Het Israëlisch bezettingsleger heeft zondag 17 december dokter Ahmed Muhanna opgepakt naar een onbekende bestemming. Hij is directeur van het Al Awda-hospitaal in Noord-Gaza. Op 20 oktober 2023 sprak hij nog met DeWereldMorgen over de levensbedreigende situatie in en rond zijn hospitaal. “Israël, stop met het doden van onze kinderen.”

Het Israëlisch bezettingsleger houdt tijdens zijn invasie systematisch medisch personeel aan. De directeurs van meerdere hospitalen in Noord-Gaza werden meegenomen zonder enige informatie waar zij naartoe worden ontvoerd.

Ook dokter Ahmed Muhanna, hoofdgeneesheer en directeur van het Al Awda-hospitaal in het vluchtelingenkamp Jabaila in Noord-Gaza werd nu aangehouden. Al Awda was een van de laatste nog min of meer functionerende hospitalen in Noord-Gaza.

Na een ondervraging van drie uur in mensonwaardige omstandigheden werden 21 zorgverstrekkers van het hospitaal terug vrijgelaten, behalve dokter Muhanna, waarover verdere informatie ontbreekt.

Het Al Awda-hospitaal wordt deels gefinancierd met Belgische ontwikkelingshulp, in samenwerking met de ngo Viva Salud, een partnerorganisatie van 11.11.11. Beide organisaties eisen de onmiddellijke vrijlating van dokter Muhanna.

Het ziet er naar uit dat de Israëlische bezetters van Gaza een poging ondernemen om via afgedwongen getuigenissen zogenaamde bevestiging te krijgen dat er wel degelijk commandocentra van Hamas onder de hospitalen zaten, mét medeweten van het personeel.

Omdat de bezetters er maar niet in slagen concrete bewijzen voor die bewering te vinden die langer dan één dag standhouden tot ze worden herleid tot hun echte inhoud, ziet het er naar uit dat zij gaan pogen hun stelling te bewijzen aan de hand van ‘bekentenissen’.

Wie enigszins vertrouwd is met het systematisch gebruik van fysieke en psychische folterpraktijken tegen Palestijnen in Israëlische gevangenissen weet al hoe betrouwbaar dergelijke ‘bekentenissen’ zijn.

Zoals meermaals werd vastgesteld in onderzoeksrapporten van Amnesty International, Human Rights Watch, de Joods-Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem en de VN-Hoge Commissaris voor de Mensenrechten Francesca Albanese aanvaarden de militaire rechtbanken van Israël bekentenissen afgelegd onder folteringen als voldoende bewijs voor ‘schuldige’ vonnissen. Deze rechtbanken beantwoorden aan geen enkel principe van correcte rechtspraak.

Met die ‘bekentenissen’ zoekt het bezettingsregime van Israël alsnog naar een legitimering van de vernietiging van Gaza in het algemeen en van hospitalen, scholen en VN-gebouwen in het bijzonder.

Ons interview van 20 oktober

Op 20 oktober sprak DeWereldMorgen nog met dokter Ahmed Muhanna. Ons gesprek van 11 minuten kan je hier opnieuw beluisteren. Het geluid is slecht wegens de slechte verbindingen, zie de volledige vertaling van zijn uitspraken in de begeleidende tekst.

 

“Ik zal in enkele woorden de situatie hier in Gaza uitleggen. Mijn naam is Ahmed Muhanna. Ik ben manager van het El Awda-hospitaal in Noord-Gaza. Ik beheer ook het andere Al Awda-hospitaal hier in deze wijk. Wij hebben twee hospitalen. Dit hospitaal is de grootste instelling van de Awda-gezondheids- en gemeenschapsassociatie.”

“Wij werken met deze hospitalen hier in feite reeds lang onder een noodsituatie in de meest gemarginaliseerde wijken van Gaza sinds 1997. Wij hebben veel ervaring opgebouwd onder de vele aanvallen van 2004, 2008, 2012, 2014, 2021. Deze meest recente aanval, is wel de meest agressieve.”

“Afgelopen zaterdag 7 oktober kwam ik om 6 uur ‘s morgens naar het hospitaal en startte het urgentieplan van het hospitaal, riep alle collega’s samen voor een dringende samenkomst om de te verwachten situatie in Gaza te bespreken. We begonnen daarop Plan C uit te voeren, het meest verregaande urgentieplan van het hospitaal.”

“We stopten met al onze niet-dringende chirurgische ingrepen en raadplegingen voor dagpatiënten en evacueerden alle gewone patiënten uit het hospitaal. Alleen ernstige gevallen lieten we hier. Concreet betekent dit dat we 72 bedden vrijmaakten en slechts 8 patiënten behielden.”

“De aanvallen met bommen begonnen die zaterdagavond. We begonnen gekwetste patiënten te ontvangen van hier in het noorden en later ook vanuit centraal Gaza. Wat is ditmaal in deze oorlog het verschil? De mate van agressie en het soort bommen die worden ingezet in deze aanval is vreselijk.”

“Ingestorte huizen van vijf tot tien verdiepingen met burgers, vrouwen, kinderen, baby’s. Alle hospitalen kregen burgers over de vloer, allemaal gewone burgers waarvan de meerderheid kinderen en vrouwen zijn.”

“Ik zette een plan op met het Indonesian Hospital¹ hier in het noorden. Dat is een openbaar hospitaal. We werkten met hen samen in de urgentieteams van het ministerie van volksgezondheid en verdeelden de noodgevallen onder elkaar. Wanneer een hospitaal overbevolkt raakt, neem ik dan bijvoorbeeld 10 of 20 patiënten over in mijn hospitaal om hen daar te evacueren, enzoverder.”

“Nu zijn we 11 dagen verder sinds de eerste aanval en voelen we dat we in de problemen komen in de hospitalen. Het is geëvolueerd naar dit: onze strategische voorraad van geneesmiddelen en eenmalig bruikbare producten (disposables²) is beperkt, bijvoorbeeld voor één maand in een ‘gewone’ oorlog.”

“Door deze aanvallen worden die voorraden zeer snel opgebruikt. We hebben daarvan nu meerdere tekorten. Dit is echter niet het grootste probleem! Waar ik nu voor sta, het grootste probleem is ons tekort aan brandstof. Dat is het majeure probleem! Dat en zuurstof! Ik heb nog just 30 (zuurstof) cylinders over in het hospitaal, 30 volle en 120 lege.”

“Zuurstof en brandstof is er nog genoeg voor vier dagen maximum³ om de activiteiten van het hospitaal te laten doorgaan. We sluiten de (stroom) generatoren twee uur af elke morgen en elke namiddag, maar dat volstaat niet. Ons verbruik is hoog, 50 liter diesel per uur. (onze generator) produceert 350 kVa⁴, het is een enorme generator.”

“Vandaag (donderdag 19 oktober) ontvingen we 1000 liter brandstof, wat voor ons voldoende is voor anderhalve dag. Ik belde al de brandstofleveranciers, niemand van hen heeft me geantwoord.”

“Er is geen olie of benzine in Gaza, of het is er wel, maar wordt achtergehouden voor anderen. Ik weet het niet. Zonder stroom kunnen wij hier de activiteit niet verder zetten. Dat is nu dus een groot probleem voor mij.”

“Dan is er nog een ander probleem. Ik werd vier dagen geleden opgebeld vanuit Israël dat ik het hospitaal binnen twee uur moest evacueren. Ik weigerde dat bevel op te volgen. Ik zei hen dat zelfs 24 uur niet voldoende is om het personeel en de patiënten te evacueren. Dat is onmogelijk. Hij gaf me het bevel de volgende dag om 10 uur ‘s morgens te evacueren.”

“Ik ben bang voor mijn patiënten, ik maak me daar zorgen over. Ik heb wel 6 kritische patiënten geëvacueerd naar een ander hospitaal. Ik behield mijn andere patiënten en de afdeling gynaecologie. De volgende dag, na overleg met mijn team, hebben we beslist dat we in het hospitaal blijven. Wij gaan niet weg.”

“Het is nu de vierde dag na dat telefoongesprek. We zijn hier en ik heb de diensten in het hospitaal terug uitgebreid. Zelfs als ze ons elke dag bellen zullen we niet vertrekken uit het hospitaal. We hebben daar één reden voor.”

“We hebben 11.000 gewonden en de capaciteit van de hospitalen is nu al zo beperkt! Zij willen hier vijf hospitalen doen evacueren. Als wij die hospitalen verlaten dan gaan de mensen op straat sterven. Dit kan niet, dit is niet menselijk. Wij kunnen dit niet aanvaarden, noch als dokters, noch als mensen.”

“Dit is onze situatie. Zelfs de openbare hospitalen en het ministerie van volksgezondheid zijn in elkaar gestort. Het systeem is volledig in elkaar geklapt. Het Shiva Hospitaal, het grootste hospitaal van Gaza, heeft 200 bedden. Dat hospitaal is nu overbevolkt. Ze opereren daar in de gangen. De initiatieven van het personeel zijn verbazend! Ze verlaten het hospitaal niet. Al het personeel hier in Awda, ook wij gaan niet weg.”

“België heeft ons veel steun gegeven in de jaren 2000-2018. Ik deed een oproep voor hulp van Belgische organisaties en de ambassade heeft geantwoord. Zij zonden ons een team chirurgen, die ons assisteerden en ze hielpen ons hier om een afdeling te bouwen voor reconstructieve chirurgie. Deze eenheid redde heel wat ledematen van mensen.”

“Ze hebben Gaza nu verlaten omwille van de gevaarlijke situatie. Dat kan ik begrijpen. De afdeling is er nog steeds en we verzorgen nu meer patiënten in hun afdeling met het personeel dat daar werkt. Daar ben ik blij over. Dank daarvoor, België.”

“Dank voor die steun. Ik kijk er naar uit dat de wereld en de internationale gemeenschap, de VN-Wereldgezondheidsorganisatie en politieke instellingen stop zeggen tegen Israël. Dank u.”

“Wat ik nog kwijt wil: Israël, stop met het doden van onze kinderen. Stop met het doden van burgers.”

Notes: