Israëlische Jood Jeff Halper zet zich in voor de rechten van de Palestijnen in Israël en de bezette gebieden. Hij schreef het boek ‘War Against The People – Israel, The Palestinians and Global Pacification’ over de manier waarop Israël zijn ‘ervaring’ met de bezetting van Palestina wereldwijd weet te commercialiseren. DeWereldMorgen.be sprak met hem.

Jeff Halper, van oorsprong VS-staatsburger, woont sinds 1973 in Israël. Hij is oprichter van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD), dat de systematische vernietiging van Palestijnse huizen op de voet volgt. In maart 2013 was hij in Brussel om het werk van ICAHD voor te stellen. DeWereldMorgen.be ontmoette hem toen een eerste maal (Zie Jeff Halper, Israëlische Jood, activist voor Palestijnse rechten).

Halper is auteur van meerdere boeken over Israël en steunt de BDS-campagne en de academische boycot van Israël. Volgens hem is Israël met zijn huidig beleid schuldig aan apartheid in Israël zelf en van judaïsering van de Palestijnse gebieden.

Zijn recentste boek is War Against The People – Israël, The Palestinians and Global Pacification). Op 10 december 2015 stelde hij zijn boek voor in de lokalen van de Union des progressistes juifs de Belgique te Brussel. Ervoor had DeWereldMorgen.be daar met hem een gesprek.

“Ik zat de voorbije jaren tijdens mijn activisme meer en meer met een vraag in mijn achterhoofd. Hoe geraakt Israël hier al zolang mee weg? Hoe krijgen ze gedaan dat er niets veranderd aan het status quo, terwijl de wereld gewoon niet naast het criminele karakter van de bezetting en de kolonisatie kan kijken? Waarom weigert Israël al dertig jaar systematisch elke kans op vrede door het zo goed als gratis aangeboden aanbod af te wijzen van de Palestijnen op een tweestatenoplossing, waarbij Israël meer dan 80 procent van Palestina definitief in handen krijgt? Ik vond de gewoonlijke redenen die men voor die weigering geeft steeds minder overtuigend.”

“Ze zijn bekend. Je hoort ze voortdurend herhaald worden. De onvoorwaardelijke steun van de VS en hun permanent veto in de VN tegen eender welk internationaal initiatief. De zionistische lobby’s overal ter wereld, AIPAC, de steun van de fundamentalistische christelijke zionisten in de VS, de wereldwijde hasbara, de economische steun van de VS en van de EU, die inderdaad zeer aanzienlijk is, de eenzijdige steun van de westerse media, tegen de eigen publieke opinie in. Dat als enige redenen zien waarom ze een echte oplossing kunnen blijven tegenhouden voldeed me niet meer.”

“Er is iets anders. Nu ik er op terugblik, was het zo evident dat ik verbaasd ben dat nog niet meer mensen dat hebben ingezien. Israël heeft enorme invloed in landen als Brazilië, China maar is ook prominent aanwezig in eerder kleine landen als Equatoriaal Guinea, Birma, Ecuador en anderen. Hoe? Met hun lobby voor de verkoop van militaire en veiligheidsproducten. Zet ‘veiligheid’ maar tussen aanhalingstekens. Wat ze bedoelen is bevolkingsonderdrukking en -controle. Daar is vraag naar en zij hebben dat te koop staan.”

Eigengereide commercialisering van de bezetting

“Hier in Europa wordt altijd maar herhaald dat Israël netjes aan het handje van Washington loopt. Hoe verklaar je dan dat Israël openlijk militair materiaal verkoopt aan China voor hun zeevloot? Hoe verklaar je dan dat Israël ongestraft wapens kan verkopen aan drugskartels?”

“Het antwoord is eenvoudig. Israël kan topkwaliteit aan specifiek militair materiaal verkopen. Ik heb het dan niet over grote wapensystemen zoals vliegtuigen, vliegdekschepen of tanks, maar over het ‘kleine’ materiaal, drones en allerlei systemen om opstandige menigtes in toom te houden. Israël heeft immers een belangrijk commercieel voordeel op andere producenten van dergelijke dingen. Hun producten zijn ‘battle tested’. Israël kan bogen op ruime eigen ’testervaring’ in de bezette gebieden.”

“Dit gaat ver terug in het zionistisch project. Het is al sinds oprichter Theodor Herzl een centraal idee van het zionisme dat, om te slagen, het zionisme zich ten dienste moet stellen van ‘de hegemoon’, wie of wat dat ook is op een bepaald ogenblik.”

“In het begin was dat de Duitse keizer, daarna was dat Groot-Brittannië tot 1948. Na de oprichting van Israël werd dat Frankrijk. Dat vergeten we vandaag, maar het was Frankrijk, niet de VS, dat Israël zijn kernwapentechnologie geleverd heeft. De Israëlische luchtmacht werkt nog steeds grotendeels met Franse technologie.”

BRICS

“Israël trekt zich geen bal aan van de achteruitgang van de economische hegemonie van de VS en verkoopt zichzelf ongegeneerd in de BRICS-landen¹, de nieuwe economieën. Israël steunt bijvoorbeeld ook het Nigeriaans leger – een notoir gruwelijke schender van mensenrechten – tegen Boko Haram. Zo kan het Nigeriaans leger het embargo omzeilen voor zijn eigen gruwelijk mensenrechtenpalmares”

“Het beleid van het ministerie van defensie van Israël is ‘niche filling’, verkopen aan staten, niet-staten, organisaties, guerrilla’s, aan Oost-Europese, Russische en Centraal-Aziatische oligarchen. Het land kan zowat alles aanbieden wat je nodig hebt om opstandige bevolkingen onderdrukt te houden. Dat is immers wat het Israëlisch leger als sinds 1967 doet in de bezette gebieden.”

“Dat gaat van bespioneringstechnologie, camera’s met gezichtsherkenning, al dan niet op drones, tot systemen die doelen opzoeken, bewakingsdrones, aanvalsdrones. De research voor de ontwikkeling van die systemen krijgen ze ruim toegediend van het onderzoeksprogramma Horizon 2020 van de EU. Het ‘uittesten’ van die systemen, aanpassen en verbeteren doen ze zelf in de bezette gebieden. De drie recente oorlogen tegen de bevolking van Gaza waren een gigantische publiciteit voor de efficiëntie van hun producten.”

“De centrale niche van de Israëlische militaire industrie zijn systemen voor bevolkingscontrole. De bezetting is immers een conflict waar grote wapensystemen zo goed als geen enkel nut hebben. Wat Israël in al die landen doet, komt hier op neer: “Wij hebben bakken ervaring in het bevechten van non-state actors. Ik noem dat de ‘securicratic war’, de conflicthaarden van de toekomst”.

Globalisering van ‘Palestina’

“Wat Israël doet is de Palestijnse bezetting globaliseren. Palestina is een microcosmos van de wereldwijde conflicten van de toekomst. Met de verkoop van zijn uitgeteste producten geraakt Israël er mee weg om al tientallen jaren het aanbod van de Palestijnen af te wijzen voor een tweestatenoplossing. Zo krijgt Israël gedaan om elke kans op vrede links te laten liggen voor gebiedsuitbreiding, kolonisatie en lucratieve wapencontracten.”

“Ik heb dit boek ook geschreven als waarschuwing aan links, aan alle progressieve krachten die zich inzetten voor Palestina en voor de tweestatenoplossing. Zij concentreren zich al 30 jaar op de aanval van het neoliberalisme en zien ondertussen niet wat er concreet gebeurt. Niet zozeer de bedrijven maar de legers en alles wat daar bij komt kijken zijn de grootste vervuilers ter wereld. Ik zie zo goed als nooit klimaatactivisten die dat verband leggen. De militarisering van alles wat met veiligheid heeft te maken ontsnapt aan hun aandacht.”

“Het gaat hier over een industrie van meer dan 2,5 biljard dollar per jaar, die de wereldeconomie op een groteske manier vervormt. Een aantal van de grootste aankopers van deze pacificatietechnologieën zijn eerder kleine landen.”

“Het boek is tevens een inventaris van wat Israël allemaal produceert op basis van haar ervaring in de bezette gebieden. Israël aarzelt daarbij niet om aan landen te verkopen die verder openlijk vijandig staan tegenover Israël. Ook dat is het zionistisch project. Yithzhal Shamir zei daar ooit over: “Wij maken geen keuzes. Als wij om te overleven moeten omgaan met de duivel, dan doen wij dat.”

“Hier in België zijn er wetten die de wapenhandelaars moeten respecteren. Ik weet ook wel dat die massaal worden omzeild, maar in Israël is er zelfs dat niet, er zijn gewoon geen beperkingen, geen enkele. In 2003 had Israël zelfs een conflict met president George W. Bush, omdat het land technologie verkocht aan China, terwijl de VS toen dat helemaal niet wilde toestaan.”

“Israël kent ook als geen ander de kunst om landen tegen elkaar op te jutten. Ook op andere vlakken passen ze aan de dingen een mouw. Dat België officieel de bezetting en de koloniale nederzettingen veroordeelt, ach, daar haalt de regering hier even de schouders over op. Je weet wel, wat boze verklaringen en zo. Ondertussen gaat de echte business gewoon door. Daar gaat het om. Zolang al die grootse intentieverklaringen in de EU geen concrete invulling krijgen, kan Israël met al die morele veroordelingen perfect leven. Ondertussen passeren ze rustig langs de kassa.”

“Het wordt dringend tijd dat de linkse krachten wereldwijd zich hier gaan op concentreren. Mijn boek is een gedetailleerde cataloog van welke Israëlische producten wereldwijd circuleren. Dat zit dichterbij dan je denkt. De stad Charleroi heeft Israëlische bewakingscamera’s gekocht. Een voorstel van het gemeentebestuur van Sint-Jans-Molenbeek hier vlakbij is gelukkig afgeketst, dankzij de inzet van een aantal organisaties hier. Maar waakzaamheid is geboden.”

1 Brazilië, China, India, Rusland en Zuid-Afrika.