Kshama Sawant is het enige socialistische gemeenteraadslid in de VS. In zeven minuten weet zij de fundamentele politieke problemen van de VS samen te vatten. Hiermee reageert zij op de laatste State of the Union van president Obama voor het Congres.
Khama Sawant werd vorig jaar verkozen in de gemeenteraad van Seattle. Haar overwinning was om meerdere redenen merkwaardig. Zij is de eerste openlijk socialistische kandidaat die het haalt in een grote stad in de VS in meer dan veertig jaar. Bovendien is zij een genaturaliseerde Amerikaanse van Indische oorsprong.
Zij haalde het tegen de Democratische kandidaat die een enorme barnumreclame voerde met de volle steun van het plaatselijke partijapparaat. Daarnaast haalde ook het gelijktijdig referendum voor een mimimumuurloon van 15 dollar het, waar zij zich achter had geschaard. Alleen de lokale en de alternatieve media gaven aandacht aan haar campagne en aan haar overwinning. (inleiding Lode Vanoost)
Mijn broeders en zusters,
Deze avond (28 januari 2014) sprak president Obama over de steeds maar diepere ongelijkheid. Die ongelijkheid is het testament van zijn eigen presidentschap, waarmee hij de hoop van de tientallen miljoenen mensen die voor hem stemden heeft verraden. Die mensen stemden voor hem vanuit een echt verlangen naar fundamentele verandering, weg van de politiek ten dienste van de grote bedrijven en weg van de oorlogsstokerij.
De armoedecijfers breken alle records – 95 procent van al de productiviteitstoename tijdens de periode van zogenaamd economisch herstel is naar de één procent rijkste burgers gegaan. De aandacht van de president in zijn speech voor de inkomensongelijkheid was in feite een bekentenis van het falen van zijn beleid.
Die bekentenis is er maar gekomen door de betogingen, de demonstraties en de stakingen van de fastfoodwerkers en de lageloonarbeiders, die een minimumloon van 15 dollar (11 euro) eisen. Ze werd afgedwongen door de volkswoede over de uitdeinende kloof tussen de superrijken en onszelf, wij die de welvaart van deze maatschappij creëren.
Terwijl de criminelen van Wall Street worden vrijgekocht, vervolgt hij moedige klokkenluiders zoals Edward Snowden en laat hij toe dat de ongrondwettelijke daden, die Snowden heeft uitgebracht, gewoon doorgaan. Obama is de president die smartphone apps – games zoals Angry Birds – gebruikt om tientallen miljoenen gewone mensen te bespioneren, een flagrante verkrachting van onze fundamentele grondwettelijke rechten.
De president beweert twee oorlogen te zullen beëindigen terwijl hij doorgaat met een brutale campagne van drone-aanvallen in meerdere landen, waarbij hij honderden onschuldige burgers doodt. Dan vergeet ik nog het lot van de Amerikaanse soldaten die terugkeren met blijvende mentale problemen, terwijl op de subsidies voor oorlogsveteranen wordt bespaard. Obama is ook de president wiens defecte Obamacare-website[1] een symbool is van de vergeefse hoop van miljoenen die zijn beloftes van een betaalbare gezondheidszorg hebben geloofd.
“De klimaatverandering is een feit”, zei Obama. Hier heb ik nog een feit voor hem: de klimaatverandering wordt alsmaar erger, terwijl hij aan het roer staat. Hij laat een massale toename toe van ongelooflijk destructieve praktijken zoals het vernieuwd gebruik van steenkool en fracking.
Een leidinggevende aanzet om de desastreuze pijplijn vanuit Alaska over Canada naar de rest van de VS tegen te houden is er van hem of van het Congres nooit gekomen. Integendeel, die kwam van duizenden moedige mensen die zich organiseerden en directe actie voerden om die pijplijn te stoppen. Obama riep tijdens zijn speech: “Herstel ons defecte immigratiesysteem”. Als president heeft hij echter het record gebroken van aantal deportaties.
Broeders en zusters, deze problemen zijn niet nieuw. Dit zijn ook geen ‘ongevallen’. Werkende mensen ondergaan nu al veertig jaar de stagnatie van hun lonen en de toename van de inkomensongelijkheid. In die veertig jaar hadden wij vier Republikeinse en drie Democratische presidenten. Die veertig jaar tonen ons dat geen van beide partijen deze problemen kunnen oplossen. Allebei vertegenwoordigen ze ten gronde dezelfde belangen – de belangen van de superrijken en van de grote bedrijven.
Wij zullen enkel vooruitgang boeken als we het systeem fundamenteel veranderen. Wij moeten komaf maken met het bestuur van Wall Street en Corporate America. We moeten breken met het kapitalisme. Dit systeem heeft de 99 procent bestolen. Beide partijen buigen voor de vrije markt en dienen onderdanig de belangen van hun meesters in de bedrijven – het enige verschil tussen beide partijen is de mate waarin ze dat doen.
Het politieke systeem is volledig dysfunctioneel en kapot. Het verzuipt in het geld van de bedrijven. Werkende mensen, de jongeren, onze etnische minderheden, de vrouwen, de senioren, de andersvaliden, de immigranten – de 99 procent – hebben geen stem meer, geen vertegenwoordiging.
Wat wij nodig hebben is onze eigen politieke partij, onafhankelijk van de grote bedrijven, onafhankelijk van de partijen van big business. Sommigen beweren dat dat niet kan. Kijk dan naar het voorbeeld van mijn campagne in mijn district voor de gemeenteraad[2] van Seattle[3]. Ik was openlijk socialistisch kandidaat. Ik heb geen cent bedrijfsgeld aanvaard. Mijn campagne haalde 140.000 dollar (104.000 euro) op bij gewone werkende mensen. Ik was onafhankelijk kandidaat van de werkende klasse tegen een kandidaat van het kapitalistische establishment.
Ik was kandidaat met een politiek platform voor een minimumloon van 15 dollar, voor belastingen van de superrijken om openbaar vervoer te financieren en onderwijs, betaalbare woningen en meer waarborgen voor huurders. Ik ben gemeenteraadslid met het gemiddelde loon van een gewone arbeider terwijl politici in Seattle en in het Congres compleet vervreemd zijn van het leven van de rest van ons.
Wij hebben een basiscampagne gevoerd met 450 mensen. Met bijna 100.000 stemmen was mijn verkiezing de eerste in tientallen jaren van een onafhankelijk socialist in een grote Amerikaanse stad. De Amerikanen snakken naar iets anders, niet alleen in Seattle. Een recente opiniepeiling wees uit dat zestig procent van de Amerikanen een derde partij wil.
Laten we het over dat minimumloon hebben. Obama zei in zijn speech: “Het zou niet mogen dat iemand met een voltijdse baan zijn gezin in armoede moet grootbrengen.” Zijn oplossing? Het minimumloon over drie jaar verhogen tot 10.10 dollar (7,5 euro). Ik ben absoluut voor elk voorstel om het minimumloon te laten stijgen. Het is ook wraakroepend hoe de Republikeinen zelfs daarvoor stokken in de wielen blijven steken.
Laat ons echter eerlijk zijn: 10.10 dollar over drie jaar – of 20.000 dollar (14.800 euro of 1.233 euro bruto per maand) per jaar, als je tenminste een voltijdse baan hebt – dat is geen uitweg uit de armoede voor werkende gezinnen. Fastfoodwerkers en mensen die bij Walmart[4] werken, hebben het voorbije jaar gestaakt en krachtige protestacties gevoerd in steden in elk deel van het land voor een minimumloon van 15 dollar. Dat is de enige reden waarom de politici nu over het minimumloon spreken. Kijk naar ons initiatief voor een minimumloon van 15 dollar. De verkiezingen gingen ook over dat initiatief[5]. Dit initiatief heeft het gehaald.
“Laat ons van 2014 een jaar van actie maken,” zei Obama. Volgens mij moeten de werkende mensen en de armen actie voeren voor hogere lonen en voor een minimumloon van 15 dollar. Ook jonge mensen moeten actie voeren tegen de hoge studiegelden en de schuldenlast die rond hun nek hangt voor de rest van hun leven. Bezitters van huizen moeten actie voeren tegen de epidemie van inbeslagnames. Vakbondsleden moeten actie voeren tegen anti-vakbondswetten en voor arbeidersrechten.
Organiseer. Word actief in je vakbond. Word actief in een lokale beweging. Doe mee aan de strijd voor het leefmilieu. Word lid van mijn organisatie ‘Socialist Alternative’ om de grote bedrijven en het kapitalisme te bestrijden. Het epicentrum van de strijd in 2014 is het gevecht voor het minimumloon van 15 dollar. Meer informatie vind je op onze website 15Now.org.
Solidariteit!
Kshama Sawant
Vertaling Lode Vanoost
Sawant’s volledige speech kan je hier bekijken:
Voetnoten
- [1]De officiële website waar de burgers zich konden inschrijven voor een gezondheidsverzekering met subsidies van de overheid, de zogenaamde ‘Obamacare’, bleef maandenlang blokkeren en werkt nog steeds niet goed.
- [2]in de VS zijn gemeentes ingedeeld in evenveel districten als er gemeenteraadsleden zijn. Om verkozen te worden moet de kandidaat de meeste stemmen halen – niet persé de meerderheid van stemmen, als er bijvoorbeeld meer dan drie kandidaten zijn.
- [3]Seattle is de voornaamste stad van de staat Washington in het noordwesten van de VS – niet verwarren met Washington, DC, de hoofdstad van de VS aan de oostkust.
- [4]Walmart is de grootste grootwarenhuizenketen ter wereld.
- [5]In de VS kunnen burgers voorstellen voorleggen over aangelegenheden van het niveau van de verkiezingen, hier de gemeentelijke, mits ze daarvoor een aantal handtekeningen verzamelen.
Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.