze mislukking. Ook de verwezenlijking van een vrijhandelsverdrag tussen de kustlanden van de Stille Oceaan in Azië en de Amerika’s verloopt zeer stroef. Bovendien voorspellen economen dat het BNP van de BRICS-landen (Brazilië, Ruslan, India, China, Zuid-Afrika) binnen 12 jaar reeds groter zal zijn dan dat van de VS en de EU samen.
Economische spionage
Dat de VS de EU afluistert heeft meer dan waarschijnlijk een heel andere reden dan veiligheid en de strijd tegen het terrorisme. Economische informatie, daar is het om te doen. Er zijn recent onderhandelingen gestart tussen de VS en de EU voor het oprichten van een verregaand vrijhandelsverdrag. De EU-Lidstaten hebben daar heel wat verschillende opinies over. Kennis is macht en weten waar de zwakke punten bij je tegenstander liggen, waar die tegenstander keihard zal onderhandelen, waar er toegevingen worden voorzien, het is allemaal goud waard.
De VS verliest niet alleen omwille van de economische crisis terrein. Zijn economische macht is al langer aan het krimpen. Het feit zelf dat de VS zichzelf nu in dergelijk genante positie brengt, toont op zichzelf al die tanende invloed aan.
Er is bovendien nog een ander zelfvernietingend aspect aan het hele veiligheidssysteem van de VS zoals dat de laatste tien jaar uit zijn voegen barst. Er zijn nu al meer dan 800.000 Amerikaanse burgers op één of andere manier betrokken bij de verschillende inlichtingendiensten. Ook al hebben de meeste van die personen slechts een gedeeltelijk zicht op wat er gaande is (en zijn ze meestal zeer overtuigd van de goede intenties van hun overheid), toch wordt het risico op klokkenluiders zoals Edward Snowden alsmaar groter.
Zoals de Engelse uitdrukking zegt : “It was an accident bound to happen”. (Een dergelijk ongeval moest ooit wel eens gebeuren).