Ik ben al wat gewoon over de manier waarom zowat alle grote Vlaamse media de bezetting van Palestina framen. Toch viel ik om van verbazing toen ik een artikel opensloeg in de weekendbijlage van De Standaard door VRT-journaliste Phara de Aguirre. Dat gaat over ‘vrouwen die de wapens opnemen’, met een prominente rol voor Ahed Tamimi, symbool van het ongewapend Palestijns verzet. Jawel.

Hallucinant is het enige woord dat ik kan bedenken.

Ik verwacht geen degelijke, evenwichtige informatie van De Standaard en van VRT NWS over Palestina (en van De Morgen al evenmin). Desondanks was ik toch weer stomverbaasd om in de weekendbijlage DSWeekblad het artikel ‘Onze kameraadschap is duizend families waard’ te lezen. Ondertitel ‘Van Farc tot PKK: vrouwen nemen de wapens op’.

Journaliste Phara de Aguirre spreekt in dit artikel over een reeks (wanneer is niet duidelijk in het artikel, ze begint nu dinsdag 20 februari) met een aantal vrouwen die in gewapende guerrillabewegingen hebben gestreden. Eerste pagina lijkt OK tot je de pagina omdraait en daar een volle pagina foto’s van vrouwen ziet met prominent als eersten bovenaan Ahed Tamimi en haar nichtje Janna Tamimi.

Ze komen beiden pas helemaal aan het einde van het artikel aan bod, in een kort stukje dat op zich redelijk goed weergeeft wat met Ahed voor het ogenblik gebeurt, maar niet expliciteert dat beide jongedames uitsluitend ongewapend verzet voeren. De titel, de foto’s, de framing… Ik herhaal “Wat doet in hemelsnaam Ahed Tamimi in een artikel over vrouwen die voor gewapend verzet hebben gekozen?

Als toemaatje, een grote foto ‘Gewapende vrouwen aan de andere kant: twee soldates van het Israëlisch leger’. Daarmee is de ‘objectief-neutrale’ manier waarop De Standaard en VRT NWS over Palestina berichten goed samengevat: een morele gelijkschakeling van een brutaal koloniaal bezettingsleger met het verzet van een volk tegen zijn onderdrukkers. Hallucinant.

Ik krijg reacties op Facebook die stellen dat de komende reeks haar wel eerlijk aan het woord laat, dat ze zegt dat voor haar de camera en de sociale media haar wapens zijn. Dat verandert mijn oordeel echter niet. Dit is framing die tegen haar zal worden gebruikt. Het past volledig in de manier waarop de Vlaamse media al jaren berichten over Palestina. Dat kader ziet er zo uit:

• Israël verdedigt zich tegen Palestijnse terreur en doet dat soms op overdreven, disproportionele manier, vergrijpt zich daarbij soms aan excessen: dat gaat door voor de ‘kritische berichtgeving’ over Israël.
• Palestijnen verzetten zich tegen de ‘ordetroepen’ en begaan daarbij meermaals onaanvaardbare terreurdaden: de ‘kritische berichtgeving’ over Palestina.

Voor een schoolvoorbeeld over dit soort vooringenomen berichtgeving, maskerend als objectief-neutraal, poserend als journalistiek, zie dit korte artikel: VRT en de ‘objectieve feiten’ over Israël/Palestina

Er zijn geen twee kanten aan het ‘verzet aan beide kanten van de muur’ zoals Phara de Aguirre dat formuleert.  Dit is volksverzet tegen een bezetter. Dat verzet is legitiem. De bezetting en de kolonisatie niet. De twee kanten gelijk stellen in de berichtgeving is een kant kiezen. De huidige berichtgeving over Palestina is niet objectief, ze kiest de facto de kant van de sterkste, die van de bezetter en de kolonisator.

De aandacht voor Ahed Tamimi in de mainstream is er overigens gekomen omdat ze al jaren op sociale media bekend is en omdat diezelfde media voelen dat ze dit wel moeten opnemen. Voor de 8000 minderjarigen die voor Ahed hetzelfde lot ondergingen was er nooit deze aandacht. Net daarom, door die internationale aandacht,  is de manier waarop Ahed Tamimi nu wordt geframed zo cruciaal.

Ahed Tamimi nu, terwijl ze in de gevangenis zit, framen in een reeks over vrouwen die kiezen of kozen voor gewapend verzet is fundamenteel fout en zal tegen haar gebruikt worden.