Het is op 16 maart 2023 20 jaar geleden dat de dan 23-jarige Amerikaanse vredesactiviste Rachel Corrie moedwillig werd verpletterd door een gepantserde bulldozer van het Israëlisch bezettingsleger in Gaza.

Rachel Corrie werd geboren op 10 april 1979 in de stad Olympia in de VS-staat Washington. Zij was in Palestina ter gelegenheid van de verbroedering van haar thuisstad met de Palestijnse stad Rafah. 

In Rafah nam zij deel aan een actie om bulldozers van het leger tegen te houden die huizen van Palestijnen vernielen als collectieve bestraffing voor het plegen van verzetsdaden tegen de bezetting en de repressie. Het is nog steeds een geijkte tactiek van de bezetter om woningen te vernielen van personen die zelf geen enkele verzetsdaad hebben gepleegd, maar worden gestraft omdat een familielid, een vriend, een buur betrokken zou zijn geweest bij verzetsdaden tegen de bezetters.

Een standaardexcuus is telkens weer dat het leger met hun bulldozers infrastructuur en wapens van het verzet vernietigt. Deze argumentatie is waardeloos om twee redenen. Eerst en vooral heeft de Israëlische bezetter geen enkele geldige jurisdictie over de bezette gebieden. Het verzet van de Palestijnse bevolking is een antwoord op de bezetting, niet omgekeerd.

Daarnaast is collectieve bestraffing geen aanvaarde rechtspraktijk, maar een daad van terrorisme, bedoeld om een bevolking tot passieve aanvaarding van haar bezetting te dwingen. Bovendien worden deze collectieve bestraffingen zeer arbitrair uitgevoerd, waarbij meermaals ‘verkeerde’ woningen worden vernield die niets met de beweerde verzetsdaden te maken hebben.

De deelname van Rachel Corrie aan een dergelijke actie op 16 maart 2003 was met andere woorden niets uitzonderlijks, eerder een dagelijkse gebeurtenis. Samen met 7 andere internationale waarnemers had zij een tent geplaatst op een geviseerde plek. Zij gingen tussen de Palestijnse betogers en de Israëlische scherpschutters staan, waarbij ze banners droegen die duidelijk maakten dat ze buitenlandse waarnemers waren. 

De Israëlische contraterreurdiensten hadden via betaalde informanten het gerucht verspreid onder de Palestijnen dat zij in werkelijkheid spionnen zouden zijn, eveneens een frequent toegepaste tactiek die de bezetter inzet tegen buitenlandse waarnemers. Het was een vergeefse poging om hen te discrediteren tijdens hun inzet voor de Palestijnen.

De dag ervoor, op 15 maart, had Rachel nog deelgenomen aan een demonstratie tegen de nakende invasie door de VS in Irak (die op 19 maart begon).

Op 16 maart poogden de 8 vredesactivisten de woning van een lokale apotheker te beschermen. Omdat ze in de woning bleven werd de vernietiging stopgezet, tot zij merkten dat de bulldozers zich op een andere woning richtten. In het tumult om daar naartoe te gaan raakte Rachel Corrie geïsoleerd van de groep.

Ze werd gegrepen door de bulldozer die over haar heen reed. De bestuurder deed dat zonder begeleiding. Begeleiding is nochtans verplicht omdat de bestuurder in zijn gepantserde, kogelvrije hoge cabine veel dode hoeken voor en naast zich heeft en in principe alleen mag handelen volgens de richtlijnen van de soldaten rondom hem.

Hij kon Corrie echter duidelijk zien vlak voor hem toen zij op de puinhoop stond die de bulldozer reeds opgeduwd had. Zij keek met hoofd en schouders over de schop heen in zijn richting. Vooraanzicht op zijn schop is de enige hoek die de bestuurder volledig heeft. Ze viel vervolgens achterover terwijl de bulldozer bleef doorrijden, met fatale gevolgen. 

Alle getuigen ter plaatse spreken de versie van het Israelisch leger tegen dat zij nooit zichtbaar was geweest voor de bestuurder. Tevens verwerpen alle mensenrechtenorganisaties het onderzoek dat het Israëlisch leger over de zaak voerde en alle betrokken bezettingssoldaten volledig vrij sprak. Uit de autopsie bleek dat zij was overleden door verstikking ten gevolge van haar ingedrukte borstkas. 

Volgens de Israëlische bezetter is zij gestorven door vallend puin van de bulldozer. Alle getuigen verklaren echter dat zij pas kon bevrijd worden uit het puin nadat de bulldozer terug achteruit reed.

De dood van Rachel Corrie kreeg veel internationale media-aandacht omdat zij een Amerikaans staatsburger is. Op enkele spijtbetuigingen na over een ‘tragisch ongeluk’ en heel kort formeel aandringen op een grondig onderzoek naar de feiten, heeft de Amerikaanse regering geen enkele poging ondernomen, laat staan de Israëlische bezetter onder druk gezet, om klaarheid te eisen.

De moord op Rachel Corrie was geen uitzonderlijk gebeuren tijdens de bezetting. Ze kreeg meer aandacht omdat ze een buitenlandse was. Haar ouders hebben altijd benadrukt dat hun leed slechts een klein deeltje is van het leed dat het Palestijnse volk wordt aangedaan. Tot vandaag…

Rachel Corrie werd net geen 24 jaar. Ze wordt niet vergeten.