Een intern rapport dat werd gelekt naar de Britse media toont dat hogere partijfunctionarissen van Labour complotteerden om de kansen op een overwinning bij de verkiezingen van 2017 te ondermijnen. Een nederlaag vonden zij beter dan een overwinning onder voorzitter Jeremy Corbyn.

Partijpolitiek is meedogenloos. Een gekend spreekwoord in politieke kringen is “in de politiek zijn je ergste vijanden je politieke vrienden.” Politici die collega’s van andere partijen aanvallen, saboteren, er leugens over verspreiden, mooi is het niet, maar wel logisch. Alles voor de eigen overwinning. Minder bekend is hoe diep de nijd, de afkeer tot zelfs haat kan gaan binnen partijen zelf. De strijd voor de topplaatsen is meedogenloos. Waar na-ijver tussen partijen meestal open en bloot gebeurt, mijdt interne politieke strijd binnen een partij grotendeels het zonlicht.

Een gelekt intern onderzoeksrapport van Labour toont hoe ver sommigen gaan om de eigen machtspositie veilig te stellen, zelfs als dat electoraal verlies betekent. Uit het rapport blijkt dat hoge partijfunctionarissen en parlementsleden van Labour nog liever een electorale nederlaag leden dan te winnen onder een partijvoorzitter, wiens politieke lijn hen niet beviel. Maar meer nog waren zij gedreven door het besef dat hun politieke loopbaan zou eindigen na een overwinning van Jeremy Corbyn bij de verkiezingen van 8 juni 2017.

In 2017 stond Labour ver achter in de peilingen op de Conservatieve Partij onder eerste minister Theresa May. In de zes weken van de kiescampagne wist Jeremy Corbyn echter een achterstand van 17 procent goed te maken en behaalde Labour zijn beste resultaat sinds 1997, met méér stemmen dan de ‘overwinning’ van Tony Blair toen. Bij zijn nederlaag in 2019 behaalde Corbyn nog altijd méér stemmen dan Tony Blair bij zijn derde ‘overwinning’ op rij. Met een iets beter resultaat in 2017 was Jeremy Corbyn eerste minister geworden en hadden de eventuele nieuwe verkiezingen van 2019 er heel anders uitgezien – als er dan nog verkiezingen zouden geweest zijn .

De redenen waarom Corbyn het nooit heeft gehaald kwamen reeds meermaals aan bod op deze website: niet aflatende vijandige media, een door de Israel-lobby en Labour-zionisten georkestreerde antisemitisme-crisis en het door zijn politieke tegenstanders opgedrongen dubbelzinnig Brexit-standpunt deden hem de das om.

Wat al vermoed werd

Dat Jeremy Corbyn intern werd tegengewerkt door zijn eigen partijstructuren en een groot deel van de parlementaire fractie was niet bepaald geheim. Het recente gelekte rapport geeft daar nu onweerlegbare bewijzen van.

Van januari tot eind mei 2017, net na de verkiezingen, hebben hogere partijfunctionarissen en parlementsleden samengespannen om de kansen op een overwinning van Corbyn te ondermijnen. Het rapport toont een deloyale en disfunctionele cultuur aan de top van de partij die zich niet kon neerleggen bij de politieke lijn van de partijvoorzitter, die niet door henzelf maar door de partijleden was verkozen.

Het ging niet over de spreekwoordelijke rotte appels in de mand maar over systematische en niet aflatende inspanningen om het leiderschap van Corbyn te saboteren. In het rapport worden interne e-mails en online-conversaties weergegeven, waarbij deelnemers in niet mis te verstane bewoordingen hun haat voor Corbyn uitschreeuwen.

Meerdere pogingen om Corbyn af te zetten

Zij wilden van twee tussentijdse verkiezingen ter vervanging van ontslagnemende parlementsleden gebruik maken om Corbyn af te zetten en te vervangen door vice-voorzitter Tom Watson. Daarvoor rekenden zij erop dat Labour deze beide zetels zou verliezen, wat dan als een afkeuring van Corbyn zou worden uitgebazuind. Dat plan mislukte.

Op 18 april besloot eerste minister Theresa May vervroegde verkiezingen te houden. De peilingen gaven haar een voorsprong van 17 procent op Labour. De tegenstanders van Corbyn wilden ten alles prijze de zetel van ondervoorzitter Tom Watson vrijwaren. Ook voor andere medestanders tegen Corbyn werden middelen ingezet om hun herverkiezing te vrijwaren, terwijl andere parlementsleden tegenwerking kregen van het partijbestuur.

Alles werd in gereedheid gebracht voor een snelle verkiezing van een nieuwe partijvoorzitter op 19 augustus 2017 twee maanden na de verkiezingen. Bovendien werd een voorstel tot wijziging van de interne partijstatuten opgesteld dat het overwicht van de gewone partijleden bij de verkiezing van de voorzitter zou afschaffen. Dankzij die statuten – pas gewijzigd door toenmalig voorzitter Milliband – kon Corbyn in 2015 verkozen worden tot partijvoorzitter.

Al deze interne manoeuvres gingen uit van een grote nederlaag voor de eigen partij. In de weken voor de verkiezing wist Corbyn echter het tij te keren. Eerder dan zich te verheugen op de betere resultaten drukten de betrokken partijfunctionarissen en parlementsleden hun afschuw uit voor een eventuele overwinning van Corbyn.

“Ik voelde me echt heel ziek” met die gunstige peilingen

Een partijfunctionaris zei op 26 mei 2017 over de gunstige peilingen: “Ik voelde me echt heel ziek toen ik de YouGov peiling van gisterenavond zag.” In het verder gesprek bespraken ze de mogelijkheid dat de peilingen wel zouden zakken, terwijl ze hoopten dat Corbyn tijdens een van zijn toespraken door de mand zou vallen. Een collega drukte zich zo uit: “Al dat PM-gepraat (Prime Minister) freaks me out. Ik denk niet dat ik dat idee aankan. Nog zes dagen (voor de verkiezingen) is te lang.” Corbyn was voor hen “een liegende dweil”.

De dag na de verkiezingen, toen duidelijk was dat Corbyn een Conservatieve meerderheid had verhinderd, ging het zo: “We gaan dat moeten slikken. Het volk heeft gesproken. Bastaards!” Verder drukten ze hun afschuw uit over de verkiezing van een paar voor hen nog onbekende nieuwkomers in kiesdistricten waar Labour nog nooit gewonnen had.

Aanpak van antisemitisme-klachten doelbewust vertraagd

Het rapport toont verder ook aan dat partijfunctionarissen met steun van parlementsleden het onderzoek van mogelijk antisemitisme door partijleden saboteerden of op de lange baan schoven met de bedoeling dit dan te gebruiken als bewijs dat Corbyn de klachten niet ernstig nam. Informatie over de behandeling van deze klachten werd achtergehouden voor partijvoorzitter Corbyn. Met meerdere dossiers werd er maandenlang niets gedaan.

Partijgenoten die het niet met hen eens waren werd weggezet als ’trots’ (trotskisten) en meerdere pogingen werden gedaan om hen uit te sluiten van deelname aan de verkiezingen van de partijvoorzitter op basis van fictieve klachten. Volgens het rapport werden fondsen van de partij gebruikt voor kandidaten die tegen Corbyn waren ten nadele van zijn medestanders.

Een onafhankelijk onderzoek door een onderzoekscommissie in de Commissie Binnenlandse Zaken van het parlement vond “geen betrouwbare, empirische bewijzen om de notie te ondersteunen dat er een hogere frequentie van antisemitische attitudes zou zijn in Labour dan in eender welke andere politieke partij.” Toch ging de hetze onverminderd door.

De eigen loopbaan voor alles

Partijleden die nog liever verliezen dan te winnen met een politiek programma dat hen niet bevalt, het is geen nieuw fenomeen. De Democraten in de VS doen het voor de tweede maal op rij met Joe Biden die dreigt te verliezen van Donald Trump. Ook nadat hij de campagne verlaat, scoort Bernie Sanders nog altijd als enige tegenstander van Trump met een hoger percentage in de peilingen. Toch heeft de partij er alles aan gedaan om hem niet te laten winnen bij de Democratische voorverkiezingen. Corbyn is aan eenzelfde politieke praktijk ten onder gegaan.

Zijn opvolger Keir Starmer doet in volle coronacrisis geen enkele inspanning om kritisch oppositie te voeren tegen het non-beleid van eerste minister Boris Johnson. Daarentegen waren zijn eerste politieke uitspraken gericht tot de vrienden van de regering van Israël in Labour. Zo toont hij aan waar de beschuldigingen van antisemitisme tegen Corbyn werkelijk om gingen.

Corbyn zou de eerste Britse regeringsleider geworden zijn die het idee verdedigde dat Palestijnen dezelfde mensenrechten hebben als andere mensen. Daar ging dit over. Keir Starmer heeft al verklaard dat volgens hem antizionisme een vorm van antisemitisme is. Hij stelt het rapport grondig te zullen onderzoeken. Daar mag aan getwijfeld worden.

 

Notes:

‘It’s going to be a long night’ – How Members of Labour’s Senior Management Team Campaigned to Lose

Antisemitism ‘smear campaign’ by allies of former Labour leader Jeremy Corbyn

Anti-Corbyn Labour officials worked to lose general election to oust leader, leaked dossier finds

Opposition to Jeremy Corbyn ‘hindered’ anti-Semitism action, claims report