Een Britse rechter van het Hooggerechtshof heeft het verzoek van Julian Assange tot beroep tegen zijn uitwijzing naar de VS afgewezen. Een tweede beroep tegen deze beslissing is onzeker en kan zelfs geweigerd worden. Het bevel dat minister van binnenlandse zaken Priti Patel in juni 2022 ondertekende kan onmiddellijk uitgevoerd worden. Dit kon enkel zover komen omdat de mainstream media hem weigeren te verdedigen. De illusie van westerse persvrijheid komt met zijn uitlevering ten einde.
De rechter van het Britse Hooggerechtshof Jonathan Swift verwierp alle argumenten in het beroep dat de advocaten van Julian Assange hadden ingediend tegen het bevel tot uitlevering van de Britse regering aan de VS. Hij kan hiertegen nog een tweede beroep indienen, maar het Hooggerechtshof is niet verplicht dat te behandelen en kan dit verzoek onontvankelijk verklaren.
Nu alle rechtsmiddelen in het Britse systeem zijn uitgeput mag Julian Assange nog een beroep indienen bij het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straatsburg. Dit houdt zijn uitlevering aan de VS echter niet tegen. De kans dat een vonnis van het EHRM in zijn voordeel, zou leiden tot het terugbrengen van Assange is nihil.
In de VS riskeert Assange 115 jaar gevangenisstraf, concreet dus levenslang, voor een aantal beschuldigingen op basis van een antispionagewet van 1917. De manier waarop het Britse gerecht in zijn zaak zowat alle basisprincipes van faire rechtsgang heeft geschonden werden op deze website meermaals toegelicht (zie het Dossier Assange, Manning, Snowden, WikiLeaks).
De VS hebben garanties gegeven dat Assange niet in een maximum security prison zou terechtkomen, maar voegde er een clausule aan toe die deze belofte waardeloos maakt. In de VS zal Assange beoordeeld worden door een rechtbank die niet toelaat dat hij de redenen en motieven voor zijn publicaties toelicht, evenmin kan hij hoger belang pleiten. Hij kan niet eens pleiten dat zijn publicaties in media als de New York Times en de Guardian zijn verschenen.
De rechten van de verdediging worden er verder beperkt omdat de vervolging het recht heeft bewijsmateriaal niet kenbaar te maken aan zijn advocaten maar wel aan de jury, omwille van ‘nationale veiligheidsbelangen’. Bovendien kan de vervolging getuigen horen die anoniem blijven voor de verdediging, om dezelfde redenen. Zoals meerdere internationale experten al hebben aangeklaagd, respecteert deze rechtsgang de elementaire basisregels van faire en transparante rechtspraak niet.
De échte reden dat het zover kon komen ligt echter bij de media en bij zijn collega-journalisten. Zij hebben het publiek al die jaren onwetend gehouden over waar dit over gaat en waarom deze zaak een gevaar is voor de toekomst van onderzoeksjournalistiek in het bijzonder en voor de persvrijheid in het algemeen.
Journalisten en ‘journalisten’
In grote lijnen kan je de reacties van journalisten in de mainstream op de zaak van Julian Assange indelen in drie categorieën. Zij die nooit de moeite deden om de zaak zelf grondig uit te pluizen en zich tevreden stellen met de clichés die andere journalisten verspreiden. Zij staan tegenover zij die wel die moeite deden. Die laatsten komen eveneens in twee subcategorieën: een aantal van hen weten perfect wat er echt aan de hand is en vinden het best OK dat Assange wordt aangepakt, en tenslotte zijn er zij die dit niet OK vinden.
Die laatsten zijn er wel degelijk. Ze zijn met meer dan ze zelf denken. Zij behouden echter meestal het stilzwijgen om allerlei redenen, behoud van de baan of vrijwaren van promotiekansen. Wereldwijd zijn er duizenden journalisten die solidair zijn met hun collega. Zij hebben meestal met elkaar gemeen dat ze voor kleinere, non-mainstream media werken.
Het zal de regelmatige volgers van deze website niet verbazen dat ik persmensen die zich over al die jaren nooit uitgesproken hebben ten bate van hun collega Julian Assange de titel ‘journalist’ niet waardig acht.
Het is nu reeds een immense schande dat Assange reeds zoveel jaren in sociaal isolement slijt, eerst in de ambassade van Ecuador, en daarna in de maximum gevangenis van Belmarsh.
Alleen druk van de publieke opinie kan nu nog het verschil maken. Of het nog zal baten is onzeker, maar niets meer doen komt er op neer de uitlevering van Assange een absolute zekerheid te maken.
Wie alsnog de moeite wil doen om zijn dossier wél te kennen kan ik één goede raad geven. Lees het boek The Trial of Julian Assange van Nils Melzer, hoogleraar internationaal recht en VN-speciaal Rapporteur inzake foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing van 2016 tot 2022. Zijn boek is het volledige dossier (zie de recensie VN-expert schrijft volledig dossier over Julian Assange: “Journalisten, dit gaat over u”).