Wie er de mainstream berichtgeving over volgde hoorde uitsluitend kritiekloze hoera-berichten over de miljardensteun die de VS vrijmaakt voor Oekraïne tegen Rusland (én voor Israël én voor een nieuwe oorlog voor Taiwan). Het enige alternatief zou zijn ‘laat Poetin winnen’. Niets is minder waar. Dit is de verderzetting van een zinloze en onwinbare oorlog ’tot de laatste Oekraiener’.

Het presenteren van bijna alle conflicten ter wereld als een keuze tussen slechts twee opties is altijd een vaste prik geweest in de mainstream berichtgeving. Je staat ofwel volledig achter de NAVO-versie over de oorlog in Oekraïne of je bent een cynische/naïeve fan van Poetin. Andere opties zijn uitgesloten. Je bent voor ons of je bent tegen ons. Zo eenvoudig is dat.

Hetzelfde geldt voor de oorlog van Israël tegen de bevolking van Gaza¹. Je bent ofwel voor Israël of je bent voor Hamas. Er is geen plaats voor eender welk standpunt daar ergens tussenin (of buiten dat spectrum). Kan niet. Mag niet. Context en geschiedenis is taboe, context geven is heulen met de vijand.

In de echte wereld daarbuiten zijn de zaken (zoals steeds) veel genuanceerder en veel complexer. De zopas door het VS-Congress goedgekeurde steun voor Oekraïne zal het moreel van de Oekraiense troepen zeker heel even opkrikken – heel even. De werkelijkheid zal jammer genoeg een zoveelste moordende koude douche worden.

Zeker, er mag terecht op worden gewezen dat een militaire invasie van een ander land onaanvaardbaar is (behalve als de VS en/of de NAVO dat doen in Libië, Syrië, Jemen, Afghanistan, Irak, Latijns-Amerika, Afrika, Azië).

Rusland ‘belonen’ met onderhandelingen gaat volgens datzelfde discours niet alleen Rusland zelf maar ook andere landen aanzetten om gelijkaardige initiatieven te overwegen of om eigen troepen in andere landen blijvend te stationeren (behalve als de VS en/of de NAVO dat doen in Irak en Syrië – en wat denken ze wel in Niger dat ze daar zomaar VS-troepen aan de deur kunnen zetten).

Concrete gevolgen?

Wat zullen de concrete gevolgen zijn van deze miljardensteun voor Oekraïne? Komen de reële consequenties overeen met de beweerde intenties?

Eerst en vooral de bedenking dat het VS-Congres geen nieuwe meeruitgaven heeft goedgekeurd, maar een massale delokalisering doet vanuit andere overheidsbudgetten. Dit steunpakket wordt verzameld uit ‘besparingen’ op klimaatmaatregelen, gezondheidszorg en ziekteverzekering, armoede en thuislozenzorg.

De juiste verdeling van deze budgetten is nog niet bekend, maar een eerste schatting stelt dat ongeveer 80 procent van al dat geld de VS nooit zal verlaten, omdat het gaat naar directe betalingen aan wapenbedrijven in de VS zelf, die de door de VS-overheid aangekochte wapentuigen dan naar Oekraïne exporteren.

In het steunpakket zit ook verdere wapenleveringen aan Israël – bovenop de reeds lopende en zeer ruime militaire steun aan Israël – en bovendien voorziet het uitgaven voor de verdere militarisering van Taiwan, een oorlog die nog moet beginnen.

De enige andere optie zou zijn om ‘Poetin te laten winnen’. Dat wil men dus niet. Wat dat concreet betekent is in geen geval dat Rusland de oorlog in Oekraïne gaat verliezen met deze nieuwe steun aan Oekraïne.

Het beste dat er in het gunstigste scenario nog inzit is dat het conflict vastloopt in een loopgravenoorlog die nog jaren kan doorgaan. In geen geval gaat dit over een poging tot Oekraiense herovering van de door de Russen bezette gebieden. Concreet: meer wapens voor steeds minder Oekraïense soldaten.

De gemiddelde leeftijd van de Oekraiense soldaten aan het front ligt nu al boven 45 jaar. Jonge Oekraieners zijn reeds eerder al massaal het land ontvlucht. Iedere nuchtere militaire strateeg kan je zeggen dat dit een desastreuze situatie is. Tegenover Oekraïne staat een land met een driemaal grotere bevolking én een intact industrieel apparaat.

Bovendien is militaire productie in Rusland geen zaak van de privésector zoals in de VS. De wapenbedrijven produceren daar wat de regering hen oplegt, aan de prijzen die de regering bepaalt. In de VS zijn de wapenproducenten privébedrijven, die weliswaar de eigen overheid als voornaamste – dikwijls als enige – klant hebben, maar die winstcijfers willen zien.

Dankzij lobbying en financiering van verkiezingscampagnes hebben zij hun medestanders in parlement en regering die vooral ijveren voor lucratieve contracten in de eigen deelstaten. Het zijn deze bedrijven en niet de overheid die bepalen hoeveel die overheid – dus de Amerikaanse belastingbetaler – voor al dat wapentuig betaalt.

De gevolgen van deze recente beslissing zijn al even vermeld hierboven: het overgrote deel van dat geld blijft in de VS waar het alleen van broekzak verandert – overheid naar privé. Dat zeggen de VS-politici overigens zelf: dit is goed voor onze economie én, we verkopen wapens zonder dat we onze eigen soldaten moeten inzetten.

De soldaten die sneuvelen zijn hoofdzakelijk Oekraieners. Er zitten ook wat buitenlandse ‘vrijwilligers’ aan het front, maar hebben er zelf voor gekozen (en worden er zeer goed voor betaald, in tegenstelling tot de Oekraiense soldaten). Alle zegebulletins ten spijt is de ratio van gesneuvelde soldaten zwaar in het nadeel van de Oekraiense bevolking.

Nogmaals, waar het Congres de facto voor kiest is niet een overwinning op Rusland, maar een verderzetting van de oorlog zonder enig perspectief op een einde, vanuit de ijdele hoop dat Rusland daardoor uiteindelijk voldoende zal verzwakken en de strijd opgeven.

Bovendien, Rusland zal zich hier op voorbereiden, mogelijk wordt dit zelfs een aanzet voor een groot grondoffensief in de komende weken, zeker als het weer beter wordt en de grond droger, terwijl de eerste wapenleveringen – niet alle – uit de VS hoogstens pas binnen enkele weken verwacht mogen worden.

Kernwapens zullen vanuit de zee komen

Zelfs als dit alles tot een nederlaag voor Rusland zou leiden, dan is en blijft Rusland nog steeds de grootste kernmacht op aarde, groter dan de VS op gebied van aantalwapens, iets kleiner op gebied van vernietigingskracht.

Een van de bizarre aspecten van kernwapens is dat ze boven een bepaald aantal gewoon overbodig zijn. Of je in staat bent om de aarde vijf maal te vernietigen is irrelevant, éénmaal volstaat al. (over zin en onzin van kernwapens, zie Doelwit kernwapenoefening NAVO? U, niet ‘de Russen’).

Kernwapens op vaste basissen of draagbare kernwapens op luchtmachtbasissen op land zijn bovendien in een echte kernoorlog volledig nutteloos, omdat het de eerste doelwitten zijn van de vijand.

Het gevaar voor een allesvernietigende wereldoorlog gaat uitsluitend uit van kernwapens in duikboten. En nogmaals, het volstaat dat die de aarde éénmaal kunnen vernietigen.

We kunnen uren oeverloos doorbomen over het feit dat de Russische invasie illegaal is, dat er oorlogsmisdaden worden begaan en dat Rusland delen van Oekraïne illegaal bezet houdt, maar dat zet geen zoden aan de dijk. Ook het feit dat dit alles in maart-april 2022 vermeden had kunnen worden helpt ons niet langer vooruit. Wie een oplossing wil kan niet anders dan onderhandelen.

Dat betekent dat naar de argumenten van de vijand moet worden geluisterd – niet om er mee akkoord te gaan – maar om te bepalen hoe op basis van de argumenten aan beide kanten een onderhandelde oplossing mogelijk is.

Laat ons immers niet vergeten dat Rusland reeds na één maand invasie bereid was tot onderhandelen, op een ogenblik dat het Russisch leger alleen de Krim en een deel van de provincie Donetsk bezet hield, niet een de provincie Lugansk, de andere helft van de Donbass.

Ondertussen in de VS:

 

Het was Brits VS-vazal Boris Johnson die president Zelensky in april 2022 duidelijk maakte dat hij dat verdrag niet mocht ondertekenen. Was het aanbod van Rusland oprecht? Dat weten we niet, want we hebben het niet eens geprobeerd.

Dat verdrag was in feite een kopie van de Minsk-II-akkoorden van 2015 die een autonoom statuut voorzagen voor de Donbass binnen Oekraïne – een statuut dat niet eens even ver ging als pakweg het statuut van de regio’s in België.

Het voorzag tevens de mogelijkheid voor Oekraïne om economisch samen te werken met de EU, onder voorwaarde van een militair neutraal statuut, met gelijkwaardige veiligheidsgaranties door Rusland én de NAVO.

We zullen doorgaan …

Voor het ogenblik bestaat meer dan 60 procent van de discretionaire uitgaven van de VS uit militaire budgetten (discretionair betekent alle niet-vaste uitgaven zoals lonen overheidspersoneel, onderhoud infrastructuur, grensbewaking, politie, justitie …).

De overige 40 procent moet dienen voor al de rest: leefmilieu, gezondheidszorg, openbaar vervoer, landbouw, sociale diensten … ). Er is slechts één industrie in de VS die nog steeds groeit en uitbreidt: de geprivatiseerde gevangenisindustrie.

De VS is buiten de grote steden, de noordoostkust, de zuidwestkust en de cluster rond Chicago in de midwest een derdewereldland met krakende bruggen, kapotte wegen, instortende schoolgebouwen, verloederde stadswijken met daarenboven toenemende armoede op het platteland, zonder bereikbare degelijke scholen of gezondheidszorg en in de kleine steden.

Daar wonen hoofdzakelijk arme witte Amerikanen die het niet meer zien zitten en vaststellen dat ze worden veroordeeld tot een bestaan gelijk aan de door hen niet hoog ingeschatte etnische minderheden, die het nooit breed hebben gehad en voor wie dit alles ‘more of the same’ is.

Zij krijgen binnenkort de keuze tussen twee seniele presidentskandidaten, die qua retoriek en stijl elkaars tegenbeeld zijn, maar in werkelijkheid voor identiek hetzelfde beleid staan met dezelfde twee doelstellingen: buitenlands het handhaven van de suprematie van de VS over de rest van de wereld en binnenlands de totale overmacht van een steeds krimpende elite die jaar na jaar rijker wordt.

Ondertussen heeft de gewone Amerikaan sinds de jaren 1980 geen enkele reële vooruitgang meer gekend. De manier waarop deze twee machtsblokken hun doelstellingen willen bereiken verschillen inderdaad, maar het netto-resultaat voor de gewone Amerikaan is identiek.

Dit is de grootmacht die we worden verondersteld te eren als de brenger van democratie en mensenrechten in de wereld.

De VS-Congresleden die deze steun goedkeurden geven geen moer om de gewone Oekraieners. De motieven om toch tegen te stemmen van een grote minderheid aan Republikeinen zijn echter allesbehalve pacifistisch of menslievend. Zij zijn tegen vanuit hun principieel isolationisme.

Het intellectuele niveau van de gemiddelde Congresleden is vreselijk. Een aantal Congresleden verdedigde hun ja-stem met citaten uit de Bijbel, zelfs met verwijzingen naar de duivel, een aantal anderen toonden in hun discours een compleet gebrek aan geografische kennis van de wereld.

Je vindt dergelijk laag niveau ook meer en meer terug in Europese parlementen. Het verschil is dat de VS nog altijd de dominante militaire en economische wereldmacht is, wat je van de EU niet kan zeggen.

Historische breuklijn

De genocide in Gaza – live op onze tv-schermen – is meer dan een zwaarwichtig hedendaags nieuwsfeit. Dit is een historische breuklijn die de verhouding van het volledige Westen tegenover de rest van de wereld zal bepalen voor de komende tientallen jaren.

Het is tevens de zwanenzang voor de grote westerse media. Wat hen nog overbleef qua geloofwaardigheid is definitief verloren. De rest van de wereld, buiten de bubbel van het zelfverklaarde vrije Westen gelooft er alvast niets meer van.

Ondertussen in Gaza:

 

Dit recente besluit van het VS-Congres wordt toegejuicht alsof de hele wereld er achter zou staan. Dat is manifest niet het geval. De rest van de wereld buiten dat vrije Westen – waar 18 procent van de wereldbevolking woont – is het hier niet mee eens.

Dat betekent niet dat zij achter de Russische invasie staan, integendeel, ze keuren die af, maar ze willen wel een onderhandelde oplossing. Zij weigeren in de valse dichotomie pro-NAVO of pro-Poetin te stappen.

De geschiedenis zal hen gelijk geven, de vraag is wanneer dat ogenblik zal komen. De vraag is tevens hoeveel Oekraiense burgers eerst nog zullen moeten sneuvelen (en hoeveel Gazanen).

War is business

Ondertussen heeft de beslissing van het Congres al enkele concrete gevolgen. Het Israëlische bezettingsleger heeft onmiddellijk na de stemming in het Congres voor het eerst een grote luchtaanval uitgevoerd op Rafah, waar 1,5 miljoen weerloze Palestijnen opeengepakt zitten zonder enige fysieke bescherming (wat volgens de VRT valt onder de noemer ‘Oorlog Israël-Gaza’).

In de VS is het aandeel van Lockheed Martin fors gestegen. Dit bedrijf levert Hellfire raketten, F16- en F35-toestellen, gepantserde transportvoertuigen, Black Hawk en Chinook helicopters (genaamd naar inheemse volkeren die door de Europese kolonisten in de VS werden uitgemoord). In 2023 alleen heeft Lockheed Martin 14 miljoen dollar uitgegeven aan lobbying in het Congres.

 

Note: