Sinds enkele tijd organiseren Spanjaarden in het buitenland zich rond de nieuwe beweging Podemos. DeWereldMorgen.be ging kijken hoe dat hier in zijn werk gaat en sprak met een aantal Belgische Spanjaarden/Spaanse Belgen over hun motivatie en hun verwachtingen.

Met 24 kwamen ze samen zaterdag 14 februari in de Pianofabriek in Brussel. Zij, dat zijn Alberto, Migo, Julia, Alejovis, Marc, Gil, Carlos, Daniel, Pablo, Enrique, Gisela, Lola, Eduardo, Antonio, Candido, Christian, Marc, Elian, Esperanza, Marcelo, Miguel, Marco, José, Gemma en Cristina. Ze vonden op hun vrije zaterdagavond de tijd om speciaal naar Brussel te komen. Daarvoor kwamen ze uit Gent, Brussel, Bergen, Luik, Leuven, Dendermonde…

Sommigen leven hier al jaren, zijn Belg geworden, spreken vlot Nederlands of Frans. Anderen zijn hier recent, dikwijls als rechtstreeks gevolg van de crisis. Hun achtergrond is gevarieerd. In de groep zitten studenten samen met leraars, vertalers, een verpleger, enkele wetenschappers, een bediende, een graficus, een vakbondsafgevaardigde bij de NMBS, een econoom, een technicus, een advocaat, een geprepensioneerde en een jurist…

Hun motivatie is zeer divers, maar ze hebben één ding gemeen: ze willen de nieuwe beweging (en sinds kort politieke partij) Podemos een duw in de rug geven, door ook vanuit het buitenland aan de sociale strijd in Spanje deel te nemen.

Het onderwerp van deze vergadering is zeer concreet. Samen willen ze hun Spaanse landgenoten in België aanzetten tot deelname aan de komende regionale verkiezingen in mei 2015. Spanjaarden in het buitenland kunnen inderdaad deelnemen aan de verkiezingen in Spanje, op een gelijkaardige manier als Belgen in het buitenland dat kunnen.

Consejo de Residentes Españoles

Spanje heeft daar zijn eigen systeem voor. Je kan je namelijk registreren bij de Consejo de Residentes Españoles (CRE – Raad van Spanjaarden in het buitenland). Dan kan je deelnemen aan de verkiezingen. Marco en José zijn lid van de Raad van Bestuur van de CRE van België. Ze leggen het systeem uit en wijzen op een aantal problemen.

“De huidige Spaanse regering doet geen enkele moeite om de CRE te promoten. Heel wat Spanjaarden weten niet eens dat ze bestaan. Ze gaan er immers van uit dat heel wat Spanjaarden in het buitenland voor de linkse partijen PSOE (de SP van Spanje) en IU (‘verenigd links’) gaan stemmen, of, nog erger voor die vervelende nieuwkomers Podemos. Dat is een nachtmerrie voor hen, want het gaat bijvoorbeeld voor België alleen al over een potentieel van meerdere tienduizenden kiezers. Alle CRE’s over de wereld samen, van Canada tot Australië, van Zweden tot Argentinië, dat gaat over honderdduizenden potentiële kiezers.”

Podemos wil deelnemen aan de regionale verkiezingen in mei en aan de parlementaire verkiezingen op het einde van 2015. In de peilingen gaan ze nu al de PSOE ruim vooraf en lopen ze nek aan nek met de PP, de conservatieve partij die nu aan de macht is en een hard besparingsbeleid voert tegen de sociale welvaartstaat in Spanje.

Slechts een viertal aanwezigen zijn al lid van Podemos, enkelen zijn lid van de PSOE en de IU – maar de meesten zijn partijloos. De echte aanleiding voor hun samenzijn is echter duidelijk: Podemos.

“Podemos heeft ons wakker geschud”

Gil (41) woont sinds enkele jaren in Brussel: “Ik was tot voor kort nooit politiek actief geweest. Meestal stemde ik niet eens. De situatie in Spanje is echter ondraaglijk geworden. Ik sta kritisch tegenover alle traditionele partijen, links en rechts. Wat Podemos wordt weet niemand, maar dit is in ieder geval een kans op verandering. Broodnodige verandering.”

Gemma (39) werkt als advocate in Brussel. “Ik heb vanuit Brussel meegewerkt aan de Indignados (‘de verontwaardigden’) en de beweging 15M (’15 mei 2011′). We kwamen hier samen. De media zijn verrast door het succes van Podemos en doen daar heel meewarig over. Wij niet. Dit is immers al veel langer bezig. Onze drijfveer is verandering, sociale verandering. Podemos bestaat nog maar een jaar, maar komt uit een zeer sterke beweging. Wij geloven dat het wel kan.”

Marc (35) is verpleger in een Brussels ziekenhuis: “Het is hier nog niet zo erg, maar ik zie toch de dezelfde fenomenen zoals in Spanje. Meer en meer mensen die een bezoek aan de dokter uitstellen. Er moet echt een complete ommekeer komen van het regeringsbeleid, niet alleen in Spanje trouwens, ook hier.”

Alberto (25) is Master-na-Master-student in Gent en spreekt na drie jaar hier al een aardig mondje Nederlands. “Ik was in Spanje al actief in de strijd van studenten tegen de hervormingen van het Plan Bologna, dat de universiteiten wil liberaliseren en ontoegankelijk maken voor gewone mensen. Ik was er bij op de Puerta del Sol in Madrid op 15 mei 2011 en wil tijdens mijn studietijd in Gent dat politiek engagement verder zetten.”

Lola (56) is geprepensioneerd econoom. “Na het overlijden van mijn man heb ik iemand leren kennen met wie ik nu in Bergen woon. Ik maak me bezorgd dat de mensen geen toegang hebben tot informatie over wat er echt aan het gebeuren is. Ik wil meedoen aan deze sociale strijd, niet voor mezelf maar voor de jonge mensen. Wat Podemos gaat worden? Ik weet het niet. Wie alleen voor zekerheid gaat, moet nergens aan beginnen, denk ik. Dus ja, ik geloof hierin.”

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.