Over de Israëlische lobby doen heel wat wilde verhalen de ronde. Maar bestaat ze echt en hoe werkt dat dan? Een undercover journalist van Al Jazeera infiltreert met een verborgen camera in het netwerk van Groot-Britannië en geeft de kijker een haarfijn beeld hoe de Israëlische overheid neporganisaties opricht om Israël te verdedigen en kritische burgers en politici te discrediteren of te muilkorven. Straf materiaal. Bekijk onderaan het artikel de vierdelige documentaire.
Dat Israël zwaar investeert in propaganda om het eigen imago in het buitenland op te poetsen, zal niemand verbazen. Israël is op dat vlak niet eens een uitzondering. Zowat alle grote landen doen het, ook in bevriende landen, ook in België. Wat de documentaire The Lobby van Al Jazeera zo uniek maakt is niet zozeer het feit zelf van wat er gebeurt, maar de sterkte van het bewijsmateriaal.
Zo kan de kijker onder meer meekijken bij een discussie tussen een pro-Palestijnse Britse dame tijdens een congres van Labour met een Labour-parlementslid die de organisatie Labour Friends of Israel leidt. Op de vraag hoe zij de toekomst ziet van de koloniale nederzettingen in een tweestatenoplossing blijft de dame aandringen op een antwoord. Even later dient het parlementslid een klacht in voor anti-semitisme tegen de dame.
Geld voor zogenaamd spontane burgerbewegingen
Uit de documentaire blijkt onder meer dat de ambassade mensen en geld inzet om zogenaamd spontane burgerbewegingen op te richten en te financieren. De undercoverjournalist krijgt het voorstel om voorzitter te worden van Young Labour Friends of Israel – een jongerenafdeling die nog niet bestaat. Samen bespreken zij ook hoe ze vijandig gezinde parlementsleden kunnen uitschakelen, eventueel met een of ander schandaal.
In 2016 werd Jeremy Corbyn zwaar aangevallen in de Britse media wegens anti-semitische incidenten in zijn partij, waar hij niet tegen zou optreden. Een en ander leidde tot een intern onderzoek dat alle beschuldigden volledig vrij sprak.
De Britse Israël-lobby heeft blijkbaar geen bezwaar tegen het creëeren van anti-semitische incidenten, ook al dreigen die de geloofwaardigheid van klachten tegen echt anti-semitisme in de maatschappij te delegitimeren.
Met Jeremy Corbyn heeft Labour voor het eerst in de geschiedenis een voorzitter met pro-Palestijnse standpunten. Israël ziet daarin een gevaar op korte termijn én op lange termijn. Nu worden immers de jongeren opgenomen in de partij die later parlementslid zullen worden.
Bovendien ziet Israël een zeer groot gevaar in de BDS-campagne (Boycott-Desinvest-Sanction). Die is in Groot-Brittannië ontstaan. Dat gevaar schuilt vooral in de politieke bewustwording die in de wereld aan het veranderen is dankzij de campagne. Alles wordt dus ingezet op het delegitimeren van BDS als ‘anti-semitisch’.
Er gebeurt nog veel meer in de documentaire. Om dat vast te stellen kan de lezer/kijker ze zelf hieronder volledig bekijken. Alles wat wordt gezegd is met Engelse ondertitels, wat de documentaire zeer toegankelijk maakt.
Nauwelijks aandacht in Britse media
Jeremy Corbyn heeft een onderzoek gevraagd. De Israëlische ambassadeur heeft zich voor de uitlatingen over Britse parlementsleden verontschuldigd maar blijft stellen dat dit een ‘betreurenswaardige actie van individuen’ was, zonder steun van de ambassade. Minister van buitenlandse zaken Boris Johnson – die in de documentaire een nuttige idioot wordt genoemd – verklaart ‘het incident’ als afgesloten, vermits de betrokkenen hun ontslag hebben gekregen.
De zaak krijgt nauwelijks aandacht in de Britse media. Men kan zich maar de vraag stellen hoe de Britse en internationale media hier zouden hebben op gereageerd als dit een initiatief was geweest van de Russische of de Iraanse ambassade…
Overzicht vierdelige documentaire
In de eerste aflevering maak je kennis met een zekere Shai Masot, een Joodse Israëli die voor de ambassade van zijn land in Groot-Brittannië een wel zeer specifieke vorm van politieke lobbying doet. Hij spant zich in om ‘spontane’ burgerbewegingen op te richten (zie schema hierboven). Daarbij zoekt hij vooral contact met studenten op universiteitscampussen, die op een of andere manier sympathie voor Israël hebben geuit. De focus van zijn inspanningen is vooral campagne voeren tegen de BDS-beweging in Groot-Brittannië.
In die eerste aflevering van het programma gaat het vooral over de inspanningen van de ambassade om in Labour een beweging van jonge pro-zionisten te organiseren om het leiderschap van Jeremy Corbyn te ondermijnen. Hoewel het om een zeer kleine fanatieke groep gaat slagen ze er wonderwel in om grote aandacht te krijgen in de Britse media en bij parlementsleden. Zo slagen ze er dank zij de coördinatie en logistieke ondersteuning van de ambassade in een anti-semitisme-schandaal te creëren dat Corbyn in 2016 maandenlang in het defensief drong. Wanneer intern onderzoek weken later vaststelt dat het volledig over opgeklopte fictie gaat is de aandacht van de media verdwenen.
Deel twee gaat dieper in op de inspanningen die de Israëllobby doet om binnen Labour antisemitisme-incidenten uit te lokken. Alles wordt daarbij ingezet op een roddelcampagne tegen Jackie Walker, de vice-voorzitter van Momentum, de beweging die beide campagnes van Jeremy Corbyn voor het voorzitterschap van de partij heeft gesteund. Walker is zwart, joods en pro-Palestijns. Dat wordt door de ambassade terecht als een groot imagoprobleem gezien.
De derde episode focust op de organisatie Labour Friens of Israël (LFI) en de specifieke acties die ze onderneemt om het anti-semitisme-probleem in Labour onder Jeremy Corbyn te creëren. Een van die acties werd volledig gefilmd en slaat nu als een boemerang terug. Labour-parlementslid Joan Ryan, voorzitter van LFI dient tijdens een congres van Labour in Liverpool klacht in tegen een dame voor wat zij zou hebben gezegd tegen haar aan de stand van LFI. Uit de opnames van een discussie tussen deze pro-Palestijnse dame en haarzelf blijkt iets heel anders. Op basis van haar klacht start Labour een intern onderzoek tegen de dame, die haar enkele weken volledig vrijspreekt. De documentaire bewijst nu volledig de versie van de betrokken dame dat ze niets anti-semitisch had gezegd of gedaan.
In de vierde en finale episode van de documentaire komen een aantal explosieve segmenten aan bod. Shai Masot poogt een aparte afdeling Young Labour Friends of Israel te creëren. Hij bevestigt dit te doen in opdracht van het Israëlische ministerie van strategische zaken. Zowel hij als een ander medewerker bespreken met elkaar hoe ze plannen een schandaal te creëren om een Brits politicus in diskrediet te brengen.
Meer informatie en commentaar op de documentaire:
- Israel Lobby: Insidious threats should be feared
- Israel Lobby: Headlines, resignations, calls for probe
- How the Israel lobby fakes anti-Semitism
- AIPAC’s secretive strategy to transform UK politics
- Conservative anger grows at Israel’s UK plot
The Lobby Part 1: Labour Friends of Israel:
The Lobby Part 2: The Training Session:
The Lobby Part 3: An AntiSemitic Trope:
The Lobby Part 4: The Takedown: