De Amerikaanse president Obama reageerde onmiddellijk op de gifgasaanval van 21 augustus in Damascus. Het Syrische regime was verantwoordelijk. De bewijzen waren onweerlegbaar. Er blijkt (weer eens) niets van te kloppen, volgens onderzoeksjournalist Seymour Hersch.
Volgens Hersch had Obama geen enkel bewijs van betrokkenheid van het regime van Assad bij de gifgasaanvallen van 21 augustus. Wel wist hij dat de rebellen van Al Nsura, net zo goed als het regime, saringas bezaten en wisten hoe het te gebruiken. Dat is één van de stellingen die hij verdedigt in een uitgebreid artikel dat zondag 8 december verscheen in het tweewekelijkse tijdschrift London Review of Books.
Obama’s verklaring dat hij een aanval op Syrië overwoog, omdat het regime chemische wapens zou hebben ingezet, bleek gebaseerd op het voorstellen van veronderstellingen in de ene richting als feiten en op systematische weglating van inlichtingen die in een andere richting wezen. De VS had geen enkele aanwijzing dat het Syrische leger plannen had voor een dergelijke aanval. In de dagelijkse ochtendbriefings voor de president werd in de dagen voor de aanval nergens iets vermeld dat in die richting wees.
De beweringen van de president dat dergelijke aanwijzingen er wel waren, kwamen een paar dagen na de aanslag en waren gebaseerd op het verzamelen en analyseren van reeds verzamelde communicatie van de voorgaande dagen. Er werd met andere woorden naar interpretaties gezocht van informatie aan de hand van een vastliggende conclusie. Volgens veiligheidsexperten is dat een zeer onbetrouwbare werkwijze om tot betrouwbare resultaten te komen. Het dodencijfer dat minister van buitenlandse zaken John Kerry citeerde (1429) bleek eveneens gebaseerd te zijn op een extrapolatie van beelden op YouTube, niet bepaald een accurate methode[1].
In zijn artikel wijdt Hersch verder zeer gedetailleerd uit over de manier waarop de inlichtingen in Syrië verzameld werden. De echt bestaande informatie was onvoldoende om een duidelijk conclusie te trekken. Op politiek niveau werd dan beslist om via selectie toch tot het gewenste resultaat te komen.
Het Syrisch regime laat nu zijn chemische voorraden ontmantelen. Dit kan er binnen afzienbare tijd dus toe lijden dat de rebellen de enigen zijn die in Syrië nog chemische wapens kunnen inzetten.
Meer dan waarschijnlijk plande de VS wel degelijk een militaire invasie op beperkte schaal om de chemische voorraden van het regime te gaan bewaken, omdat ze vreesden dat die bij een nederlaag van president Assad in de handen van de – door de VS zelf gesteunde – rebellen zouden vallen.
In de analyse van Seymour Hersch slaan de grote Amerikaanse media maar vooral de Washington Post een modderfiguur. Het valt dus enigszins te begrijpen dat de grote kranten daar het artikel van Hersch hebben geweigerd. Hij kon zijn onderzoek alleen kwijt bij het veel minder bekende London Review of Books.
Voetnoten
- [1] Een syrische mensenrechtenorganisatie telde 502 doden, Artsen Zonder Grenzen houdt het op 355, een Frans rapport telt 281 doden. Zelfs het laagste cijfer blijft uiteraard een gruwelijk hoog aantal slachtoffers. Hersch wil met dit artikel de schijnheilige manipulaties door de VS van humanitaire catastrofes aanklagen.