De vervanging van de houten zitbanken in Brussel-Noord door koude metalen éénzitbanken is symptomatisch voor het gebrek aan maatschappelijke visie bij de bestuurders van de NMBS en zijn zogezegd ‘onafhankelijke’ tak Infrabel. Ze zijn nog niet allemaal verwijderd. Burger Pieter Fannes schoot in actie. Laat je stem horen en sluit je bij hem aan.

Niemand die er aan twijfelt dat Brussel-Noord aan vernieuwing toe was. Sinds de Wereldexpo van 1958 was er tientallen jaren niets meer gedaan om het gebouw performant te houden. De renovatie heeft zeker mooie kanten. De gangen zijn helder. Er staan meerdere aankondigingsborden. De roltrappen werken (meestal) goed.

De liften staan jammer genoeg niet in de middengang maar helemaal aan één uiterste kant van de perrons. Het resultaat zie ik als dagelijks gebruiker aan het groot aantal mensen die met veel moeite valiezen over de stenen trappen naar beneden sleuren in de drie doorgangen. Er werden in Brussel-Noord alleen opwaartse roltrappen voorzien.

En waarom een van de twee aankondigingsborden permanent vrij wordt gehouden voor andere mededelingen is me een raadsel. Buiten de momenten dat dat echt nodig is moet het perfect kunnen om ze ook als uurrooster te gebruiken.

Ze zijn onverwoestbaar en zouden er binnen 100 jaar nog even goed staan als ze nu niet werden verwijderd. Ze waren vanzelfsprekend. Ze waren knus. Ze waren van ons!

Bijzonder jammer is dat deze vernieuwing tevens het einde inluidt voor kleine zelfstandigen. Die krijgen geen enkele kans in de ‘vrije markt’ om er nog een zaak uit te baten. Alles gaat naar de grote franchises, met een fastfoodketen (waarvan ik de naam weiger te noemen) als wangedrocht in de centrale hal.

Koud en onstabiel (ze bewegen wanneer iemand naast je rechtstaat), éénzitjes – ieder voor zich. Beikes. Eigen foto

Het aansluitende gebouw valt niet onder de bevoegdheid van de NMBS, maar ook daar is het wanhoop troef voor kleine handelszaken. De vernieuwing van het gedeelte van de MIVB, de Brusselse vervoersmaatschappij, is nog volop bezig. Het resultaat moeten de gebruikers nog afwachten. Voorlopig is het er hard zoeken voor de occasionele gebruiker en de toerist.

De recent begonnen vervanging van de banken op de perrons en in de wachtzaaltjes op de perrons is echter een toonbeeld van hoe het nu net niet moet. Als er één ding was waarvan ik vond dat het moest blijven in het vernieuwde station – als ze me dat zouden gevraagd hebben, wat niet de gewoonte is bij de NMBS – dan waren het net die houten banken.

Ze zijn onverwoestbaar en zouden er binnen 100 jaar nog even goed staan als ze nu niet werden verwijderd. Ze waren vanzelfsprekend. Ze waren knus. Ze waren van ons!

Volgens een woordvoerder van de NMBS moest dat ‘voor het comfort en de veiligheid van de reiziger’. Je leest dat goed. Het aantal treinreizigers die jammerlijk verongelukken op de houten banken zal inderdaad drastisch dalen… Kafka revisited.

Overigens, als ik hier de ‘NMBS’ met de vinger wijs, bedoel ik daar alleen de grotendeels politiek geaffilieerde top mee, niet het gewone spoorpersoneel, je weet wel, zij die elke dag het échte werk doen – en die recent staakten omdat ze de dagelijkse gijzeling van hun treingebruikers door het wanbeleid van deze en vorige regeringen niet meer kunnen aanzien. Zeker weten dat zij hier hetzelfde over denken.

Een deel van de houten banken staat er nog. Ik heb geen idee of het nog omkeerbaar is, maar het is het proberen waard. Wie nu waagt, niet wint. Daarom dit voorstel om maximaal te delen en te verspreiden. Beste NMBS: #ikwilmijnhoutenbankterug. Wie betere hashtags weet, laat maar komen.