Uit een vergelijkend onderzoek over de periode 7-13 november, de eerste week van de verkiezingscampagne, door de Britse Loughborough University blijkt dat de Britse media ook tijdens de campagne overwegend negatief blijven berichten over Jeremy Corbyn en Labour en overwegend positief over Boris Johnson en de Conservatieven.

Uit eerdere academische studies is reeds gebleken dat de Britse media sinds de verkiezing van Jeremy Corbyn tot voorzitter van Labour systematisch vooringenomen, selectief en verkeerd berichten over hem, over zijn standpunten, over zijn uitspraken (zie de lijst artikels onderaan deze tekst).

Tijdens verkiezingscampagne zijn de media wettelijk verplicht een zeker evenwicht te bewaren, waardoor de constante bashing van Corbyn enigszins afneemt. Dat verklaarde waarom tijdens de campagne van 2017 Corbyn in de laatste weken een achterstand in de peilingen van 17 procent wist weg te werken. De Britse lezer/kijker/luisteraar kreeg immers de kans de echte standpunten van Corbyn te horen.

Het ziet er naar uit dat de Britse mainstream media uit de campagne van 2017 lessen hebben getrokken. Zij doen nu meer beroep op tactieken om de strenge evenwichtsregels te omzeilen, onder meer door veel commentatoren aan het woord te laten die worden voorgesteld als neutraal of niet partijgebonden, zodat ze niet zouden tellen in de weging van de nieuwsberichten en door te focussen op andere thema’s dan die van Corbyn.

De Centre for Research in Communication and Culture van de Loughborough University heeft de berichtgeving van de Britse media onderzocht in de eerste week van de verkiezingscampagne (van 7 tot 13 november). Het onderzoekscentrum zal elke week tot 12 december, dag van de verkiezingen, een onderzoeksrapport hierover publiceren.

In Section 5 van het onderzoek bekeek het Centre het positieve of negatieve karakter van de berichtgeving in de kranten over de politieke partijen (voor de weegmethode, zie het rapport).

Het onderzoek woog de cijfers op twee manieren: eerst het aantal artikels in alle kranten samen én vervolgens een herberekening van dat resultaat naar rato van de grootte van de circulatie. Een artikel in een krant met een nationale en grote verspreiding woog dan meer door dan een artikel in een kleine en/of lokale krant.

De resultaten zijn sprekend. Alleen over Labour wordt overwegend negatief bericht. De Conservatieven daarentegen krijgen bijna uitsluitend positieve commentaren. De andere partijen, de Liberal-Democrats, de Scottish National Party en de Brexit Party kwamen nauwelijks aan bod.

Gewogen naar circulatiecijfers is het contrast tussen Labour en Conservatieven het grootst, vooral als gevolg van de berichtgeving in de twee grootste Britse kranten The Daily Mail en The Sun. Corbyn en andere Labour-politici komen meer aan bod in de kranten dan Conservatieve tegenstanders; maar overwegend negatief, terwijl bij Conservatieve politici het omgekeerde wordt vastgesteld: ze komen minder aan bod maar wel bijna uitsluitend positief.

Dit onderzoek beperkte zich tot de gedrukte pers en houdt dus geen rekening met audiovisuele media en sociale media, waarvan de electorale impact groter wordt ingeschat. Het is echter een goede graadmeter van hoe de Britse pers het publiek inlicht over de verkiezingen en over de kandidaten.