Een lokale rechter in de Amerikaanse staat North Dakota heeft de aanhouding bevolen van Jill Stein, presidentskandidaat voor de Green Party, voor het ‘beschadigen’ van een bulldozer. Dat gebeurde tijdens een actie van autochtone Amerikanen tegen de aanleg van een oliepijplijn. De snelheid waarmee ze wordt vervolgd staat in schril contrast met de passiviteit waarmee wetsovertredingen van machtige politici en grote bedrijven worden aangepakt.

Een lokale rechter van het gerechtelijk district Morton County in de staat North Dakota heeft op 7 september een aanhoudingsbevel uitgevaardigd tegen Jill Stein, presidentskandidaat voor de Green Party en tegen Ajamu Baraka, haar kandidaat vice-president. Zij worden beschuldigd van het begaan van ‘misdemeanor trespassing’ (betreden van een plaats zonder toestemming van de eigenaar) en ‘criminal mischief’ (crimineel wangedrag).

“I approve this message”

Zij heeft tijdens een actie op het Standing Rock Sioux Reservation, waar Amerikaanse autochtonen en milieu-activisten protesteren tegen de aanleg van een oliepijplijn, de boodschap ‘I approve this message’ op de schop van een bulldozer geschilderd. Haar medestander Baraka spoot het woord ‘decolonisation’ op dezelfde bulldozer. De actie kreeg redelijk wat aandacht in de media. Voor veel Amerikanen was het de eerste maal dat ze hoorden van deze actie.

De protesten in Standing Rock gaan al meerdere weken door. Oorspronkelijk begonnen ze met enkele tientallen activisten van de volkeren der Lakota en Dakota, die voor de bulldozers gingen liggen. Na een mars van enkelen van hen naar Washington DC groeide het protest geleidelijk aan. Nu is er reeds sprake van de grootste bijeenkomst van Native Americans sinds de jaren 1960.

De snelle manier waarop het Amerikaanse gerecht het eenzijdig verzoek van het bedrijf Energy Transfer Partners inwilligt staat in schril contrast met de traagheid en inertie waarmee datzelfde gerecht vervuilende bedrijven en machtige politici aanpakt wanneer die van wetsovertredingen worden verdacht of er op betrapt worden.

Staatsgeheimen lekken

Het Amerikaanse gerecht ziet nog steeds geen reden om Hillary Clinton in beschuldiging te stellen van de overtreding van de wetgeving op het bewaren van staatsgeheimen, ook nu bewezen is dat zij tijdens haar vier jaar (2009-2013) als Secretary of State (minister van buitenlandse zaken) van president Obama deze wetgeving meermaals heeft overtreden.

Amerikaanse ambtenaren en hun leiders, waaronder hun minister, zijn bij wet verplicht voor het communiceren van zaken die als staatsgeheim geklasseerd zijn uitsluitend specifiek aangeduide websites en e-mailservers van het ministerie te gebruiken. Elke nieuwe minister wordt bij het aanvatten van zijn taak uitvoerig gebriefd over de te gebruiken communicatiemiddelen tijdens hun mandaat. Clinton gebruikte echter frequent haar persoonlijke privé-server voor professionele doeleinden. Het gerecht heeft de wetsovertredingen vastgesteld en grijpt toch niet in.

De reden waarom het gerecht zo kordaat optreedt tegen Jill Stein is politiek-economisch. Haar aanwezigheid op de acties in North Dakota vestigt de aandacht op een zaak waar de grote energiebedrijven en de grote media helemaal geen aandacht aan willen geven. Tot voor Stein’s actie was er bijna geen enkele aandacht voor de actie, en als die er al was werd ze negatief voorgesteld.

Louter religieuze grieven?

Zo wordt het voorgesteld dat het enkel een religieus strijdpunt zou zijn, dat op bijgeloof is gebaseerd. De oliepijplijn zou sacrale gebieden ontheiligen. In werkelijkheid gaat het over een strijd die zeer actueel is: leefmilieu en fossiele energie, waarbij de rechten van de oorspronkelijke bewoners van wat nu de VS zijn slechts een deelaspect zijn.

Over het sacrale karakter van gronden op ‘Indiaanse reservaten’ – twee racistische termen die goed weergeven hoe de autochtone volkeren worden behandeld in de VS – wordt niet langer openlijk meewarig gedaan. De impliciete boodschap is er echter een van misprijzen voor zoveel ‘ouderwets verzet tegen economische vooruitgang’. Het zou ook gaan over oude begraafplaatsen en plaatsen waar oude rites werden gevierd.

Enig onderzoek van wat met deze ‘sacrale gebieden’ echt wordt bedoeld, laat een ander beeld zien. De klassering van bepaalde gebieden als ‘heilig’ gaat terug op een eeuwenoude kennis van het belang van harmonieus samenleven op aarde. In feite gaat het om de eeuwenoude leefmilieu-wetgeving van volkeren die hun kennis mondeling doorgaven zonder schrift. Dat ging over de plicht het grondwater en de rivieren niet te vervuilen, het grasland en de bossen de kans te geven om natuurlijk voort te bestaan, om niet te intensief te jagen op wild, om niet de eenzijdig aan akkerbouw te doen.

Gebieden die door de autochtone volkeren als cruciaal werden gezien, bijvoorbeeld voor zuiver bronwater, werden dan afgeschermd van de jacht, van bewoning, van begrazing. Men ging daar zijn doden begraven om die ‘sacrale’ bescherming door te geven aan de volgende generaties.

Vandaag stellen milieuwetenschappers vast dat net dankzij deze traditie van sacrale gronden was dat de Amerikaanse oorspronkelijke volkeren eeuwenlang in harmonie wisten te leven met de natuur. De gebieden die zij aanduiden blijken inderdaad de zwakke schakels te zijn van de lokale natuur, die dus ook met moderne, wetenschappelijk onderbouwde argumenten ‘milieubescherming’ nodig hebben.

Investering in fossiel energie

Deze actie is de grote multinationals en de nationale media bovendien zeer ongenegen omdat ze de Amerikanen onaangenaam herinnert aan de ware aard van de verovering van het Amerikaanse vasteland. Pijplijnen leggen door reservaten is bovendien altijd goedkoper dan door het landgoed van een of andere rijke blanke grondeigenaar gaan, die met zijn geld alle rechtsmiddelen weet in te zetten om verstoring van zijn eigendommen te voorkomen.

De Dakota Access Pipeline, die door de staten North Dakota, South Dakota, Missouri en Illinois wordt gebouwd, is bovendien een project dat voluit inzet op fossiele energie en dus regelrecht ingaat tegen een klimaatbeleid dat het gebruik van fossiele energie wil afbouwen en stopzetten.

Een breuk in deze pijplijn – iets wat in elke pijplijn wel eens voorkomt, er wordt altijd bespaard op veiligheid van deze installaties – zou de grondwatertafel van de rivier Missouri zwaar vervuilen en een groot gebied treffen dat nu nog grotendeels uit weideland en bossen bestaat. De betrokken Dakota- en Lakota-volkeren zijn grotendeels veehouders en houthakkers.

De Dakota Access Pipeline zal 1886 kilometer lang zijn en dagelijks gemiddeld 470,000 olievaten¹ ‘zachte aardolie’ (ongeveer 56 miljoen liter) transporteren naar raffinaderijen in de stad Pakota, Illinois. Het is een energieproject dat past in het beleid van Obama om zoveel mogelijk energieonafhankelijkheid te verwerven voor de VS.

‘Zoeken van aandacht’

Amerikaanse mediacommentatoren verwijten Jill Stein het ‘zoeken van aandacht’ tijdens de campagne. Aandacht zoeken is natuurlijk nochtans de essentie van wat een kandidaat doet (en hoort te doen) tijdens een kiescampagne. Bovendien gaat het hier om een actie die Jill Stein al heel haar politiek actieve leven steunt op twee vlakken: de strijd tegen fossiele energie en voor duurzame energie en de strijd voor gelijke rechten van de oorspronkelijke volkeren van de VS.

De repressie van de actie in North Dakota gaat ondertussen onverminderd door. Het bedrijf heeft privé-bewakingsfirma’s ingehuurd die met honden patrouilleren. Meerdere betogers werden gebeten door deze honden en geslagen door de privé-agenten. De politie weigert ostentatief klachten van de betogers te registeren, meldde in een persmededeling dat ‘agenten werden afgedreigd en verwond’ en dat drie honden na mishandeling door betogers naar een veearts moesten worden gebracht…

De methodiek van deze repressie toont akelig gelijklopende methodes met de manier waarop de bewegingen voor burgerrechten van de Amerikaanse autochtonen en van de Amerikaanse zwarten in de jaren 1960 en daarvoor werden aangepakt.

In de berichtgeving over het recente ‘incident’ met Jill Stein werd ook bijna geen aandacht gegeven aan een toch zeer belangrijk element. Het federale gerecht heeft een klacht van de betogers tegen het betreden van de sacrale gronden ontvankelijk verklaard. Het gerechtsapparaat van de staat North Dakota weigert echter hier rekening mee te houden. (Het Amerikaanse federale gerecht heeft geen direct hiërarchisch gezag over justitie in staten en gerechtsdistricten).

De politie van North Dakota zet niet allen privé-milities met honden in, maar vliegt vanaf de eerste dag van de acties voortdurend met drones om de actie te volgen en deelnemers te identificeren. In de regio werden alle gsm-masten uitgeschakeld, in een poging om real-time nieuwsverspreiding van de actie via sociale media te blokkeren.

Ondertussen neemt de actie desondanks via de sociale media toch voortdurend uitbreiding, ondermeer met de hashtag #NoDAPL (No Dakota Access Pipeline). Het tentenkamp in de buurt dat begon in april 2016 breidt ook dagelijks uit.

Bronnen:

• Dakota Access Pipeline Protests Face Pepper Spray, Attack Dogs
• Arrest Warrant Issued for Green Party Candidate Jill Stein
• Standing Rock Sioux Tribe’s Lawyer: Judge’s Ruling Allows Dakota Access to “Desecrate” Sacred Ground
• Canine Expert Decries “Egregious” & “Horrific” Dog Attacks on Native Americans Defending Burial Site
• Dakota Access Pipeline Co. Attacks Native Americans with Dogs & Pepper Spray

1  Eén barril oil of één olievat is een volume-eenheid van 119.240471 liter.