Na de laffe afslachting van 15 ambulanciers begint echte kritiek op 18 maanden genocide in Gaza mondjesmaat door te dringen in de mainstream media. Het geduld van Vooruit en CD&V in de federale regering zou zowaar opraken. De reactie van politiek en media blijft nochtans immoreel ondermaats.

Hoe erg de beelden ook zijn, de afslachting van 15 ambulanciers door het zionistische bezettingsleger van Israël was geen afwijking van de norm en was niet eens uitzonderlijk groot. Nauwelijks enkele weken geleden werden meer dan 100 Palestijnse mensen, grotendeels kinderen, gedood in één bomaanslag op een weerloos tentenkamp.

Zelfs de beschikbaar gemaakte videobeelden maken het verschil niet. Van heel wat vorige oorlogsmisdaden in Gaza over de voorbije 18 maanden zijn net zo goed videobeelden beschikbaar. Waarom er dan nu wel zoveel (al dan niet geveinsde) verontwaardiging over is heeft andere oorzaken.

Blijkbaar begint het de media en de politieke leiders in EU en VS te dagen dat de verontwaardiging van de eigen bevolking een kritische grens dreigt te overschrijden.

Het probleem is dat beelden meer zeggen dan een redactie of een zelfverklaarde expert kan weg kaderen

Voor het eerst sinds er specifieke peilingen over worden gehouden in de VS (sinds 2000) staat meer dan 50 procent van de VS-bevolking niet achter de levering van wapens door hun land aan Israël. Dat is een merkwaardig aantal gezien de gemiddelde VS-burger in zijn media nauwelijks enig pro-Palestijns standpunt te horen krijgt.

In de wereld buiten het vrije Westen (waar 82 procent van de wereldbevolking leeft) is die verontwaardiging al heel lang een feit, maar daar heeft het vrije Westen nooit om gegeven.

Het probleem is dat beelden meer zeggen dan een redactie of een zelfverklaarde expert kan weg kaderen en goedpraten. De mainstream media kunnen de overvloed aan beeldmateriaal dat via sociale media wordt verspreid niet meer stoppen.

Volledige gsm-opname door een van de gedode ambulanciers (6:42):

Na eerst alles te ontkennen, gaat Israël nu zowaar zelf over tot een grondig onderzoek. Afgaande op de honderden vorige gelijkaardige verklaringen van de voorbije 75 jaar mag men er van uitgaan dat ook dit ‘onderzoek’ tot een eindconclusie zal komen op een veel later ogenblik, wanneer Israël er mag van uitgaan dat de berichten ergens op de achterpagina’s zullen belanden – niet als hoofdpunt op tv.

Doelbewust gelekt

Dit is echter geen verkeerd gelopen poging om een misdaad te verbergen. De betrokken legereenheid liet één ambulancier vertrekken mét zijn gsm na hem eerst te hebben afgeranseld.

Bovendien hadden ze niet eens de moeite genomen om de gsm-toestellen van de vermoorde ambulanciers mee te nemen. De lichamen en de vernielde ambulances werden heel rudimentair in putten gedumpt die de soldaten met bulldozers ter plaatse maakten.

Die ene overlevende ambulancier kon dat massagraf later aanduiden, waarna de lichamen werden opgegraven, zonder dat het bezettingsleger dat verhinderde. Zo werd ook de gsm teruggevonden waarop de beelden staan van de YouTube video hierboven.

Wat Israël met deze bewuste oorlogsmisdaad deed was de Palestijnse bevolking en de rest van de wereld voor de zoveelste maal duidelijk maken dat het hen menens is met de genocide. De Palestijnse bevolking krijgt twee keuzemogelijkheden: vertrekken of de dood.

En aan de rest van de wereld toont Israël een zoveelste opgestoken vinger, net zoals ze dat de voorbije 75 jaar al doen.

Onze media hebben het nu over ‘de leugen’ van Israël, omdat het aanvankelijk de moord op de ambulanciers ontkende. Dit scenario is echter voortdurend hetzelfde, van ontkenning, over goedpraten – het waren Hamasstrijders – tot excuses – het was een ‘vergissing’. Bij iedere verdere tussenstap van dit scenario rekent Israël er op dat de internationale aandacht vermindert.

De veroordeling van deze éne slachtpartij overtuigt niet

De veroordeling van deze éne slachtpartij overtuigt niet. Niet deze éne misdaad, maar de hele bezetting, kolonisatie, repressie, het beleg van Gaza en alle misdaden die er deel van uitmaken zijn één grote leugen.

Net als alle andere westerse regeringen roept de Belgische regering de ambassadeur van Israël niet op het matje. Er komt evenmin een oproep om rechtstreeks zelf humanitaire hulp te bieden – vergeet niet dat ondertussen de volledige blokkade van voedselhulp en geneeskundige middelen onverminderd doorgaat.

Die blokkade leidt tot meer dagelijkse doden dan deze ene slachtpartij. En er komt al evenmin een oproep om de wapenleveringen aan Israël stop te zetten. Het Westen ‘eist’ wel heel stoer een grondig onderzoek, maar uitgevoerd door Israël, door de dader.

Duitsland meent zelfs dat dit onderzoek er moet komen omdat het anders “de geloofwaardigheid van de Israëlische grondwettelijke staat ondergraaft”. Dat zou dus tot nu geen probleem geweest zijn?

Het gevoel van onschendbaarheid is cruciaal om hun soldaten te overtuigen misdaden te begaan

Israël zal ook nu niet overgaan tot effectieve bestraffing van de eigen soldaten. Dat wil men daar principieel niet. Bovendien, dat kunnen ze daar ook niet maken. Het gevoel van onschendbaarheid is cruciaal om hun soldaten te overtuigen hun misdaden te begaan.

Een éénmalige echte veroordeling van de daders van deze éne oorlogsmisdaad zou tot de logische conclusie leiden dat heel het Israëlisch leger en de regering vervolgd moeten worden voor oorlogsmisdaden, voor misdaden tegen de mensheid en voor genocide.

Deze slachtpartij past in een zeer lange rij die eeuwen teruggaat. Wie er de geschiedenis van koloniale oorlogen van de voorbije vierhonderd jaar op naslaat vindt een aantal kenmerken terug in alle massaslachtingen, van Wounded Knee over My Lai tot Gaza.

Racisme, technologische overmacht en lafheid

De primaire drijfveer is een diepe overtuiging dat er een organische hiërarchie van menselijke rassen bestaat, met superieure rassen aan de top.

Een tweede kenmerk is het principe dat koloniale oorlogen nooit worden gevoerd vanuit een positie van militaire gelijkwaardigheid. Technologische superioriteit is de beginvoorwaarde om koloniale oorlogen te overwegen.

Massale slachtpartijen zijn een logisch gevolg van deze eerste twee stellingen: de vijand hoort ofwel slecht bewapend te zijn of zelfs helemaal niet, alle burgers zijn legitieme doelwitten, want medeplichtig wegens de misdaad van hun bestaan.

De primaire drijfveer is een diepe overtuiging dat er een organische hiërarchie van menselijke rassen bestaat

Er is nog een derde karakteristiek om koloniale oorlogen te willen voeren: lafheid om nooit militair te ageren wanneer de kansen op overweldigend succes niet bij voorbaat gegarandeerd zijn.

Dat maakt het tezelfdertijd mogelijk om de meest gruwelijke misdaden te begaan tegen de zwakkere vijand van het ogenblik, tegen ongewapende burgers, ambulanciers, dokters, scholen, hospitalen.

Er zijn de voorbije 75 jaar al zoveel gruwelijke slachtpartijen gepleegd in Palestina dat deze éne misdaad nauwelijks een statistisch verschil maakt.

Ik hoop dat ik me eindelijk vergis, maar de kans dat deze slachting een definitief keerpunt wordt in het Westerse standpunt tegenover Israël is nihil. Het zou immers betekenen dat politiek en media hun houding van de voorbije 18 maanden (en van de 75 jaar ervoor) in vraag moeten stellen.

Sinds de afslachting van de 15 ambulanciers heeft Israël nog 35 Palestijnen vermoord waaronder 2 journalisten.