Greenwald: aanslagen in Canada geen verrassing

Glenn Greenwald wijst erop dat Canada reeds dertien jaar betrokken is bij een oorlog in het Midden-Oosten en dat de recente aanvallen op Canadese soldaten in Canada zelf dus geen verrassing zijn. Dat wordt hem in Canada niet in dank afgenomen.

Greenwald reageerde met het artikel Canada, at war for 13 years, shocked that ‘a terrorist’ attacked its soldiers (Canada, dertien jaar in oorlog, geschokt dat ‘een terrorist’ zijn soldaten aanviel) op de aanslag van maandag 20 oktober in de Canadese stad Québec. Een jonge Canadees reed daar twee soldaten omver met zijn wagen, waarna één van beide overleed. De dader werd daarop door de politie doodgeschoten.

Zijn artikel verscheen op zijn website The Intercept twee dagen later, op woensdag 22 oktober. Op die dag werd een nieuwe aanslag gepleegd in de Canadese hoofdstad Ottawa. Een militair werd daar doodgeschoten terwijl hij de wacht hield bij het Nationale Monument ter herdenking van de Tweede Wereldoorlog. In beide gevallen blijken de daders jonge Canadezen te zijn die zich recent tot de islam hadden bekeerd.

Greenwald heeft vervolgens naar aanleiding van dit tweede incident nieuwe informatie toegevoegd aan zijn artikel. Hij onderbouwt in die toelichting zijn analyse met bijkomende argumenten.

Politieke recuperatie

Volgens Greenwald verspilde de regering van Canadees Eerste Minister Steven Harper geen moment tijd na het eerste incident van maandag 20 oktober om de eigen politieke agenda te promoten. Harper bepleitte de snelle afhandeling van een aantal wetsvoorstellen die nog meer bevoegdheden geven aan de inlichtingen- en veiligheidsdiensten. Deze wetten zullen de burgerrechten van de Canadezen nog verder beperken.

Greenwald verwijt in zijn artikel de Canadese regering van politieke recuperatie van dit (eerste) incident. Bovendien wijst hij erop dat het overgrote deel van de Canadese media geen enkele moeite deed om hier kritische opmerkingen bij te maken. Hij ziet hierin een internationale tendens naar verrechtsing en inperking van elementaire burgerrechten. Hierbij een aantal citaten uit het artikel:

Verbazing en verontwaardiging

“De nationale sfeer en het debat in Canada zijn virtueel identiek aan wat in elk westers land gebeurt, wanneer zich een dergelijk incident voordoet: schok en verwilderde verbazing dat iemand dergelijk geweld naar een goed en onschuldig land wil brengen … gevolgd door beweringen dat dit incident aantoont hoe primitief en wild de ’terroristische ideologie’ van extremistische moslims wel is. Daarop volgen dan verontwaardigde reacties en de eis voor nog meer militaire represailles en inperking van de vrijheid.”

“Canada heeft zich de voorbije dertien jaar geprofileerd als een natie in oorlog … Het blijft verbazend hoe een land, dat geweld en militaire overmacht laat neerdalen op talloze landen, geschokt en verwilderd reageert wanneer iemand een klein deel van dat geweld terugbrengt naar het eigen land. Wat je standpunten ook mogen zijn over de rechtvaardigheid van de Canadese militaire acties, het is totaal niet verrassend of moeilijk te begrijpen waarom personen, die zich identificeren met de mensen aan de andere kant van de Canadese bommen en kogels, ertoe komen de militairen aan te vallen die zij verantwoordelijk achten voor al dat geweld.”

“Dit is de ware aard van oorlog. Een land kan niet zomaar jarenlang zwelgen in deze glorie van oorlog, landen binnenvallen, mensen ontvoeren of bombarderen, zonder het risico te lopen dat dit geweld zich tegen hem keert. Eerder dan verbazend en schokkend, is een dergelijke reactie natuurlijk en voorspelbaar. Het enige verrassende aan deze voorvallen is dat ze zich niet frequenter voordoen.”

“Het gaat hier niet over rechtvaardiging (slechts zeer weinig mensen zien een aanval op soldaten in een shopping-center – het eerste incident van maandag 20 oktober – als iets dat je kan goedpraten). Waar het om gaat is oorzakelijk verband … Westerse regeringen blijven maar beweren dat al die aanslagen sinds 9/11 een soort ongeprovoceerde, zinloze gewelddaden zijn van primitieve, irrationele, wilde religieuze extremisten, die zich compleet onverklaarbaar richten tegen een land dat zich heel onschuldig met zijn eigen zaken bezighoudt.”

Misleiding

“Dit is pure misleiding. Op slechts enkele zeer zeldzame uitzonderingen na, is geweld zeer goed identificeerbaar en zijn de oorzaken gemakkelijk te doorgronden … Woede over het geweld en de misbruiken van westerse landen in dat deel van de wereld, waarbij moslims overwegend doelwitten en slachtoffers zijn.”

In zijn artikel wijst Greenwald verder nog op de selectiviteit waarmee het label ’terrorisme’ wordt toegepast. Terrorisme is de facto een verzamelterm geworden voor alle acties – niet alleen gewelddadige – die ‘ons’ niet bevallen. Hij verwijst verder nog naar een artikel in de New York Times van Hans Joachim Krug, waaruit hij onder meer volgende zinnen citeert:

“In de mainstream Amerikaanse media wordt het label ’terrorist’ gewoonlijk gereserveerd voor al diegenen die tegen het beleid van de VS en zijn bondgenoten zijn … De slachtpartij op 2000 Palestijnse burgers in 1982 of de moord op meer dan 3000 burgers door de contra’s in Nicaragua worden nooit als ’terrorisme’ omschreven …”

“Historisch is de retoriek van terreur door machthebbers gebruikt, niet alleen om de publieke opinie op sleeptouw te nemen, maar ook om directe aandacht af te leiden van de eigen terreurdaden … De oorzaken en objectieven van specifieke terreurdaden onderzoeken en er duiding aan geven zegt uiteraard niets over hun legitimiteit – dat is een ander debat dat hier los van staat …”

Op Canadese sociale media wordt Greenwald zwaar aangevallen voor deze analyse. Echt nieuwe dingen zegt hij nochtans niet. In hun gezamenlijk jaarraport van 2007 waarschuwden de Amerikaanse inlichtingen- en veiligheidsdiensten al dat de oorlog tegen Irak de dreiging van ‘retaliation‘ (’terugslag, weerwraak, tegenreactie) in het westen ernstig heeft doen toenemen.

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.