Dat de VS voor het eerst geen veto stellen tegen een veroordeling van de kolonisering van de bezette Palestijnse gebieden door Israël is symbolisch belangrijk, maar ook niet meer dan dat. VN-Resolutie 2334 legt geen enkele afdwingbare sanctie op aan Israël. De resolutie bevat bovendien bepalingen die de Palestijnse rechten verder inperken.
De VN-Veiligheidsraad heeft met 14 stemmen voor en één onthouding van de VS VN-Resolutie 2334 goedgekeurd, die de koloniale nederzettingen op de door Israël bezette Westelijke Jordaanoever veroordeelt.
Op dit ogenblik zijn Angola, Egypte, Japan, Maleisië, Nieuw Zeeland, Senegal, Spanje, Oekraïne, Uruguay en Venezuela de tien niet-permanente leden van de VN-Veiligheidsraad voor een periode van twee jaar. De vijf permanente leden zijn Frankrijk, Groot-Brittannië, VS, Rusland en China. Een neen-stem van één van deze vijf permanente leden – zoals voorzien in het VN-Handvest – annuleert de beslissing (het zogenaamde ‘vetorecht’).
Voor het eerst geen veto
Dat vetorecht heeft ook impliciete gevolgen. Door zijn bestaan komen veel initiatieven niet eens op de agenda van de VN-Veiligheidsraad omdat ze toch geen enkele kans maken, of worden teksten volledig aangepast aan de eisen van één permanent lid, in dit geval de VS.
President Obama wil blijkbaar van zijn laatste dagen in het Witte Huis gebruik maken om een ‘erfenis’ na te laten, nadat hij acht jaar niets heeft gedaan voor een einde van de bezetting van Palestina. VN-Resolutie 2334 was oorspronkelijk ingediend door Egypte. Na een telefoongesprek van president-elect Donald Trump met Egyptisch president al Sissi trok Egypte het voorstel in. Het regime in Egypte overleeft grotendeels met jaarlijks gemiddeld 1,5 miljard dollar Amerikaanse steun voor het leger. Die steun hangt onder meer af van een gunstig advies van de Israëllobby in de VS.
Vier andere tijdelijke leden van de Veiligheidsraad – Nieuw-Zeeland, Maleisië, Venezuela en Senegal – dienden dezelfde tekst echter opnieuw in. De Israëlische regering verzette hemel en aarde voor een veto van de VS, maar voor het eerst onthield de VS-vertegenwoordiger Samantha Power zich bij de stemming, waardoor de resolutie werd goedgekeurd.
Goede punten staan al in eerdere resoluties
Resolutie 2334 eist dat Israël “onmiddellijk en volledig stopt met alle nederzettingsactiviteiten in bezet Palestijns territorium, met inbegrip van Oost-Jeruzalem, en volledig zijn wettelijke verplichtingen hierover volledig respecteert”.
Ali Abunimah, journalist van Electronic Intifada, juicht de resolutie toe. “Deze resolutie zal een boost geven aan de initiatieven zoals de BDS-boycotcampagne om alle economische banden met de koloniale nederzettingen te verbreken.” Toch verwittigt hij tegen al te positieve verwachtingen. Zelf verwacht hij immers concreet geen enkele verandering van de koloniseringspolitiek van Israël. “Bestaande resoluties veroordelen de nederzettingen al tientallen jaren. Deze resolutie bepaalt, net als de vorige, geen concrete maatregelen wanneer Israël er niet aan voldoet.”
Bovendien beschrijft hij in zijn analyse een aantal bepalingen in deze nieuwe resolutie die de strijd voor de Palestijnse rechten zelfs nog moeilijker maken. Er staan weliswaar een aantal positieve elementen in, maar geen enkele daarvan is nieuw:
- “Deze resolutie bevestigt vorige resoluties zoals VN-Resolutie 465 die de annexatie van Oost-Jeruzalem door Israël veroordeelt en de ontoelaatbaarheid van het veroveren van territorium met geweld veroordeelt.”
- “De nieuwe resolutie bevestigt “de verplichting van Israël als bezettende macht om de Vierde Conventie van Genève toe te passen én de beslissing van het Internationaal Strafhof van 2014 die de muur rond de Westelijke Jordaanoever veroordeelt.”
- “ De resolutie veroordeelt ook alle maatregelen die gericht zijn op verandering van de demografische samenstelling van de Palestijnse Gebieden sinds 1967, met inbegrip van Oost-Jeruzalem.”
- “De resolutie eist de stopzetting van de bouw, de uitbreiding van nederzettingen, de transfer van Israëlische kolonisten, de inbeslagname van land, de vernietiging van huizen en de gedwongen verhuis van Palestijnse burgers, omdat het inbreuken zijn op het internationaal humanitair recht en VN-resoluties.”
In feite is deze VN-Resolutie overbodig. Het enige dat nodig is zijn effectieve sancties tegen Israël. De resolutie stelt alleen maar “het onderzoeken van praktische wegen en middelen om de volledige implementatie te verzekeren van alle relevante resoluties.”
50 jaar VN-inactie
Dat ‘onderzoeken’ zal in 2017 zijn 50ste jaar ingaan. “Ondertussen blijft Israël Palestijns land stelen en koloniseren. Deze laatste resolutie bevat bovendien geen enkele verwijzing naar Palestijnse rechten, vooral niet naar het recht op terugkeer van vluchtelingen. Ook Gaza wordt er niet in vermeld. Daarenboven roept de resolutie op tot de ontmanteling van “alle nederzettingen opgericht sinds maart 2001”, aldus nog Abunimah.
Dat sluit alle nederzettingen gebouwd voor die datum sinds 1967 – het overgrote deel – uit. Deze resolutie houdt dus het reële risico in dat alle nederzettingen voor maart 2001 zullen worden gelegaliseerd in het kader van een onderhandeld vredesakkoord.
De resolutie legitimeert echter ook de militaire repressie in de bezette gebieden. De resolutie “ondersteunt” immers de “bestaande veiligheidssamenwerking”. Daarmee verwijst de resolutie naar de collaboratie van de Palestijnse regering met het Israëlisch bezettingsleger, een praktijk die door het overgrote merendeel der Palestijnen wordt afgekeurd.
Israël vreest vooral de politieke consequenties
In Israël is desondanks het verzet tegen deze resolutie zeer groot. Volgens de regering is het een zoveelste ‘hindernis voor de vrede’. Eerste minister Netanyahu weet uiteraard dat ook deze resolutie geen tanden heeft en geen concrete gevolgen inhoudt. Zijn regeringspartijen zijn om heel andere redenen boos dan om de letterlijke tekst.
Zoals hierboven al vermeld, vrezen zij vooral de symbolische en wervende kracht die er van uit gaat. Deze resolutie zal het internationaal verzet tegen de bezetting van Palestina en de apartheid in Israël zelf sterken om de BDS-boycot verder te zetten en uit te breiden. Daarom de inspanningen van de Israëlische regering om voorstanders van de resolutie voor te stellen als ’tegenstanders van de vrede’.
Ter plaatse verandert niets
President-elect Trump en meerdere Republikeinse politici hebben al gereageerd dat ze tegenmaatregelen zullen nemen zodra Trump op 20 januari 2017 de eed aflegt als president. Republikeins senator Lindsay Graham heeft er mee gedreigd de VS-subsidies voor de VN te blokkeren.
De onthouding van president Obama voor deze niet-bindende resolutie zonder de minste afdwingbaarheid wordt volledig tenietgedaan door het contract dat hij recent tekende voor levering van 38 miljard dollar steun aan Israël over de komende tien jaar – het grootste pakket steunmaatregelen van de VS voor Israël ooit.
Abunimah’s besluit is droog: “Al de grootse dramatiek over deze stemming te spijt, blijft de situatie ter plaatse identiek: Israël gaat er mee door Palestijns land te stelen en te bebouwen met koloniale nederzettingen, terwijl de VN-Veiligheidsraad woorden op papier zet.”
- US lets Security Council pass resolution against Israeli settlements
- Why UN resolution on settlements would be bad for Palestinians
- Security Council resolution 2334 calls Israel to cease all settlement activities