Tien uur lang werd onze journaliste Lesley Arp vastgehouden. Dat gebeurde gisteren in de marge van de protestacties tegen de Europese top. Wij zijn ongerust. Zijn journalisten vanaf nu vogelvrij in Brussel?

De hele dag kregen we op onze redactie korte updates over de acties in Brussel. Maar de laatste keer dat Lesley Arp ons belde om 15u08 werd het gesprek abrupt afgesloten. Lesley werd in het Jubelpark omsingeld door agenten en gearresteerd.

Ze werd meegenomen naar de kazerne in Etterbeek en daar opgesloten met tientallen activisten. De redactie heeft onmiddellijk de woordvoerder van de Brusselse politie gecontacteerd om hem te wijzen op de vergissing. Luttele tijd later heeft ook de Vereniging van Vlaamse Journalisten (Journalistenbond in de volksmond) contact opgenomen met de Brusselse politie.

De politie kreeg dus ruim de tijd om de fout in te zien en om Lesley snel vrij te laten. Het mocht niet baten. Pas om 1u ’s nachts werd Lesley ergens gedropt in Brussel. Om 2u geraakte ze eindelijk thuis. Al die tijd moest ze het stellen met een suikerwafel en een klein flesje water. Een medegevangene die naar het toilet moest, heeft uiteindelijk in een hoekje van de kille cel moeten plassen. De aanwezige agenten bleven doof voor haar smeekbede.

We hebben het hier niet over een tafereel dat zich afspeelt in één of ander ver dictatoriaal land. Dit gebeurde in de hoofdstad van Europa.

Het voorval legt meteen ook één van de pijnpunten van de erkenning van journalisten bloot. Lesley werkt voltijds voor ons. Ze is hier in het kader van een Europees uitwisselingsproject. Ze is dus één van de vaste journalisten van een erkend medium, maar heeft toch geen recht op een journalistenkaart. Dat ding is er enkel voor journalisten die kunnen bewijzen dat journalistiek al drie jaar hun hoofdinkomen vormt. Daarnaast is er ook een stagekaart maar ook daar geldt dat je die pas krijgt na drie maanden als journalist gewerkt te hebben.

Wie daar buiten valt, lijkt door de politie vogelvrij verklaard. Die kan slachtoffer worden van willekeurige arrestaties en bijna een etmaal achter de tralies vliegen.

Voor een democratie is de vrijheid van nieuwsgaring essentieel. Dat wordt ook erkend door het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Journalisten moeten kunnen spitten, vragen stellen en toekijken op de handelingen van de overheid. Ook als ze niet over het juiste kaartje beschikken.

Bij gevestigde journalisten leeft soms wat wrevel over die vele amateurs die met hun fototoestel in de weg lopen als zij een foto willen nemen op een persactie of cultureel evenement. Daar gaat deze discussie echter niet over. Lesley Arp is een journaliste en liep in niemands weg. Behalve blijkbaar in die van agenten die – na een hele ochtend gefrustreerd te hebben toegekeken hoe activisten de Europese top blokkeerden – nog snel even de spierballen wilden laten rollen.

We dienen alvast klacht in bij het Comité P. Politici, journalisten en ieder die het goed voor heeft met de democratie mogen zich door het bovenstaande aangesproken voelen. Als dit zo maar straffeloos kan gebeuren, is niemand nog veilig.

En de woordvoerder van de Brusselse politie mag ons nog altijd bellen. ‘Wij houden u op de hoogte’, beloofde hij kort na de arrestatie. Daarna kregen we hem ondanks herhaalde pogingen niet meer aan de lijn.