Onder het motto ’tegen het asociaal beleid’ voerden de drie vakbonden op woensdag 11 maart actie op het Brusselse Muntplein. Ze eisen een rechtvaardig belastingsysteem, protesteren tegen de indexsprong, de besparingswoede in de overheidssector en de welzijns- en zorgsector en tegen de verplichte beschikbaarheid van oudere werklozen en bruggepensioneerden. Op deze militantendag kondigden de vakbonden ook nieuwe acties aan.

DeWereldMorgen.be sprak met gewone arbeiders, vakbondsmilitanten, vakbondsafgevaardigden, vrijgestelden en met de top van de drie vakbonden. Dit zijn hun indrukken van deze dag.

Philippe, 46, ACV-vrijgestelde voor de sector Bouw, Industrie en Energie in Luik: “Het sociaal overleg wordt niet meer gerespecteerd. Deze regering wil alle sociale rechten afbreken. In onze sector moeten de mensen zwaar fysiek werk verrichten. Die zien langer werken echt niet zitten. De jonge collega’s maken zich ook ongerust over het verlies van koopkracht, nu zeker met de indexsprong.”

Christine, 53, ABVV-militant in een confectiebedrijf in de regio Dendermonde waar ze als labo-arbeidster werkt: “Wij moeten altijd maar meer inleveren. Ik maak me ongerust over het pensioen van mijn collega’s die dezelfde leeftijd hebben als ik. Mijn werk valt fysiek nog mee maar de prestatiedruk is erg stresserend. Doorwerken tot 67 jaar zie ik niet zitten. Ik ben ook bezorgd over de toekomst van mijn twee kleinkinderen. Is dit de asociale toekomst die hen wacht?”

Geert, 59, ACV-militant bij De Lijn in de regio Oost-Vlaanderen, waar hij boekhouder is samen met zijn collega Koen, 43: “Ik ben hier uit solidariteit. Onze chauffeurs die nu al met brugpensioen zijn kunnen ze niet meer raken, maar voor hun jongere collega’s wordt dit een catastrofe. Alle dagen met de bus rijden tot je 67? Koen: “De mensen zijn ook zeer ongerust over hun werkzekerheid, als ook hun vaste benoeming wegvalt.”

Anthony, 51, arbeider bij een bedrijf dat onderdelen van vrachtwagens lakt is ABVV-militant. “Vroeger heb ik nog voor een gelijkaardig bedrijf gewerkt in Nederland. Daar moet iedereen al werken tot 67 jaar. Veel mensen gaan daar onderuit. Die kunnen niet meer. Er moet een redelijke verdeling van de lasten zijn in verhouding met ieders inkomen. Ik vind het schandalig hoe deze regering dit sociaal onrecht er door wil duwen.”

Ludiek intermezzo

Er zijn op deze militantendag ook een aantal (ludieke) tegenstemmen aanwezig. Met een dikke sigaar in de mond en maatpak aan staat nobele heer Emile Ployeur (‘employeur’ = werkgever) te pronken met zijn vermogen. “Die gasten hier moeten zwijgen over vermogensbelasting. Als ge dat zelf niet hebt, kent ge daar niks van. Dat ze liever de armen hun geld afpakken, want die hebben dat niet verdiend met te werken zoals ik.” Bij hem ook een dame die fan is van eerste minister Bart: “Ik heb net als Liesbeth Homans nog in de Delhaize gewerkt. Bartje heeft me daar uitgehaald. Ik vind dat we alleen het regeerakkoord moeten uitvoeren en niks anders. De mensen hebben zich daar niet mee te moeien. Dat ze naar huis gaan of naar hun werk.”

Fysiek zware beroepen

Wim, 49, ACLVB-vakbondssecretaris van de metaalsector in de regio Rupel-Kempen met bedrijven zoals Van Hool, Fabricom, Umicore en kmo’s zoals CGPower die transfo’s maken: “Er staan 65.000 50-plussers op de dop en er zijn 75.000 SWT-ers (brugpensioen). Als ze die 50-plussers niet aan een baan kunnen helpen, hoe gaan die SWT-ers dat doen? Dit is een sector met fysiek zware beroepen, die een lange loopbaan achter de rug hebben. Gaat men die echt verplichten te blijven werken, terwijl zoveel jongeren werk zoeken?”

Tom, 36, arbeider bij Van Hool, waar hij ook ACLVB-militant is: “Wij maken opleggers en speciale industriële voertuigen. Onze oudere werknemers zijn zeer ongerust over hun pensioen. Onze jonge werknemers zijn meer bezorgd over het verlies van hun koopkracht. Die kennen de sociale strijd nog niet. Daar hebben de vakbonden een belangrijke taak. Onze sociale rechten zijn immers in gevaar.”

Stéphane, 43, ACV-Transcom-vrijgestelde bij B-Post in Wallonië: “Binnenkort dreigen duizenden naakte ontslagen bij B-Post, die gaan worden vervangen door slecht betaalde tijdelijke banen bij de privéconcurrentie, door nep-zelfstandigen. Voor het eerst zal de wet-Renault van toepassing zijn op een openbaar bedrijf. Er werken nu al elke dag 500 interims bij B-Post, allemaal mensen die geen sociale rechten opbouwen. Ook voor hen zijn wij hier.”

Marleen, 52, en Gert, 31, uit Limburg werken in de metaalsector en zijn ABVV-militant. “Ons werk is zwaar. Daarom zijn we hier, uit solidariteit met alle werkende mensen die de dupe zijn van deze asociale maatregelen. Dat de regering de pensioenleeftijd wil optrekken, gaat er bij ons niet in. Bepaalde soorten werk kan je gewoon geen veertig jaar volhouden”. Marleen: “Er moet rekening gehouden worden met het type job en de anciënniteit.” Gert: “Te veel maatregelen worden genomen op de kap van de werkende mens. Het is toch niet logisch dat alleen die gestraft wordt? Dit bezorgt ons geen goede toekomst.” Of ze deze massale opkomst hadden verwacht? “Helemaal niet. Dit voelt goed aan.”

Damien, 64, is lid van het BBTK. Deze tweetalige Brusselaar is er uit solidariteit met de arbeiders. “Het beleid van de federale regering is erg rechts en neoliberaal. De maatregelen waarvoor onze grootouders en ouders gestreden hebben, doet men nu met één vingerknip teniet. Daarom vind ik het goed dat deze acties opgezet worden: we mogen het absurde financieel kapitalisme geen gewonnen spel geven.”

Willy, 73, is gepensioneerd elektricien, bij EIB, dat ondertussen failliet is gegaan en lid van de ACV-senioren. Deze regering is volgens hem “tout le mal possible”. “De maatregelen die nu genomen worden zijn om zot van te worden? Het optrekken van de pensioenleeftijd, een indexsprong voor de lonen maar niet voor de huur, een verkeerde tax shift, enzovoort. Het houdt gewoon niet op (zucht). Of er genoeg manifestanten zijn? Het kunnen er nooit genoeg zijn.”

Dirk, 49, werkt bij de Hulpkas voor Werkloosheid en is lid van het ACOD. Hij is tegen de afbraak van openbare diensten, maar ook de nieuwe regeling van het brugpensioen en de activering van ouderen, de indexsprong en de tax shift stuiten hem tegen de borst. “De regering-De Wever, zo noem ik de federale regering, zit op de kap van de werknemer en geeft cadeaus aan de werkgevers. In de jaren tachtig waren er ook indexsprongen, die waren nog enigszins begrijpelijk want ze waren toch positief voor de sociale zekerheid. Nu is de indexsprong alleen maar nefast voor de werknemer. Op 19 maart kom ik zeker terug voor de volgende actie.”

Hilde, 50, werkt als diversiteitsconsulent bij het ACLVB. Samen met vriendin Greta, 57, die in de non-profitsector werkt, is ze hier, tegen de maatregelen van de federale regering. “Daarom zijn we naar Brussel gekomen. Laten we hopen dat de politiek deze boodschap goed verstaat. Het kan toch niet dat je meer dan veertig jaar hard werkt en dat dat uiteindelijk toch niet voldoende blijkt te zijn?!”

Henk Deprez, 44, is gewestelijk secretaris van de regio Brugge-Oostende bij ABVV Metaal. Hij noemt de maatregelen van de Vlaamse en federale regering asociaal. “Die zijn eenzijdig. De werkgevers krijgen miljoenen euro’s cadeau, terwijl er geen garantie op werk is.” Deprez geeft geen probleem met lagere loonkosten. “Daar moet wel jobbehoud en jobcreatie tegenover staan. Daarnaast eisen we ook dat werknemers zelf kunnen beslissen op welke manier ze verder werken: vier vijfden, part time… We hadden 5000 mensen verwacht, maar het zijn er meer dan 10.000 geworden. De bereidheid tot actie blijft dan ook groot.”

Hugo Engelen, 57, gewestsecretaris bij het ACLVB, is tegen de indexsprong en het uitblijven van een tax shift. “Bovendien vinden we het niet kunnen dat de regering het akkoord van de Groep van Tien niet respecteert. Wat wij willen is dat mensen ook daadwerkelijk werk blijven hebben. Nu moeten ze vaak in veel slechtere omstandigheden iets anders gaan doen. Daarnaast moet er ook een betere scholing zijn voor oudere werknemers.”

… en de vakbondsleiders

Luc Piens, secretaris van ACV-Transcom-Spoor: “Ik verheug me over de massale aanwezigheid van zoveel vakbondsmilitanten. Op onze vorige militantendag van 23 september 2014 hier op hetzelfde Muntplein was alleen het plein zelf vol, nu ook alle straten rond het plein. Heel wat militanten geraken niet eens op het Muntplein. Dit betekent dat onze oproep breed gedragen wordt. Wat deze regering aan het aanrichten is, raakt de mensen diep. Met de indexsprong verliezen ze koopkracht want al de dingen waar ze met hun loon moeten voor betalen worden wél geïndexeerd.”

Matthieu Verjans, nationaal secretaris van het ACV, is verheugd over de massale aanwezigheid: “Dit is een sterk signaal van het diepe ongenoegen op de werkvloer bij de mensen. Het gevoel van dit onrecht zit zeer diep. We hadden gerekend op 5.000 aanwezigen, het zijn er bijna dubbel zoveel. Wij gaan oproepen voor de acties van de komende weken, ook voor de acties van Hart Boven Hard. Er gaan ook regionale acties komen. De actiebereidheid is zeer groot.”

Rudy De Leeuw, ABVV-voorzitter ziet eveneens dat de actiebereidheid groter dan ooit is. “De sociale strijd gaat door, binnenkort ook in de openbare diensten. De strijdbaarheid van de acties van december is er nog steeds. De mensen slikken deze aanvallen op hun sociale rechten, op hun koopkracht, op de toekomst van hun kinderen niet.”

Jan Vercamst, ACLVB-voorzitter: “De onrust zit zeer diep, dat voel je hier duidelijk. De mensen zijn zeer onzeker over hun toekomst. Je voelt hun ongemak. De regering stelt het debat over de tax shift altijd maar uit. Daar moet nochtans de oplossing van komen. Iemand moet de sociale zekerheid ondersteunen. Dat kan niet alleen van de hard werkende mensen komen.”

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.