Van 22 tot 30 oktober vindt het Transitiefesival 2016 plaats op verschillende locaties in Vlaanderen en Brussel. Oud-journalist Dirk Barrez publiceert Transitie – Onze welvaart van morgen. Volgens hem is ’transitie’ de oplossing voor de wereldproblemen. “Een betrouwbare, stabiele economie tegen 2050” is mogelijk. Barrez legt uit hoe dat kan.
Dirk Barrez publiceert al jaren over mogelijke wegen naar een andere, duurzame economie ten bate van iedereen. Ook over andersglobalisering in het algemeen en coöperatieven, één van die mogelijke wegen naar een andere economie in het bijzonder, heeft hij veel geschreven.
Er wordt de laatste maanden heel wat nagedacht over een andere maatschappij. Dat gebeurt natuurlijk al jaren, maar er verschijnen recent opvallend veel boeken die verder kijken dan de waan van de dag en serieus nadenken hoe het verder moet, vooral ‘hoe het anders kan’. Transitie vervoegt de lijst van boeken die de uitdaging aangaan zoals Dit is Morgen, Vrijheid en Zekerheid en De Supersamenwerker.
Niet alleen moet het anders, het kan wel degelijk. Dat is de ambitie van Barrez in zijn nieuwste boek. In een logisch opgebouwd discours legt de auteur uit hoe we tot een ecologische, sociale en democratische toekomst kunnen komen. Die drie begrippen horen onverbreekbaar samen in Transitie.
Hoe is het zover kunnen komen?
Het gaat heel slecht met de wereld, op zowat alle vlakken. Het rare en ogenschijnlijke contradictorische van die toestand is dat “we eigenlijk weten waar het naar toe moet“. “Dit boek voert u graag mee op de fantastische tocht die ons wacht en dompelt u onder in de fascinerende uitdagingen die voor liggen.” Een beetje hoogdravend? Barrez speelt het klaar.
In een eerste hoofdstuk legt de auteur uit hoe het zover is kunnen komen. Heel wat dat we al wel weten, maar hier handig samengebracht in een coherent geheel. En zeggen dat het al sinds jaren werd voorspeld door de Club van Rome. Hun eerste rapport dateert al van 1972, 43 jaar geleden! Een jaar later was er Small is Beautiful en in 1974 een plechtige VN-verklaring.
Ondertussen is allemaal nog zoveel chaotischer geworden. Ook de doemscenario’s klinken alsmaar dreigender. “Het bruusk stoppen of omkeren van de warme Golfstroom zou Europa als enige in de kou zetten.” Tja, boontje komt om zijn loontje? ‘Wij” zijn dan ook de hoofdschuldigen van de klimaatcrisis. Er wordt wel een en ander gedaan. Het is echter allemaal te beperkt, te weinig en vooral ’te laat’. Verzuurde oceanen, ozon en … massavernietigingswapens.
Jawel, het zou nog rapper gedaan kunnen zijn dan met de ineenstorting van het klimaat. “Hun bestaan en dus de mogelijkheid om ze te gebruiken, leveren immers ongetwijfeld een vergelijkbaar risico op voor de veiligheid van de aarde en haar bewoners (als de klimaatcrisis).”
Transitiebeweging krijgt vorm
Het verzet groeit echter. Ook een nieuwe stroming krijgt stilaan vorm: de transitiebeweging. Er moet niet allen kritiek zijn, er moeten ook alternatieven geboden worden.
Bovendien, er zijn al wel degelijk heel wat initiatieven die werken. Nog verspreid en dikwijls te weinig bekend, maar ze zijn er en krijgen aandacht in dit boek. Barrez legt verder uit hoe een duurzame economie er precies zal uitzien: ecologisch, rechtvaardig en duurzaam en tekent een pad uit naar dat doel. Mogelikheden genoeg, er is niet één heiligmakend scenario, mar een samengaan van talloze experimenten, nieuwe technologieën en vooral: een leidinggevende rol voor de overheid.
Veel ideeën, misschien nog wat theoretisch, maar wel degelijk omzetbaar in praktische beleidsbeslissingen én met voorbeelden van hoe het nu al lukt. Transitie, het kan.