Met ‘De Vlucht’ schreef reclameredacteur Jesús Carrasco een verrassend debuut. Zijn boek over een jongetje op de vlucht heeft alles om een klassieker te worden. Dit boek lezen is een fysieke ervaring.
‘De vlucht’ is het literaire debuut van Jesus Carrasco (1972), reclameredacteur in Sevilla in de Spaanse zuidelijke provincie Andalucia. Hij is oorspronkelijk uit de centraal gelegen westelijke provincie Extremadura, tegen de grens met Portugal. Dat is één van de dunst bevolkte, droogste, meest onherbergzame en armste provincies van het land, waarvan de bevolking grotendeels uit kleine boeren bestaat. Hoewel dat nergens wordt vermeld, mag men er van uitgaan dat het verhaal van ‘De Vlucht’ zich daar afspeelt. Die onbestemde vaagheid geldt voor zowat alles in dit boek. Nergens komen namen van dorpen of personen voor. De jongen, de geitenhoeder, de vrederechter, de ‘rooie’ en de andere en de kreupele zijn de hoofdpersonages zonder naam.
Het verhaal kan in enkele zinnen samengevat worden. Een jongen vlucht om niet gespecifieerde redenen uit zijn dorp, vindt een oude geitenhoeder op zijn vlucht die hem aanvankelijk zonder al te veel overtuiging meeneemt. De ‘rechter’ gaat naar hem op zoek, met twee ruige helpers, de ‘rooie’ en de andere.
Waarom niet de politie maar de lokale vrederechter het op zich neemt een weggelopen jongetje te gaan zoeken en waarom hij bij die zoektocht zo driest te werk gaat komen we niet te weten. Ergens op het einde is er een confrontatie met de jongen, die een vage hint geeft van waar het over zou kunnen gaan. Dat is het zowat.
Het is niet het verhaal dat van dit boek zo een indrukwekkende belevenis maakt, maar de beschrijving van wat er gebeurt en hoe, de verwarde gedachten die de jongen door zijn hoofd spoken, de wanhopige zoektocht naar voedsel en water, de voortdurende angst om gevat te worden …
Je voelt en proeft mee zijn lijden, de hitte van de zon, de stank van de waterbron waar een dode geit in drijft, de alles verstikkende droogte van het landschap. Net als hij voel je je wee in je maag omdat je al dagen niet meer hebt gegeten en met barstende hoofdpijn zit van de hitte en de dorst. Je deelt ook zijn permanent aanwezige angst om gevat te worden, ook al weet je niet waar die angst op gebaseerd is.
Zowat alle fysieke als mentale gevoelens nemen de lezer mee in een verhaal dat je niet loslaat. Honger, dorst, angst, stank, uitwerpselen, rottend voedsel, bedorven water, bedorven eten … dat alles in een prachtig boek dat je echte, onbaatzuchtige vriendschap, trouw en loyaliteit leert kennen en je woedend maakt over verraad, omkoperij, machtsmisbruik.
De jongen is pijnlijk levensecht, voor Carrasco geen clichés van romantisch kinderlijke onschuld tegenover volwassen verdorvenheid maar echte personages waarvan je gelooft dat ze zijn wat ze zijn. Ook als de jongen dingen doet om te overleven, die je niet moreel hoogstaand vindt, begrijp je hem. Zelfs dan blijf je als lezer aan zijn kant staan …
De spanning, de angst houd je aan elke bladzijde van ‘De Vlucht’ gekluisterd. Dit boek lezen is bijna een fysieke ervaring.
Jesus Carrasco’s debuut heeft alles in zich om een klassieker van de Spaanse literatuur te worden. De druk voor een tweede boek moet enorm zijn voor deze auteur, die een jaar terug nog een nobele onbekende was. Als hij die druk kan weerstaan en zijn overduidelijk talent weet te bevestigen, wacht hem een grote literaire toekomst.