Onze Tegendraadse selectie voor dit weekend. Israël foltert systematisch Palestijnse gevangenen, reeds lang voor 7 oktober 2023. Burgers bombarderen, een rode lijn voor Israël als Iran en Hezbollah dat zouden doen, niet als Israël het zelf doet. Soldaten in Gaza filmen hun eigen oorlogsmisdaden. Keir Starmer heeft islamofobie in Labour genormaliseerd. We leven in Orwelliaanse tijden. War is Peace.

Duits minister van buitenlandse zaken Annalena Baerbock beweert een video gezien te hebben van een Israëlische vrouw die op 7 oktober 2023 zou verkracht zijn door een Hamas. Die video blijkt niet te bestaan. Wat daarentegen wél bestaat – en door haar wordt verzwegen – zijn overweldigende bewijzen van systematische foltering (waaronder verkrachting) van Palestijnen in Israëlische gevangenissen. Een artikel van The Cradle.

De morele desintegratie van onze media is niet meer te stuiten. De regering van Israël stelt dat als Iran en Hezbollah zouden reageren op hun provocaties met aanvallen op de burgerbevolking zij dat als ‘een rode lijn’ ziet. U leest dat goed. Dat zegt Israël na 10 maanden genocide op een burgerbevolking. De media nemen dat dan over, zonder journalistiek evidente kritische vragen te stellen. De Washington Post geeft zijn bericht over die rode lijn de titel ‘Democracy dies in darkness’.

Mehdi Hassan nam met zijn media-initiatief Zeteo een documentaire op die het fanatieke extremisme van de Israëlische soldaten in Gaza uit de doeken doet, met een onderzoek van het filmmateriaal dat de soldaten zelf op sociale media zetten. Je kan hier de eerste 10 minuten bekijken. Voor de volledige 40 minuten moet je betalend lid worden van Zeteo.

De Britse Conservatieve partij draagt een verpletterende verantwoordelijkheid voor de recente racistische pogroms in Groot-Brittannië. De nieuwe regering van Labour onder Keir Starmer heeft echter geen reden om daar kritisch over te zijn. Islamofobie is onder Keir Starmer genormaliseerde praktijk geworden. De BBC noemde de relschoppers zelfs ‘pro-Britse betogers’. Een analyse van Jonathan Cook.