Corporate Europe Observatory (CEO) windt er geen doekjes om. De financiële bedrijven schrijven zelf de teksten voor de ‘oplossing’. Geen overheidscontrole maar zelfregulering is hun boodschap. De oplossing is nabij … in 2050. Als het van de politieke leiders afhangt wordt de COP26 een zoveelste propaganda-event voor de multinationals. Alleen tegenactie van de gewone burgers zal dit veranderen.
De Europese organisatie Corporate Observatory (CEO) houdt de economische lobbygroepen in de gaten die rond de EU-instellingen circuleren. Het CEO publiceert nu een rapport over de klimaatconferentie COP26 in Glasgow (zie Wat zijn de VN-klimaatconferenties?) met de niet mis te verstane titel COP26 Financiers of Polluters in Charge en ondertitel A crucial climate summit is becoming the biggest finance greenwash event in history.
De organisatie stelt geen hoge verwachtingen in de COP26. “Voor het eerst zal worden nagedacht over de hervorming van de financiële markten om ervoor te zorgen dat de geldstromen consistent worden met de doelstelling van lagere uitstoot van broeikasgassen en een krachtig klimaatbeleid. Deze eerste ernstige poging om de massale instroom van geld in de sector van de fossiele brandstoffen te stoppen, zal eindigen in symbolische verklaringen en inertie.”
Het CEO baseert zich daarvoor op het voorstel dat op tafel ligt van de COP26. Een voorstel van 31 pagina’s over privéfinanciering werd opgesteld onder leiding van Mark Carney, adviseur van Brits eerste minister Boris Johnson, tevens adviseur van de VN-secretaris generaal. “De voorstellen (in haar rapport) zijn gebaseerd op de voorstellers van de grote financiële machten.”
Greenwashing
Greenwashing – letterlijk groenwassen – is de strategie van bedrijven om zichzelf een groen imago aan te meten dat de indruk geeft dat zij actief verantwoordelijkheid zouden nemen in de strijd tegen de klimaatverandering. Het is doen alsof op enorme schaal. Bedrijven spenderen enorme bedragen en tijd aan het creëren van een ‘groengewassen’ imago, veel meer dan aan effectieve maatregelen om hun impact op het leefmilieu effectief aan te pakken. Een voorbeeld van greenwashing zijn de enorme reclameborden van automerken en petroleumbedrijven in luchthavens, die het geweten van de reiziger moeten sussen in een gevoel dat het allemaal wel in orde zal komen. Greenwashing is het ‘likje groene verf’ op vervuilende industrieën die onverminderd doorgaan met hun verwoestende praktijken.
CEO in haar rapport: “Het is dan ook geen verrassing dat zelfregulering de kern van haar voorstellen is. Het is zelfs nog erger. Niet alleen werden deze voorstellen opgesteld door bedrijven als JP Morgan Chase, BlackRock, BNP Paribas en andere, die zwaar investeren in fossiele energie, maar een groot deel van deze bedrijven zal ook de leiding krijgen over de opvolging van de besluiten van de COP26.”
“Eenmaal het event in Schotland voorbij is krijgen regeringen de boodschap niets substantieel te doen aan de privé-financiële krachten – Bank of America, Citigroup en BlackRock nemen dat wel over.”
Het ‘streefdoel’ van hun voorstellen is net zero-uitstoot van broeikasgassen tegen 2050, binnen 30 jaar. CEO: “Dit vage engagement laat de deur wagenwijd open voor handige ontwijkingsmechanismen en laat de grote bedrijven toe nog jarenlang niets te doen aan hun uitstoot. Met andere woorden, zelfs een financieel bedrijf dat er mee doorgaat fossiele brandstoffen massaal te subsidiëren, kan actief betrokken worden bij de VN-agenda voor privéfinanciering van de klimaatstrijd. Het besluit van het CEO is deprimerend realistisch: “Jammer genoeg ziet het er naar uit dat COP26 het grootste greenwash event in de geschiedenis wordt.”
Toch is klimaatactivisme meer dan ooit zinvol. Het zijn de klimaatactivisten die de wereldopinie (de echte, niet die van de mainstream media) kunnen overtuigen dat deze voorstellen voor zelfregulering door de financiële machthebbers onaanvaardbaar zijn.
Klimaatactivisten zijn tevens de enigen die met echte voorstellen komen. Zij hebben niet de enorme financiële middelen van de grote bedrijven, maar hebben echter iets wat multinationals nooit kunnen kopen: zij hebben gelijk. Dat, en overtuigingskracht.