De eensgezinde bashing van bereidwillige stakers door media en werkgeversorganisaties bereikte de voorbije dagen een moreel dieptepunt. Hun uitlatingen hebben een averechts effect, maar toch gaan ze er onverminderd mee door. Daar hebben ze goede redenen voor.

Een van de (weinige) voordelen van een dagje ouder te worden is dat je een hele geschiedenis hebt om op terug te kijken. Die kennis maakt het mogelijk wat vandaag gebeurt in een ruimere context te plaatsen. Daarom even dit ter geruststelling van stakers en hun sympathisanten.

De eensgezinde bashing van de bereidwillige stakers door media en werkgevers kan voor een jonge beginnende werknemer of werkzoekende brutaal overkomen.

Deze eenzijdige kijk op sociale conflicten van media en werkgevers is echter allesbehalve nieuw. Het ging net zo tijdens de grote stakingsgolven van de jaren 1980, die veel ingrijpender waren dan wat vandaag aan de gang is.

De eenzijdige kijk op sociale conflicten van media en werkgevers is allesbehalve nieuw

De tactiek is steeds dezelfde: selectie van opinies van ‘de mens in de straat’ tegen de stakers, verwijzen naar de schitterende toekomst als de ‘noodzakelijke hervormingen’ er komen. Die ‘maatregelen zullen wel even pijn doen’, maar ‘we moeten toch ook aan onze kinderen en kleinkinderen denken’.

Bovendien, ‘stakingen beschadigen de economie’. Meer nog, ‘die stakers staken alleen maar voor zichzelf’ en ‘de gewone mens is weer eens het slachtoffer’.

Ik citeer hier niet uit berichten in de media van de voorbije dagen. Ik herhaal uitdrukkingen die door diezelfde media en dezelfde werkgeversorganisaties werden rondgeslingerd in de jaren 1980.

Het einde van de tunnel is in zicht

De slogan was toen ‘Het einde van de tunnel is in zicht’. De ‘inspanning’ zou maar even duren. Die kwam uit het brein van adviseurs van toenmalig eerste minister Wilfried Martens (toen CVP, nu CD&V). Hij was eerste minister van (toen nog niet federaal georganiseerd) België van 1979 tot 1992.[1]

Niet Bart De Wever, maar Wilfried Martens was de eerste Vlaams-nationalist die eerste minister werd van België. Net als De Wever nu was zijn radicaal Vlaams-nationalisme slechts een startmiddel voor zijn politieke carrière.

Martens koos echter voor de zekerheid van de CVP, niet voor de Volksunie (de voorloper van de N-VA). (zie het hoofdstuk Militant in zijn WikiPedia-pagina). Net als Bart De Wever nu liet hij al zijn Vlaams-nationalistische bravoure vlot varen om zich te ontpoppen tot een vlijtig ondergraver van de sociale welvaartsstaat (de term neoliberalisme was nog geen gemeengoed).

Wie alleen de mainstream media gebruikt als bron van informatie, krijgt de indruk van een eensgezind land tegen de stakers – een kleine geïsoleerde enclave van ‘egoïsten’ (dixit vermogensbeheerder Geert Noels).

Wie alleen de mainstream media volgt, krijgt de indruk van een eensgezind land tegen de stakers

Op Radio Een kwam een woordvoerder van het VBO uitleggen hoe schadelijk stakingen zijn voor de economie. Daarmee bevestigde ze ongewild dat het wel degelijk de werkende mensen zijn en niet de bedrijfsleiders, niet de aandeelhouders die de economie doen draaien.

Deze mensen zijn niet dom. Zij weten ook wel dat hun argumenten de stakers niet overtuigen. Dat is ook hun bedoeling niet. De echte doelstelling zien zij op lange termijn.

Door te blijven hameren op de volgens hen geïsoleerde plaats van de stakers willen zij twee zaken bereiken: de minderheid die alle baat heeft bij deze ‘hervormingen’ nog fanatieker maken en de meerderheid die deze ‘hervormingen’ zal ondergaan zoveel mogelijk ontmoedigen.

Mijn advies aan de stakers: gebruik nooit meer de term ‘hervormingen’ in je gesprekken, toespraken, interviews, debatten, zeg altijd en overal ‘sociale inleveringen’.

Laat u niet kisten door de negatieve berichten: zij vertegenwoordigen u niet. Sociale actie is altijd zinvol. Dat bewijst de geschiedenis. Niet staken biedt alleen de zekerheid dat het niet beter wordt. Wél staken houdt minstens de mogelijkheid open van verbetering.

Note:

[1] Met een korte onderbreking van april tot december 1981 door Marc Eyskens (ook CD&V). Martens overleed in 2013.