Op 8 december 2023 vierde Noam Chomsky, moreel baken van de wereld, zijn 95ste verjaardag in intieme familiekring. Hij doet het de laatste maanden wat kalmer aan. Respect. Hier twee juweeltjes uit de oude doos van Chomsky over Gaza en over antizionisme als ‘antisemitisme’. Ongeëvenaard.
Niets beter om Noam Chomsky op zijn 95ste verjaardag te eren dat deze twee korte juweeltjes. Vertaling staat onder elke tweet.
Kan je spreken over de matrix van controle in Gaza en in het bijzonder op de Westelijke Jordaanoever zodat mensen dat begrijpen?
“Tegen 2005 realiseerden de Israëlische haviken zoals Ariel Sharon1 zich dat het geen zin had om een paar duizend Joodse kolonisten in Gaza te houden met een aanzienlijk deel van het Israëlisch leger om hen te beschermen, die daar de meerderheid van de hulpbronnen van de regio gebruikten, zoals water voor de landbouw, waardoor ze het grondwater uitputten. Het had gewoon geen zin meer. Het zou veel zinvoller zijn om hen te verhuizen van hun gesubsidieerde illegale huizen in Gaza naar gesubsidieerde illegale huizen op de Westelijke Jordaanoever”
“Dus werd een evenement op touw gezet, een soort gespeeld nationaal trauma, omdat te doen lijken als een of andere wonderbaarlijke terugtrekking. Nooit meer! Scènes van kleine kinderen, die zich aan hun huizen vastklampten en zo. Het was allemaal fake. Het was in feite allemaal een herhaling van wat de media in Israël het nationaal trauma van ’82 noemden, toen Israël hetzelfde traumatoneel opvoerde, toen ze kolonisten moesten verhuizen van de Egyptische Sinaï2.”
“Als ze wilden terugtrekken, was het perfect rechtuit dat al wat ze te doen hadden was de kolonisten te informeren dat op die en die dag, 1 augustus, het Israëlisch leger (IDF) zou teruggetrokken worden, vrachtwagens gestuurd zouden worden.”
“De kolonisten zouden in die vrachtwagens stappen waarna ze naar hun gesubsidieerde illegale huizen op de Westelijke Jordaanoever zouden gevoerd worden. Rustig. Maar zo kan je geen scène maken en zeggen ‘we trekken ons terug’, ‘nooit meer’. We moeten eerder vasthouden aan elke centimeter op de Westelijke Jordaanoever enzovoort.”
“Israëlische commentatoren lachten het uit, omdat het zo transparant was, maar het werd verkocht in het Westen. Israël is nooit vertrokken (uit Gaza). De bezetting blijft compleet. Iedereen, zelfs de VS, erkent dat Gaza bezet territorium is. Niemand heeft zich teruggetrokken. Het is onder totale controle.”
“Het Israëlisch leger blokkeert elke toegang, in en uit. De zeemacht houdt vissersboten binnen enkele kilometers van de kust, niet omdat er een of andere dreiging, maar omdat ze zich er zo kunnen van verzekeren dat de vissers vissen in zeer vervuild water, vervuild omdat Israël de rioleringssysteem vernield heeft.”
“Het idee is ‘we maken een einde aan eender welke discussie over Palestijnse nationale rechten en we houden de bevolking op een dieet. Dat is voor Israëlisch gebruik. Voor het Westen is er de propaganda van Mark Regev.”
“Het is trouwens een nogal interessant feit over de moderne Hebreeuwse taal dat er nu twee woorden zijn voor propaganda. 60 jaar geleden was er één woord dat ‘propaganda’ betekende zoals in eender welk ander land. Nu zijn er twee woorden voor propaganda.”
“Het oude woord ‘tamula’ is ‘propaganda’ van andere mensen, maar Israëlische propaganda wordt ‘hasbara’ genoemd, wat ‘uitleg’ betekent, vanuit het idee dat alles wat wij doen zo overduidelijk correct is dat alles dat we moeten doen is dat ‘uit te leggen aan de goyim (de niet-Joden) en dat zullen ze het verstaan.”
Tijdens een uitnodiging van Chomsky op de VN-Algemene Vergadering in 2014:
Hoe zou u antwoorden op de beschuldiging dat antizionisme het nieuwe antisemitisme is?
“De beste formulering daarvan werd uitgesproken door VN-ambassadeur Abba Eban3. Hij schreef in een interessant artikel – hij was toen VN-ambassadeur voor de staat Israël – : ‘Eén taak was aan te tonen dat kritiek op het beleid, wat hij anti-zionisme noemde – dat betekent eigenlijk kritieken op het beleid van de staat Israël antisemitisme waren. Een tweede taak als die kritiek werd geuit door Joden, dan was het hun taak om aan te tonen dat het neurotische zelfhaat was, noodzaak voor psychiatrische zorg.”
“Hij gaf twee voorbeelden van de laatste categorie. Eén was I.F. Stone4, de andere was ik. We moesten dus behandeld worden voor onze psychatrische stoornissen en niet-Joden moeten veroordeeld worden voor hun antisemitisme als ze kritisch zijn over de staat Israël.”
“Het is begrijpelijk waarom de Israëlische propaganda deze positie zou innemen. Ik verwijt dat niet speciaal aan Abba Eban te doen wat ambassadeurs soms verondersteld worden te doen, maar wij horen te begrijpen dat er geen betekenisvolle beschuldiging in zit, er is niets om op te antwoorden. Het is geen vorm van antisemitisme. Het is eenvoudigweg kritiek op de criminele actie van een staat. Punt.”
Notes:
1 Ariel Sharon (1928-2014) was een lid van de Haganah tijdens de Palestijnse Nakba van 1948-1949, die toen meerdere terroristische aanslagen en moordpartijen pleegden. Na de oprichting van de staat Israël bracht hij het tot majoor-generaal in het leger en had een politieke loopbaan vana 1977. Hij was minister van defensie, buitenlandse zaken en eerste minister (2001 -2006).
2 De Egyptische Sinai-woestijn (Egypte ten oosten van het Suez-kanaal werd door Israël bezet van 1967 tot 1983. Na een vredesakkoord met Egypte werden alle Israëlische koloniale nederzettingen in de Sinaï ontruimd.
3 Abba Eban was een Zuid-AFrikaanse Jood die na zijn studies in Groot-Brittannië in dienst trad van het Britse leger waarvoor hij tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Jeruzalem in het Britse mandaatgebied Palestina werd gedetacheerd. Vanaf 1949 tot 1959 vertegenwoordigde hij de nieuw opgerichte staat Israël in de VN. Hij was daarna minister van Buitenlandse Zaken (1966-1974). In werkelijkheid deedAbba Aban deze uitspraak in de VN-Veiligheidsraad als minister van Buitenlandse Zaken.
4 I.F. Stone (1907-1989) was een Joods-Amerikaanse onderzoeksjournalist met zeer progressieve ideeën, zer kritisch over het buitenlands beleid van de VS, tegen de oorlogen in Korea en Vietnam, voorstanders van één binationale staat waar Joden en Palestijnen samen konden leven. Abba Eban veroordeelde hem voor het feit dat hij zware kritiek had op de onderdrukking van de Palestijnse bevolking door de staat Israël. Een van zijn uitspraken: “Er zullen oorlogen zijn en oorlogen en oorlogen tot Israël in het reine komt met de Palestijnen… want de weg naar vredde loopt door de Palestijnse vluchtelingenkampen.”