President Obama heeft een klimaatplan gelanceerd. Commentatoren verheugen zich over zijn ‘vernieuwd leiderschap’. De werkelijkheid blijkt andermaal minder prozaïsch. Obama’s klimaatplan is immers ’too little too late’, een recept voor verdere opwarming van de aarde.
President Obama gaf recent een toespraak waarin hij zijn ideeën over de verandering van het klimaat toelichtte. Onder andere gewezen vice-president Al Gore (1993-2001) had niets dan lof voor zijn initiatief. Waar gaat het over?
Minder CO2-emissies …
Eerst en vooral wil hij de CO2-emissies van elektriciteitscentrales drastisch verminderen, door nieuwe emissienormen op te leggen. Hij wil dat er in 2020 17 procent minder wordt vervuild dan in 2005. Daarmee blijft hij echter onder de normen van het Kyoto-protocol (dat de VS nooit aanvaard heeft).
Hij wil daarom de centrales op basis van steenkool aanpakken. Lijkt redelijk. Alleen jammer dat zijn alternatief de zaken nog zal verergeren. Obama blijft immers een groot voorstander van oliewinning door fracking en van kernenergie.
Het is voor het eerst dat een Amerikaanse president openlijk de energieproductie in zijn land in de context van het leefmilieu plaatst. Tot dan was energie uitsluitend een kwestie van banen en economie. Hij wil de bouw van de controversiële Keystone XL-pijplijn tussen Alaska en de rest van de VS (over het grondgebied van Canada) laten afhangen van een milieueffectenrapport.
… maar meer methaangas en watervervuiling
Daar staan de nefaste gevolgen tegenover die de verhoogde productie van aardgas door fracking zal veroorzaken. Dat gaat de vervuiling door methaangas de hoogte in jagen. Methaangas is nog vervuilender dan de CO2-emissies van steenkoolcentrales. Bovendien is fracking een enorme vervuiler van het grondwater. Hij gaat daarin meer investeren ten koste van subidies voor zonne-energie en windenergie. De zoektocht naar duurzame energie wordt daarmee nogmaals uitgesteld.
De VS is de enige westerse economie die tot nu nog geen enkel beleid voerde om de verandering van het klimaat aan te pakken. Het is echter de vraag of de president dit klimaatplan door een Congres gaat goedgekeurd krijgen waar een meerderheid van de Congresleden ofwel niet aanvaarden dat de klimaatsverandering een menselijke oorzaak heeft ofwel niet eens aanvaarden dat er zoiets is als opwarming van de aarde.
Too little too late
Het grote probleem is dat het allemaal ‘too little too late’ is om een klimaatcatastrofe nog af te wenden. Algemeen wordt er van uit gegaan dat een klimaatopwarming van meer dan 2 graden Celsius rampzalig zal zijn. Zelfs als Obama’s plannen volledig worden uitgevoerd dreigt er nog deze eeuw een opwarming van 3 à 4 graden.
Bovendien, het blijft nog altijd de Amerikaanse regering onder W. Bush én Obama die de internationale onderhandelingen over de problematiek van het leefmilieu hebben gesaboteerd, zowel in Cancun als in Kopenhagen. Er is bovendien reeds een rapport van de eigen diensten dat stelt dat de Keystone XL-pijplijn de CO2-emissies niet zal doen toenemen, dus die zal er waarschijnlijk toch komen. Ontginning van gas door fracking zal volgens Obama een belangrijk onderdeel worden van zijn leefmilieustrategie.
Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden
Obama slaagt er telkens weer in de juiste retoriek te gebruiken om de oppositie tegen zijn beleid te verdelen. Hij doet dit nu al vijf jaar, het éne zeggen terwijl zijn regering het andere doet, mét zijn goedkeuring.
In werkelijkheid toont Obama helemaal géén internationaal leiderschap maar volgt hij met veel vertraging de initiaitieven in het buitenland, die verder gaan dan zijn klimaatplan en die zelf al onvoldoende zijn.