De gemeenschappelijke vakbondsactie in Brussel bracht 6.000 mensen in rode, groene en blauwe jasjes samen. Een druilerige regen kon de strijdvaardigheid niet breken en in een gemoedelijke sfeer werden de sociale eisen herhaald: pensioen op 65 en zonder puntensysteem, geen inperking van SWT, erkenning zware beroepen en vooral: meer aandacht voor de jongeren.
Aan de Albertina-bibliotheek bij Brussel-Centraal kwamen om 10 uur 6.000 sociale actievoerders samen om hun onvrede te uiten over het beleid van de regering-Michel. Leiders van de Brusselse afdelingen van het gemeenschappelijk vakbondsfront van ACV, ABVV en ACLVB spraken de menigte toe. Zij herhaalden hun gemeenschappelijke eisen en vroegen ook aandacht voor de situatie van jongeren als beginnende werknemers met precaire statuten en een onzekere sociale toekomst.
Na de toespraken trokken de betogers via Kantersteen naar de kleine Ring om via Kruidtuin terug te draaien naar de Congreskolom, waar de rode deelnemers halt hielden aan het ABVV-kantoor. In een vrij gemoedelijke sfeer zakten de betogers vervolgens af naar Brussel-Centraal.
Ook in andere Vlaamse en Waalse steden werden gelijkaardige acties georganiseerd. In Antwerpen kwamen 15.000 actievoerders samen, Gent 6.000, Hasselt 6.000 en Kortrijk 7.000. In de Waalse steden La Louvière (10.000), Luik (7.000) en Namen (3.000) kwamen eveneens talrijke sociale actievoerders samen.
DeWereldMorgen.be vroeg Miranda Ulens, algemeen secretaris ABVV, om een eerste indruk na deze actiedag: “Deze regering is asociaal, heeft geen respect voor de mensen en toont dat elke keer opnieuw. We staan voor het begin van het nieuwe parlementaire jaar en opnieuw willen ze maatregelen stemmen die het moeilijker maken voor de mensen. Met de problematiek van de pensioenen zetten ze niet alleen de oudere generatie een hak, maar ook de jongeren omdat ze er voor zorgen dat de financiering van de sociale zekerheid achteruitgaat zodat er later opnieuw moet bespaard worden.”
“Dankzij het sociaal verzet hebben we er al voor gezorgd dat het puntensysteem (voor de pensioenen) van minister Bacquelaine in de diepvries gestopt werd. De onderhandelingen verlopen zeer moeizaam, omdat ze er voor gezorgd hebben dat we in een strak financieel kader zitten. Daardoor moeten we met het mes op de keel keuzes maken en kunnen we ons niet baseren op objectieve sociale noden, op een enveloppe die betaald is door de werknemers. De facto bespaart de regering op de sociale zekerheid omdat ze zo alle toekomstige generaties opzadelt met een zware hypotheek. Wat er nu op tafel ligt, is niet genoeg. Zolang deze regering asociale maatregelen neemt, gaan ze ons vinden.”
Ook Marc Leemans, ACV-voorzitter, blijft strijdvaardig: “Het is nodig op straat te blijven komen omdat deze regering volhardt in een fout en onrechtvaardig beleid. Zonder dat dit in één partijprogramma stond, beslisten ze om de pensioenleeftijd te verhogen tot 67. Hun reactie was: ‘Ja, maar we gaan maatregelen nemen zodat je het langer vol kan houden’. Daar is niets van gekomen tenzij nog meer overuren en nog meer flexibiliteit.
“Er zou een regeling komen voor mensen met een zwaar beroep. Ook daar is nog niets van gekomen. In de privésector loopt het heel moeilijk. De werkgevers zitten daarentegen in een comfortabele zetel. Zij weten dat de regering aan hun kant staat. Het is nog een kwestie van weken en dan zal die discussie ook afgelopen zijn. Dan zal de regering moeten oplossen wat ze zelf gecreëerd heeft.”
“Een regering die mensen verplicht om tot 67 te werken en niets doet om werk werkbaarder te maken zal oogsten wat ze zelf zaait. De mensen zijn heel boos en maken de rekening. Als deze regering blijft volharden in de boosheid, zal de rekening zeker gepresenteerd worden bij de federale verkiezingen van 2019.”