De andere oorlog in Oekraïne: IMF tegen volledige bevolking

De uitgestrekte vlaktes in het westen van Oekraïne waren ooit de graanschuur van de Sovjet-Unie. Vandaag azen bedrijven als Monsanto erop

De uitgestrekte vlaktes in het westen van Oekraïne waren ooit de graanschuur van de Sovjet-Unie. Vandaag azen bedrijven als Monsanto erop (foto WikiMedia Commons)

FacebooktwitterFacebooktwitter

Nauwelijks opgemerkt: onder de radar van het conflict in het oosten van Oekraïne besliste het IMF op 12 februari 2015 een lening toe te staan van 15,3 miljard euro. Het IMF wil dezelfde remedies toepassen als in Griekenland en andere landen, tegen alle bewijzen in van de mislukking van deze aanpak.

Het ziet ernaar uit dat op lange termijn het conflict in het oosten van Oekraïne niet de voornaamste zorg wordt van de Oekraïense bevolking in de rest van het land. Het IMF kent het land een enorme lening toe, met de gekende voorwaarden.

Zowat elke vorm van openbare subsidies moet worden stopgezet. Die drastische besparingsvoorstellen liggen al enkele jaren klaar. Ze bevatten onder meer de afschaffing van de dubbele anciënniteit van gewerkte jaren voor zware beroepen (zoals staalarbeiders en mijnwerkers); de verdubbeling van de gasprijs voor de gezinnen; de afschaffing van de voedselsubsidies voor kip en varkensvlees en de privatisering van alle kolenmijnen. (Voor een meer volledige lijst, zie Wat wacht Oekraïeners na akkoord EU?)

Bovendien moeten alle bezittingen van de staat zoveel mogelijk worden verkocht aan de privésector, in de praktijk dus aan buitenlandse bedrijven en/of Oekraïense oligarchen.

Openbaar bezit

Volgens Amerikaans analist Michael Hudson, econoom aan de University of Missouri, komt dit erop neer dat de Oekraïense bevolking een toekomst wacht als straatarme dienaars van de internationale financiële instellingen. De voorwaarden die het IMF aan Oekraïne oplegt, komen immers volledig overeen met de strenge besparingsmaatregelen die eerder aan landen als Griekenland, Portugal en Spanje werden opgelegd.

Hudson vreest een herhaling van het Griekse drama: “Je hebt schulden die je moet terugbetalen. Je hebt daar de middelen niet voor. Het IMF zegt dan: doe dus wat andere landen hebben gedaan. Verkoop alles wat er nog van openbaar bezit overblijft. Of laat je oligarchen vrij om met Amerikaanse en Europese investeerders samen te gaan werken en de overheidsmonopolies over te kopen… Een paar jaar later komen ze dan af met: “Oh, u kan niet meer betalen. Sorry dat onze voorgespiegelde voorspellingen verkeerd zijn gebleken.”

‘Structurele aanpassingsprogramma’s’

Het meest lucratieve deel van de besparingsvoorwaarden die het IMF oplegt, is de afschaffing van het moratorium op de verkoop van landbouwgrond.

“Er is een wet in Oekraïne die de verkoop van landbouwgrond aan buitenlanders verbiedt. Die wet is zowat identiek aan de wetgeving in Australië. Daar wil men Chinese en Amerikaanse opkopers van landbouwgrond tegenhouden.”

Het IMF wil daarnaast alle wetgeving afschaffen die de consumenten beschermt en het leefmilieu. Oekraïne krijgt dezelfde neoliberale politiek over zich heen die het leven er nog erger zal maken dan het nu al is. Hoe dat afloopt, weet men al in Griekenland, Portugal, Spanje en Ierland. Hetzelfde gebeurde tijdens de jaren 1980 in zowat alle landen van Latijns-Amerika. Daar paste het IMF dezelfde strategie toe met wat de instelling toen ‘structurele aanpassingsprogramma’s’ noemde, een eufemisme voor afbraak van alle sociale taken van de overheid.

Volgens de VN en de Wereldbank staat Oekraïne op gebied van ongelijkheid van inkomen op het niveau van landen als Nigeria. De Oekraïense oligarchen, die na de val van de Sovjet-Unie de industriële sector van het land hebben opgekocht, zijn degenen die nu het leeuwendeel van de IMF-leningen kunnen ‘investeren’. “De gewone Oekraïener zal van dat geld zo goed als niets zien”, aldus nog Michael Hudson.

Bronnen:

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.