Het VS-plan voor een tijdelijke drijvende zeepier voor de kust van Gaza wordt verkocht als een methode om humanitaire hulp te brengen aan de Palestijnse bevolking van Gaza. De werkelijkheid is het tegenovergestelde. Dit is de voorbereiding van massadeportatie van de volledige bevolking van Gaza.

Tijdens zijn jaarlijkse toespraak met de pompeuze naam State of the Union voor verenigd Congres en Senaat lanceerde VS-president Biden het idee van een tijdelijke drijvende pier voor de kusten van Gaza om via de zee humanitaire hulp te leveren aan de uitgehongerde bevolking van dit bezet Palestijns gebied.

Klinkt goed

Dat klinkt op het eerste zicht goed, tot je wat dieper gaat kijken – iets wat tegenwoordig in deftige journalistieke kringen niet meer de gewoonte is. Perscommuniqué’s reproduceren zonder de authenticiteit van de aangeboden informatie te checken is blijkbaar de nieuwe norm.

Dat is het meest schrijnend te zien in de manier waarop de mainstream media berichten over de aan de gang zijnde genocide in Gaza – die ze uiteraard zelf niet zo noemen. Een term die met de regelmaat van de klok terugkeert is ‘het geweld’, netjes, neutraal, objectief.

Het is niet eens gelogen. Er is inderdaad veel ‘geweld’ in de ‘betwiste gebieden’. Naar een oorzaak, een dader, een context of een geschiedenis van dat ‘geweld’ mag de kijker-luisteraar-lezer zelf raden. Wie daarentegen even de al bij al kleine moeite doet om iets verder te kijken dan de officiële versie der dingen, ontdekt een totaal andere wereld.

Verhelpen wat je zelf veroorzaakt

Om te beginnen is het land dat dit idee van een pier lanceert de grootste wapenleverancier van Israël. De VS legt geen enkele restrictie op aan Israël over hoe zij dat wapentuig inzet tegen de bevolking van Gaza.

De VS zijn met andere woorden de voornaamste medeverantwoordelijke voor de hongersnood en de bijna totaal vernietigde gezondheidszorg. De VS keuren tevens goed dat Israël aan de grensovergang van Rafah in het zuiden van Gaza duizenden vrachtwagens met essentiële hulpgoederen blijft tegenhouden.

Dit alles gebeurt in weerwil van het bevel van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dat Israël heeft opgelegd alle humanitaire hulp onbeperkt door te laten om een ‘waarschijnlijke genocide’ te voorkomen.

De VS hebben Israël daarentegen wel opgelegd om luchtdroppingen van hulpgoederen niet te verhinderen. Dat gebeurt in hoofdzaak vanuit Jordaanse luchthavens, meestal met Jordaanse toestellen, maar sinds kort ook met onder andere een Belgisch toestel.

Vliegende vrachtwagens

Het gewicht van luchtdroppingen verschilt volgens ingezet vliegtuigtype en aard van de lading, maar je kan als gemiddelde 20-30 ton nemen. Met andere woorden, één airdrop staat gelijk – en het is dikwijls minder – met de lading van het meest ingezette type vrachtwagen, de trekker met oplegger.

Mainstream kritiek op deze luchtoperaties beperkt zich tot de vermelding tussendoor in de berichten dat dit ‘onvoldoende’ is, terwijl net dat aspect van deze aanpak het hoofdpunt van elke berichtgeving zou moeten zijn.

 

Onze openbare zender fungeert daarbij met reportages als onverdund propagandist van het leger, dat zich zo een humanitair imago verschaft en de publieke opinie warm maakt om het defensiebudget fors op te drijven – wat achter dit alles de echte doelstelling is.

Voor 7 oktober 2023 – dus voor de huidige humanitaire catastrofe – kwamen per dag gemiddeld 500 trucks de grens over vanuit Egypte. Sindsdien is dat aantal gemiddeld 161. Tijdens de tot nu toe enige pauze van 24 tot 30 november 2023 was dat gemiddeld even iets hoger met 173 trucks per dag.

Die lage aantallen zijn volledig een gevolg van de blokkade die Israël oplegt. In de media verneem je dat de grensovergang van Rafah onder Egyptische controle staat. Dat is de halve waarheid en in deze context in feite een flagrante leugen.

In de EU zijn we dat stilaan vergeten, maar klassieke grensovergangen bestaan altijd uit twee controleposten, niet één. Aan de volledig door Israël gecontroleerde tweede overgang, kort na de Egyptische, worden de trucks tegengehouden, met als gevolg ellenlange files die ook de Egyptische overgang blokkeren.

Controleren, niet blokkeren?

Officieel zegt Israël dat ze enkel controleren of de betrokken ladingen inderdaad humanitair zijn en bijvoorbeeld geen componenten voor wapens of munitie bevatten. In werkelijkheid is dit een blokkade, dat hebben meerdere Israëlische ministers en woordvoerders trouwens zelf bevestigd.

Het kustwater vlak voor Gaza is te ondiep voor grote schepen, Gaza heeft geen grote haven met vaargeul geschikt om grote vrachtschepen te ontvangen en rechtstreeks aan kades te lossen.

 

De bouw van een echte zeehaven in Gaza was reeds afgesproken in het vredesakkoord van Oslo in 1993. Israël heeft de bouw van een dergelijke zeehaven echter al die jaren gesaboteerd. De enige aanzet tot de bouwwerken werd begonnen op 18 juli 2000, maar amper drie maanden later al vernietigd door het Israelisch leger.

Wanneer we uitgaan van de hypothese dat deze tijdelijke zeepier voor de kust – drijvende pontons die worden verankerd en aan elkaar geklonken – inderdaad voor humanitaire hulp bedoeld is, zelfs dan is dit idee zeer problematisch.

Eerst en vooral zal de bouw van een dergelijke zeepier nog weken duren. Er is verder niets voorzien om geleverde hulpgoederen aan wal te brengen. Er zijn geen kranen, geen eigen trucks om ze te vervoeren over heel Gaza en er is geen organisatie of personeel voorhanden om dat allemaal logistiek te organiseren.

Waarom de UNRWA geen optie mag zijn

Dat laatste klopt niet helemaal. Er is wél een internationale organisatie aanwezig die zeer ervaren is in het leveren, verdelen en organiseren van humanitaire hulp. Israël wil echter af van de UNRWA en zegt dat openlijk. De VS hebben al laten weten dat de UNRWA niet mag betrokken worden bij de komende humanitaire leveringen vanuit de zee.

Ondertussen weet elke journalist die zijn taak nog ernstig neemt dat er voor de bewering van betrokkenheid van UNRWA-personeel bij de uitval van Hamas op 7 oktober 2023 geen enkel bewijs bestaat, meer nog, dat de enige ‘bewijzen’ de verklaringen zijn van door Israël gegijzeld UNRWA-personeel dat gefolterd werd om ‘bekentenissen’ af te leggen.

 

Ondertussen gaat Israël onverminderd door met zijn aanval op de bevolking. Op 14 maart bereikten enkele trucks vanuit Rafah nog het noorden van Gaza – Gaza is van noord tot zuid slechts 41 kilometer lang, op normale wegen is dat een kwestie van minder dan een uur.

In de realiteit van de bezetting en de vernietiging van de wegen neemt dat echter uren, soms dagen in beslag. Die trucks werden vervolgens beschoten door het bezettingsleger, terwijl wanhopige uitgehongerde mensen errond stonden te drummen, met naar schatting 21 doden en 150 gewonden tot gevolg (wat onze openbare zender omschreef als ‘chaos, plunderingen en het geweld’).

Psychologische oorlogsvoering

Die aanval had meerdere psychologische doelstellingen. Eerst en vooral het afschrikken van de bestuurders van deze vrachtwagens, ten tweede het afschrikken van de bevolking om hulpkonvooien te benaderen. Het derde en voornaamste effect is de boodschap aan de wereld. Israël laat zien dat het zich in geen enkel geval laat afschrikken door de morele verontwaardiging van de wereld.

 

Wanneer je verzwijgt dat hulpkonvooien over de weg vanuit Egypte geen optie zijn (en zonder te wijzen op de redenen waarom dat zo is), wanneer je bovendien verzwijgt dat je zelf de voornaamste – in feite de enige – hinderpaal bent om massale humanitaire hulp toe te laten, lijkt een tijdelijke zeehaven inderdaad een redelijk alternatief.

Jordanië is als oostelijk buurland met een aanzienlijke Palestijnse bevolking nauw betrokken bij de oorlog tegen de Palestijnse bevolking in Gaza. De Jordaanse luchtmacht voerde de eerste luchtdroppings uit.

Electorale doeleinden voor de VS

Volgens een officier van de Jordaanse inlichtingendienst staat Israël volledig achter het plan om de zeepier te bouwen, omdat de regering dat ziet als de eerste logistieke stap naar massadeportatie van de volledige bevolking van Gaza.

Andere commentatoren in het Midden-Oosten zijn zelfs van mening dat het idee oorspronkelijk van Israël komt. Dit voorstel komt echter ook tegemoet aan een wens van Biden om de campagne voor zijn herverkiezing nieuw leven in te blazen.

Tijdens de Democratische voorverkiezing in de staat Michigan bleek meer dan 10 procent van de deelnemers blanco te stemmen, wat voor vrijwillige deelnemers aan voorverkiezingen zeer ongewoon is.

Je neemt aan voorverkiezingen deel uit eigen keuze om de zetelende president te steunen of om voor een eventuele lokale tegenkandidaat te stemmen. Talrijke kiezers verklaarden dat Gaza de reden voor hun stemgedrag is.

Door bij dit voorstel geen enkele kritische context te geven werken de media mee aan de voorbereiding van een nieuw moreel dieptepunt voor de wereld: de massadeportatie van een volk in de 21ste eeuw.

Dat kan weinig lijken, maar in het VS-kiessysteem waar een presidentskandidaat die de meerderheid der stemmen haalt alle leden van het presidentieel kiescollege achter zich krijgt, kan een verlies van 10 procent van je mogelijke kiezers tot een nederlaag leiden.

Biden wordt tijdens kiestoespraken voortdurend luidkeels onderbroken door mensen in het publiek, eveneens een zeer ongewoon spektakel. Op onze grote media krijg je die taferelen niet te zien, maar het internet doorbreekt die mediastilte.

Economische doeleinden voor Israël

Ook Israël heeft pragmatische redenen om de indruk te geven toch humanitaire hulp toe te laten. Een aantal staten op het Arabische schiereiland dreigen ermee hun havens te sluiten voor goederen met bestemming Israël.

 

Voor het ogenblik worden goederen vanuit die havens zo massaal mogelijk over de weg vervoerd naar Israël, zolang vrachtschepen met bestemming Israël de Rode Zee niet kunnen opvaren.

Bovendien, Israël gaat zijn blokkerende controles op de ladingen overzee naar Gaza gewoon verplaatsen naar havens in Cyprus van waaruit de schepen zullen vertrekken.

De regering van Netanyahu zal daar dezelfde vertragingsmechanismen toepassen. Verwacht je aan sensationele berichten dat pogingen werden ontmaskerd om wapens naar Gaza te smokkelen.

Deportatie

Samengevat, met bezorgdheid voor de gruwelijke situatie in Gaza heeft dit alles niets te maken. Tot bewijs van het tegendeel moet men ervan uitgaan dat deze zeepier past in een ander plan:

• de perceptie creëren van een aanpak van de humanitaire ramp in Gaza;
• de volledige handhaving van de blokkade van humanitaire hulp over land;
• de vernietiging van UNRWA als ervaren humanitaire organisatie ter plaatse;
• de verderzetting van de aanval op de geterroriseerde bevolking van Gaza;
• het ultieme doel is massadeportatie van heel Gaza.

Door bij dit voorstel geen enkele kritische context te geven, werken de media mee aan de voorbereiding van een nieuw moreel dieptepunt voor de wereld: de massadeportatie van een volk in de 21ste eeuw.