In De Standaard van 12 mei 2017 staan twee voorbeelden van framing die kunnen tellen. Het is niet eens uitzonderlijk en De Standaard is absoluut niet de enige krant die dit doet, maar dit zijn toch twee voorbeelden die het bekijken waard zijn.

In De Standaard van 12 mei 2017 staan twee schoolvoorbeelden van journalistieke framing.

In het artikel Volgende president of corrupte boef? over voormalig Braziliaans president Luiz Inacio Lula da Silva, beter bekend als ‘Lula’ schrijft journalist Kasper Goethals het volgende:

“Ze (Dilma Rousseff) werd opgevolgd door haar vicepresident Michel Temer, eveneens lid van de arbeiderspartij van Lula.”  Dat is niet zomaar een kleine fout. Michel Temer is oprichter en voorzitter van zijn partij, de conservatieve PMDB. Nooit lid geweest van de Arbeiderspartij PT van Lula en Rousseff.

Begaat de journalist hier een foutje als gevolg van tijdsdruk? Gebrek aan kennis over Brazilië? Niet echt zijn terrein van expertise? Kan gebeuren, ik ben zelf al dikwijls genoeg terecht gewezen op gelijkaardige fouten in eigen artikels op deze site om te beseffen dat het rap gebeurd is.

Echter, Temer is niet alleen nooit lid geweest van de PT, wie zijn politiek profiel kent zou dat overigens zeer verbazend vinden. Hij is zelf door en door corrupt – net als veel politici van de PT, inderdaad. Maar de bewust of onbewust gecreëerde perceptie in dit artikel dat corruptie in Brazilië alleen een interne zaak zou zijn van de Arbeiderspartij klopt niet.

Vandaag eveneens op de pagina Opinie&Analyse dit citaat: “Als Rusland Europa een hak wil zetten, wat doet het dan? Het verstoort verkiezingen, zoals laatst in Frankrijk” in het artikel Europa, de beste invloedssfeer ooit.

Zelfs over de grootste versie van dat verhaal, Russische inmenging in de Amerikaanse verkiezingen, moet nog het eerste milligrammetje bewijs worden geleverd. Desalniettemin is het al een ‘meme’ geworden die geen bewijs meer zou behoeven, een ‘vanzelfsprekendheid’.

Over het interne regime in Rusland valt heel wat kritisch te zeggen, maar inmenging in Europese en Amerikaanse verkiezingen? Als dat al zo zou zijn, dan is Rusland in ieder geval een zeer kleine amateur tegenover de VS. Dat is niet eens geheim, zie Latijns-Amerika voor en na WOII. Meer zelfs, inmenging in buitenlandse verkiezingen wordt luid toegejuicht in de grote Amerikaanse media. Frankrijk deed en doet het in zijn voormalige kolonies, Groot-Brittannië idem dito.

De steeds weer terugkerende implicatie is dat landen met een intern democratisch systeem ook op buitenlands vlak alleen maar goede intenties zouden hebben. Dat is nog nooit aangetoond, zeker niet door de geschiedenis. In Jemen, Palestina, of pakweg in heel Afrika en Latijns-Amerika hebben ze daar een andere mening over. Die mening is gebaseerd op zeer gedocumenteerd historisch en actueel feitenmateriaal.

In Europa kan het best leuk zijn om te schrijven over onze ‘goede invloed in de wereld’. De wereld buiten Europa en de VS is zo vrij daar anders over te denken.