De Hallen van Schaarbeek lopen op 24 september 2016 vol met enthousiaste vrijwilligers voor de viering van 50 jaar 11.11.11. Met een lach en een traan, een aantal pakkende getuigenissen en een nostalgische terugblik kijkt 11.11.11 resoluut naar de toekomst.

De grote zaal van de Hallen van Schaarbeek is vol met enthousiaste feestvierders wanneer Bogdan Vanden Berghe, algemeen directeur van 11.11.11, om 15.30 uur het woord neemt. Zijn eerste woorden zijn dankbetuigingen aan de vrijwilligers. “Zij zijn het die dit succes hebben mogelijk gemaakt.” En successen waren er wel degelijk. Bogdan vernoemt ondermeer de campagne tegen de voedselspeculatie, die de banken er met het schaamrood op de wangen heeft toe verplicht deze schandalige vorm van financiële uitbuiting te stoppen.

Nieuwe uitdagingen

“Successen mogen ons niet blind maken voor de nieuwe vormen van onrecht”. De vluchtelingencrisis, de toenemende ongelijkheid en de opwarming van de aarde (op deze 24 september is het in de zaal ongewoon zomers warm). “Elke maand van 2016 was de warmste ooit sinds metingen bestaan.”

Bovendien komt 11.11.11 niet alleen op voor de slachtoffers in het zuiden. “Ook hier zijn er verliezers. We moeten daarom op zoek naar nieuwe allianties, naar andere werkmethodes. Op solidariteit en rechtvaardigheid zullen wij immers nooit inleveren.”

11.11.11 blijft niet alleen de publieke opinie mobiliseren, ook de overheid kritisch aanpakken blijft deze organisatie doen. “Echte solidariteit betekent overheidsbudgetten.” Voor Bogdan Vanden Berghe is het daarom duidelijk: “Geen besparingen op ontwikkelingssamenwerking”.

“Actie moet ook politiek”

Na de toespraak van de algemeen directeur komt Jan Pronk, voormalig Nederlands minister van ontwikkelingssamenwerking en leefmilieu het publiek enthousiasmeren met een bevlogen pleidooi voor onverminderd activisme. Hij drukt zijn diepe verontwaardiging uit over de Europese aanpak van de vluchtelingencrisis. “Actie moet je ook politiek vertalen. Wij zijn niet schuldig voor alles, maar we zijn wel verantwoordelijk.”

Afgewisseld door mooie nummers van de Brazzaville-Congolese zanger Fredy Massamba krijgt het publiek drie getuigenissen van mensen die de solidariteit van 11.11.11 hebben gevoeld, voor zichzelf en voor de mensen waar ze zich voor inzetten.

Emotionele getuigenissen

Sely Martini (foto boven) werkt voor de organisatie Indonesia Corruption Watch. Zij vertelt hoe in haar land westerse bedrijven met de nationale elite samenspannen om de wouden van Indonesië te plunderen met hun kaalslag voor eigen gewin. “Strijden tegen corruptie is de eerste stap in de strijd tegen armoede.”

Wanneer presentatrice Friedl Lesage haar vraagt hoe zij de repressie in haar land ervaart, wordt het haar zowaar even te machtig. Haar huis werd afgebrand en ze wordt voortdurend met de dood bedreigd, maar toch blijft ze positief. “Ik was zo blij om de solidariteit te voelen hier in dit verre land, toen ik vorig jaar in Gent met die vele vrijwilligers van 11.11.11 samenkwam. Dat mensen hier solidair zijn met ons is hartverwarmend.”

Joseph Cherubin ijvert met zijn organisatie Mouvement Socio-Culturelle des Travaillieurs Haitiens (MOSCTHA)  voor elementaire gezondheidszorg en juridische bescherming voor Haïtiaanse arbeidsmigranten in buurland Dominicaanse Republiek. Ook hij benadrukt het belang van internationale solidariteit zoals 11.11.11 die betoont. Tussendoor uiten op het videoscherm vertegenwoordigers van politieke partijen, vakbonden en andere solidariteitsorganisaties hun appreciatie voor het werk van 11.11.11.

“Zonder 11.11.11 zou ik niet meer in leven zijn”

Hij vertelde hoe zijn persoonlijke ervaring als mishandelde gevangene hem er toe bracht te gaan ijveren voor het lot van zijn medegevangenen, voor betere leefomstandigheden in de gevangenissen, voor enige juridische bijstand in een land waar geen onafhankelijk gerechtsapparaat bestaat. “Wij zijn de eerste organisatie die de gevangenen regelmatig bezoekt.” Ook APRODH is een organisatie die de solidariteit van 11.11.11 op prijs stelt.

Mbonimpa heeft zelf de repressie voor zijn activisme ondervonden. Nadat hij eerder al achttien maanden zonder vorm van proces had vastgezeten en zwaar was mishandeld werd hij slechts onder internationale druk vrijgelaten. Zijn schoonzoon en zijn zoon werden vermoord in wat algemeen als politieke aanslagen door het regime wordt beschouwd.

Op 3 augustus 2015 werd hij zelf zwaar gewond bij een aanslag. Ook nu was 11.11.11 een van de voornaamste pleitbezorgers om zijn vrijlating te eisen. Hij werd naar België overgevlogen voor zijn medische behandeling (die onder meer zijn stem zwaar heeft beschadigd – wat te horen is).

Jos Geysels, voorzitter van de raad van bestuur van 11.11.11, sloot af met een pleidooi voor onverminderd activisme. “Laat u niet afschrikken door zij die beweren dat solidariteit een aftandse, voorbijgestreefde waarde zou zijn. De waarden waar wij voor strijden zijn onverminderd actueel.”. Met een aantal wensen voor de toekomst van de organisatie nam hij tevens afscheid na tien jaar voorzitterschap.

Feest

Het feest ging zonder twijfel nog door tot in de late uurtjes (uw dienaar was al om 18 uur huiswaarts voor een andere gelegenheid: zijn eigen verjaardag in familiekring – een aanvaardbaar excuus? :-).

11.11.11 is klaar voor nog vele jaren enthousiaste inzet voor de medemens ginder én hier. Proficiat.

50 jaar 11.11.11 – Vecht mee tegen onrecht: