De Belgische ngo Viva Salud voerde een ‘wasdraadactie’ om aandacht te eisen voor de gezondheidswerkers in Gaza. Viva Salud werkt samen met de gezondheidsorganisatie AWDA in Gaza, met fondsen van de Belgische Ontwikkelingssamenwerking. Dokter Ahmed Muhanna, hoofd van het Al Awda-ziekenhuis wordt sinds 17 december 2023 gegijzeld door het Israëlisch bezettingsleger. Op 20 oktober 2023 sprak hij nog met DeWereldMorgen.

De ngo Viva Salud organiseerde een wasdraadactie op het Albertinaplein in Brussel. Aan een wasdraad hingen zij bebloede doktersjassen, handschoenen en ander medisch materiaal als symbool van de vernietiging van de gezondheidsinfrastructuur in Gaza en de  verwonding, ontvoering en moord op gezondheidswerkers door het Israëlische bezettingsleger.

“Het is onwaarschijnlijk dat België geen concrete stappen onderneemt om de overduidelijke oorlogsmisdaden te stoppen. Een militair embargo en sancties tegen Israël zijn nu nodig”, aldus Victor De Roeck van Viva Salud.

Petitie voor dokter Ahmed Muhanna

“Wij zijn uitermate bezorgd over de situatie van onze partner AWDA”, vertelt Victor De Roeck nog, “sinds 19 mei wordt hun ziekenhuis in het noorden van Gaza voor de tweede keer sinds 7 oktober belegerd door het Israëlisch leger. 27 mensen zitten vast in het ziekenhuis en kunnen nergens naartoe. Het Israëlische leger vernietigde de laatst overgebleven ambulances en er is geen enkele veilige plek meer over in Gaza om de elf overgebleven patiënten naartoe te evacueren.”

Al-Awda was het enige ziekenhuis in Noord-Gaza dat nog orthopedische chirurgie en kraamzorg kon aanbieden. “Elke dag waarop onze Belgische overheid beslist om geen actie te ondernemen, is een dag waarop vrouwen op straat moeten bevallen, waarop amputaties moeten worden uitgevoerd omdat wondes geïnfecteerd geraken en waarop talloze onschuldige mensen sterven”, meldt Fanny Polet namens Viva Salud.

In december 2023 ontvoerde het Israëlische leger ziekenhuisdirecteur dokter Ahmed Muhanna samen met vier personeelsleden van AWDA. Tot vandaag is er nog steeds niets geweten over waar zij worden vastgehouden of hoe hun toestand is.

“We maken ons grote zorgen over dokter Muhanna en de rest van het AWDA-personeel. We hebben sinds enkele maanden een petitie lopen om druk te zetten op de Belgische regering om actie te ondernemen zodat zij zouden worden vrijgelaten. Die petitie heeft ondertussen bijna 75.000 handtekeningen, maar minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib geeft geen gehoor aan onze oproep tot een gesprek met haar, wat we betreuren”, aldus nog Victor De Roeck.

Gesprek van 20 oktober 2023 met dokter Ahmed Muhanna

In een gesprek met DeWereldMorgen op 20 oktober 2023 lichtte dokter Ahmed Muhanna de situatie toe rond het hospitaal waarvan hij de leiding van heeft in de wijk Jabalia in Gaza-stad. Tevens vermeldde hij dat hij vier dagen eerder, op 16 oktober, was opgebeld door het Israëlische bezettingsleger, dat hem beviel het hospitaal binnen twee uren te evacueren.

“Ik weigerde dat bevel op te volgen. Ik meldde hen dat zelfs 24 uur niet voldoende is om het personeel en de patiënten te evacueren. Dat is onmogelijk.”

Twee maand later weigerde hoofdarts Muhanna nog steeds het hospitaal te ontruimen. Op 17 december werd hij ontvoerd door het Israëlisch invasieleger. Sindsdien wordt hij incommunicado gevangen gehouden in een Israëlische gevangenis buiten Gaza.

Net als alle andere gevangengenomen dokters en verplegend personeel wordt hij onder druk gezet om ‘te bekennen’ dat er wel Hamasstrijders in het hospitaal actief zouden geweest zijn, met samenwerking van het medisch personeel.

Je kan ons gesprek met dokter Muhanna hier volgen (de verbinding was zeer slecht, de vertaling staat onder de video):

 

“Ik zal in enkele woorden de situatie hier in Gaza uitleggen. Mijn naam is Ahmed Muhanna. Ik ben manager van het El Awda-hospitaal in Noord-Gaza. Ik beheer ook het andere Al Awda-hospitaal hier in deze wijk. Wij hebben twee hospitalen. Dit hospitaal is de grootste instelling van de Awda-gezondheids- en gemeenschapsassociatie.”

“Wij werken met deze hospitalen hier in feite reeds lang onder een noodsituatie in de meest gemarginaliseerde wijken van Gaza sinds 1997. Wij hebben veel ervaring opgebouwd onder de vele aanvallen van 2004, 2008, 2012, 2014, 2021. Deze meest recente aanval, is wel de meest agressieve.”

“Afgelopen zaterdag 7 oktober kwam ik om 6 uur ‘s morgens naar het hospitaal en startte het urgentieplan van het hospitaal, riep alle collega’s samen voor een dringende samenkomst om de te verwachten situatie in Gaza te bespreken. We begonnen daarop Plan C uit te voeren, het meest verregaande urgentieplan van het hospitaal.”

“We stopten met al onze niet-dringende chirurgische ingrepen en raadplegingen voor dagpatiënten en evacueerden alle gewone patiënten uit het hospitaal. Alleen ernstige gevallen lieten we hier. Concreet betekent dit dat we 72 bedden vrijmaakten en slechts acht patiënten behielden.”

“De aanvallen met bommen begonnen die zaterdagavond. We begonnen gekwetste patiënten te ontvangen van hier in het noorden en later ook vanuit centraal Gaza. Wat is ditmaal in deze oorlog het verschil? De mate van agressie en het soort bommen die worden ingezet in deze aanval is vreselijk.”

“Ingestorte huizen van vijf tot tien verdiepingen met burgers, vrouwen, kinderen, baby’s. Alle hospitalen kregen burgers over de vloer, allemaal gewone burgers waarvan de meerderheid kinderen en vrouwen zijn.”

“Ik zette een plan op met het Indonesian Hospital¹ hier in het noorden. Dat is een openbaar hospitaal. We werkten met hen samen in de urgentieteams van het ministerie van volksgezondheid en verdeelden de noodgevallen onder elkaar. Wanneer een hospitaal overbevolkt raakt, neem ik dan bijvoorbeeld tien of 20 patiënten over in mijn hospitaal om hen daar te evacueren, enzoverder.”

“Nu zijn we elf dagen verder sinds de eerste aanval en voelen we dat we in de problemen komen in de hospitalen. Het is geëvolueerd naar dit: onze strategische voorraad van geneesmiddelen en eenmalig bruikbare producten (disposables²) is beperkt, bijvoorbeeld voor één maand in een ‘gewone’ oorlog.”

“Door deze aanvallen worden die voorraden zeer snel opgebruikt. We hebben daarvan nu meerdere tekorten. Dit is echter niet het grootste probleem. Waar ik nu voor sta, het grootste probleem is ons tekort aan brandstof. Dat is het majeure probleem. Dat en zuurstof. Ik heb nog just 30 (zuurstof) cylinders over in het hospitaal, 30 volle en 120 lege.”

“Zuurstof en brandstof is er nog genoeg voor vier dagen maximum³ om de activiteiten van het hospitaal te laten doorgaan. We sluiten de (stroom) generatoren elke morgen en elke namiddag twee uur af, maar dat volstaat niet. Ons verbruik is hoog, 50 liter diesel per uur. (Onze generator) produceert 350 kVa⁴, het is een enorme generator.”

“Dank voor de steun. Ik kijk er naar uit dat de wereld en de internationale gemeenschap, de VN-Wereldgezondheidsorganisatie en politieke instellingen stop zeggen tegen Israël. Dank u”

“Vandaag (donderdag 19 oktober) ontvingen we 1000 liter brandstof, wat voor ons voldoende is voor anderhalve dag. Ik belde al de brandstofleveranciers, niemand van hen heeft me geantwoord.”

“Er is geen olie of benzine in Gaza, of het is er wel, maar wordt achtergehouden voor anderen. Ik weet het niet. Zonder stroom kunnen wij hier de activiteit niet verder zetten. Dat is nu dus een groot probleem voor mij.”

“Dan is er nog een ander probleem. Ik werd vier dagen geleden opgebeld vanuit Israël dat ik het hospitaal binnen twee uur moest evacueren. Ik weigerde dat bevel op te volgen. Ik zei hen dat zelfs 24 uur niet voldoende is om het personeel en de patiënten te evacueren. Dat is onmogelijk. Hij gaf me het bevel de volgende dag om 10 uur ‘s morgens te evacueren.”

“Ik ben bang voor mijn patiënten, ik maak me daar zorgen over. Ik heb wel zes kritische patiënten geëvacueerd naar een ander hospitaal. Ik behield mijn andere patiënten en de afdeling gynaecologie. De volgende dag, na overleg met mijn team, hebben we beslist dat we in het hospitaal blijven. Wij gaan niet weg.”

“Het is nu de vierde dag na dat telefoongesprek. We zijn hier en ik heb de diensten in het hospitaal terug uitgebreid. Zelfs als ze ons elke dag bellen zullen we niet vertrekken uit het hospitaal. We hebben daar één reden voor.”

“We hebben 11.000 gewonden en de capaciteit van de hospitalen is nu al zo beperkt. Zij willen hier vijf hospitalen doen evacueren. Als wij die hospitalen verlaten dan gaan de mensen op straat sterven. Dit kan niet, dit is niet menselijk. Wij kunnen dit niet aanvaarden, noch als dokters, noch als mensen.”

“Wat ik nog kwijt wil: Israël, stop met het doden van onze kinderen. Stop met het doden van burgers”

“Dit is onze situatie. Zelfs de openbare hospitalen en het ministerie van volksgezondheid zijn in elkaar gestort. Het systeem is volledig in elkaar geklapt. Het Shiva Hospitaal, het grootste hospitaal van Gaza, heeft 200 bedden. Dat hospitaal is nu overbevolkt. Ze opereren daar in de gangen. De initiatieven van het personeel zijn verbazend! Ze verlaten het hospitaal niet. Al het personeel hier in Awda, ook wij gaan niet weg.”

“België heeft ons veel steun gegeven in de jaren 2000-2018. Ik deed een oproep voor hulp van Belgische organisaties en de ambassade heeft geantwoord. Zij zonden ons een team chirurgen, die ons assisteerden en ze hielpen ons hier om een afdeling te bouwen voor reconstructieve chirurgie. Deze eenheid redde heel wat ledematen van mensen.”

“Ze hebben Gaza nu verlaten omwille van de gevaarlijke situatie. Dat kan ik begrijpen. De afdeling is er nog steeds en we verzorgen nu meer patiënten in hun afdeling met het personeel dat daar werkt. Daar ben ik blij over. Dank daarvoor, België.”

“Dank voor die steun. Ik kijk er naar uit dat de wereld en de internationale gemeenschap, de VN-Wereldgezondheidsorganisatie en politieke instellingen stop zeggen tegen Israël. Dank u.”

“Wat ik nog kwijt wil: Israël, stop met het doden van onze kinderen. Stop met het doden van burgers.”

Notes: