Noam Chomsky’s nieuwste boek ‘On Western Terrorism’ komt binnenkort uit. DeWereldMorgen.be heeft het al gelezen. Chomsky in gesprek met journalist Andre Vltchek over de moordende erfenis van het kolonialisme, propaganda en de media, het Midden-Oosten, de neergang van het Amerikaanse imperium …

Onderzoeksjournalist Andre Vltchek nam een aantal gesprekken op met Noam Chomsky waarin zij hun ervaringen uitwisselen. Dit is de uitgeschreven tekst van deze gesprekken. Het is geen klassiek interviewboek, eerder een dialoog tussen twee gelijkgestemde zielen.

“In negen hoofdstukken krijg je een overzicht van Chomsky’s analyse van onze moderne maatschappij”

Samen overlopen ze in dit boekje de recente menselijke geschiedenis van het kolonialisme over Hiroshima tot de drone-aanslagen van de Amerikaanse president Obama. Ze vergelijken de methodes die tijdens het kolonialisme werden ingezet en de manier waarop dat in de toenmalige media werd weergegeven met wat er vandaag wordt geschreven in de westerse massamedia over de neokoloniale oorlogen van vandaag.

In negen hoofdstukken krijg je een overzicht van Chomsky’s analyse van onze moderne maatschappij. André Vltchek vergelijkt die met zijn eigen ervaringen als oorlogscorrespondent van Oost-Timor over Algerije tot Oost-Congo. Het zal de kenners van Chomsky niet verbazen dat hun verhaal radicaal afwijkt van wat in de massamedia voor objectief-neutrale berichtgeving doorgaat.

Chomsky en Vltchek doorprikken de mythe van onze bezorgdheid over het onrecht in de wereld. De grootste slachting van de laatste dertig jaar gebeurt onder onze ogen en we doen er niets aan, of beter gezegd, we doen er wél iets aan … om het nog erger te maken. Zij hebben het uiteraard over het drama van Oost-Congo.

Wij zijn ’the good guys’

Maar dat is niet te verwonderen. De gesprekspartners in dit boekje zien immers een aantal constanten in de manier waarop het rijke Westen zichzelf ziet. De bloedige erfenis van het kolonialisme wordt tot vandaag nog steeds grotendeels ontkend, geminimaliseerd, gerelativeerd. Wij zijn immers ‘the good guys‘, toch?

Chomsky begaat daarbij de éne na de andere doodzonde tegen de regels van de ‘juiste’ journalistiek.  Zo vergelijkt hij de slachtingen en gedwongen migraties onder Stalin met de gruwel van het Britse kolonialisme, de berichtgeving over de massamoorden in Cambodja met het beate stilzwijgen over de genocide in Oost-Timor.

In het ene geval een genocide door de vijand, dus algemene verontwaardiging, in het andere geval een genocide door de bondgenoot, dus ontkenning, minimalisering, ‘contextualisering’, wapenleveringen aan een genocidair regime.

“De bloedige erfenis van het kolonialisme wordt tot vandaag nog steeds grotendeels ontkend, geminimaliseerd, gerelativeerd. Wij zijn immers the good guys“

Chomsky begaat nog wel meer ketterijen, de vergelijking tussen de hongersnoden in India en China bijvoorbeeld. In het ene geval wordt dat door de westerse media aangeklaagd als een bewijs van het misdadige karakter van het Chinese regime, in het andere geval als betreurenswaardige, maar onvermijdelijke drama’s die nou net in die periode van brutale koloniale uitbuiting blijken te vallen …

Latijns-Amerikaanse hoop

Niet te verwonderen dat het enige werelddeel, waar vandaag wel enige positieve evoluties merkbaar zijn, in de media hier nauwelijks aan bod komt of louter negatief. De linkse democratische overwinningen van de voorbije tien jaar in Ecuador, Bolivia, Brazilië, Venezuela, Argentinië zijn volgens Chomsky – met vallen en opstaan – tekenen van hoop. Voor het eerst in vijfhonderd jaar neemt een gekoloniseerd werelddeel het heft in eigen handen.

Een voorbeeld: hier in de media werd er nauwelijks over bericht, maar de laatste conferentie van de Organisatie van Amerikaanse Staten in Colombia in 2012 was een historische afgang voor de VS. Het zou wel eens de laatste topconferentie van die organisatie mét de VS (en schoothondje Canada) kunnen worden. Zelfs de trouwste bondgenoten die nog overblijven (Chili en Colombia) volgden de bevelen van de VS niet meer …

Nu ja, de media hadden het wél over die top, tenminste over het feit dat Obama een aantal van zijn lijfwachten naar huis moest sturen omdat ze blijkbaar hun prostituees niet hadden betaald. Dat was dus wél nieuwswaardig.

Zowel Vltchek als Chomsky waarschuwen voor al te veel enthousiasme over het verval van de Amerikaanse hegemonie over de wereld. Dat verval is er wel, maar reuzen sterven niet zachtjes. De VS zal nog lang een zeer machtig speler blijven.

Er zijn echter tekenen aan de wand. De VS heeft de situatie in het Midden-Oosten niet meer onder controle en probeert in Afrika militair zijn wil op te leggen, maar dat blijkt niet zomaar te lukken. Tussendoor moeten ook de EU en vooral Frankrijk het ontgelden. Dat laatste land is zonder meer bezig aan een herovering van zijn vroegere koloniën.

Groot-Brittannië kan al evenmin op veel bijval rekenen bij Chomsky en Vltchek. Sinds het verlies van zijn imperium na de Tweede Wereldoorlog heeft dat land (of liever de elite die het daar voor het zeggen heeft) er zich immers bij neergelegd de ‘junior partner‘ te zijn van grote broer.

Meest geciteerde intellectueel ter wereld

Zonder twijfel zullen de Chomsky-haters ook dit boek weer zo kromlezen dat ze er het goedpraten van de misdaden van het stalinisme, het ontkennen van de genocide in Cambodje e.d. in lezen … Sinds ik in 1979 mijn eerste boek van Chomsky heb aangeschaft, heb ik er zo een vijfentachtig boeken gelezen. Ik heb daar nergens iets in die zin gelezen.

“Wie Chomsky’s werk nog niet kende, vind hier een perfecte introductie in de wereld van een man die als geen ander de mythes en legendes (de ‘leugendes’) van onze tijd weet te doorprikken”

Deze man is terecht de meest geciteerde intellectueel ter wereld. Talloze malen hebben mindere zielen gepoogd hem te betrappen op een vooringenomen standpunt, een foutieve bewijsvoering. Hij is ze allen steeds te sterk gebleken. Een docent tijdens mijn universitaire studie omschreef hem zo: “Ik haat Chomsky. Ik haat mensen die altijd gelijk hebben”. Hij meende het.

Wie Chomsky nog niet kende, vind hier een perfecte introductie in de wereld van een man die als geen ander de mythes en legendes (de ‘leugendes’) van onze tijd weet te doorprikken. HIj heeft echter vooral één andere topkwaliteit: hij zet je zelf aan het denken.

Wie zijn analyses van de Angelsaksische media leest, zal ook de eigen Vlaamse/Belgische/Europese media anders gaan lezen/bekijken/beluisteren.

“Wij, blanke Europeanen, zijn niet het beste wat de wereld is overkomen”

De argeloze lezer voor wie Chomsky enkel een naam-van-horen-zeggen was (onbekend is hij voor niemand) weze echter gewaarschuwd. Hij zal heel wat van je zekerheden in vraag stellen. Wij, blanke Europeanen, zijn immers niet het beste wat de wereld is overkomen …

Na de lectuur van Chomsky kunnen we daar wat aan doen, door bijvoorbeeld eens te gaan polsen hoe de rest van de wereld over ons denkt en waarom. Leerrijk boekje.

Andre Vltchek is journalist en regisseur van documentaires, onder andere over het conflict in Oost-Congo (zie hierover dit artikel).

Er zijn ook nog enkele exemplaren te verkrijgen van het boek ‘De Chomsky Sessies‘, de Nederlandstalige vertaling van tien gesprekken die Chomsky had met Michael Albert over de politieke cultuur van zijn land, onder andere over waarom politieke en sociale actie wél zinvol is, waarom lokale en globale betrokkenheid evenwaardig zijn en zoveel meer. Chomsky stond de auteursrechten van ‘De Chomsky Sessies’ volledig af aan DeWereldMorgen.be.

Rond de gesprekken tussen André Vltchek en Noam Chomsky wordt ook een documentaire gemaakt, dit is de trailer (je kan Engelse ondertitels aanzetten):