De Israëlische pers probeert rond een opiniestuk op de website www.dewereldmorgen.be een antisemitisme-rel te creëren. Een ‘bezorgd burger’ heeft in België klacht neergelegd tegen de auteur en Antwerps politicus André Gantman eist zijn ontslag bij de vakbond, nog voor er een uitspraak is. In werkelijkheid gaat het hier over een nauwelijks verhulde poging om de boycot-Israël-campagne verdacht te maken.

Op 30 augustus 2018 publiceerde Robrecht Vanderbeeken, algemeen secretaris ACOD-Cultuur het opiniestuk ‘Syndicale strijd voor Palestijnse mensenrechten’  op deze website. Daarin lichtte hij toe waarom vakbonden zich aansluiten bij de BDS-campagne (Boycot-Divest-Sanction) tegen de misdaden van het Israëlisch bezettingsleger in Palestina, tegen de kolonisatie van de bezette gebieden en tegen de apartheid in Israël. Het gaat hier niet over een eigen artikel van de redactie, maar over een ingezonden bijdrage. De redactie van DeWereldMorgen.be heeft wel de volledige verantwoordelijkheid voor het publiceren van deze opinie.

Anderhalve maand later, op 18 oktober, diende volgens de pro-zionistische website Joods Actueel een ‘bezorgd burger’ een klacht in voor antisemitisme tegen auteur Robrecht Vanderbeeken. De Antwerpse politicus André Gantman (N-VA) reageerde prompt met een eis tot zijn ontslag, nog voor over deze klacht een oordeel werd geveld.

Waar gaat het over?

In het opiniestuk somt Vanderbeeken de misdaden op van het Israëlisch bezettingsleger. De klager ontkent de hierin opgesomde misdaden niet maar neemt aanstoot aan één zinsnede in de tweede alinea van het artikel. Die eindigt met ‘kinderen gekidnapt en vermoord voor hun organen …’ Dit laatste zou volgens de klager een uiting van antisemitisme zijn.

De redactie heeft naar aanleiding van deze klacht vastgesteld dat deze zin zo geformuleerd een rechtstreeks causaal verband suggereert tussen het kidnappen en vermoorden van kinderen door het Israëlisch bezettingsleger en het verwijderen van hun organen voor transplantaties. Er zijn echter geen bewijzen dat het Israëlisch bezettingsleger met voorbedachten rade dergelijke moorden zou plegen, met orgaantransplantatie als doelstelling.

De redactie heeft daarom in samenspraak met de auteur beslist deze zinsnede uit het artikel te verwijderen. Echter, en daar gaat het hier echt over, of deze beschuldiging terecht was of niet doet niet ter zake, ze is uitsluitend gericht tegen het Israëlisch bezettingsleger, in geen geval tegen de Joodse godsdienst of tegen de Joodse wereldbevolking.

Het Israëlisch bezettingsleger is niet het Joodse volk

Het Israëlisch bezettingsleger vertegenwoordigt de Joodse wereldbevolking niet. Van de ongeveer 16 miljoen Joden wereldwijd woont ongeveer 5,7 miljoen Joden in Israël. Naast deze Joden wonen in Israël ook ongeveer 23 procent niet-Joden, in hoofdzaak Palestijnse Arabieren, naast kleine christelijke minderheden Tsjerkessen, Armeniërs en Druzen.

Het Israëlisch leger vertegenwoordigt al evenmin alle Joodse Israëli’s. Talrijke Joodse activisten en organisaties in Israël klagen de wandaden en oorlogsmisdrijven van het Israëlisch bezettingsleger in de Palestijnse gebieden en de apartheid in Israël aan, zoals Ilan Pappé, Gideon Levy, Amira Hass, de onlangs overleden Uri Avnery,  voormalig luchtmachtpiloot Yonatan Shapira, Jeff Halper van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD), de beweging van voormalige soldaten Breaking the Silence, de mensenrechtenorganisatie B’tselem (‘in naam van God’) die reeds 30 jaar de schendingen van de mensenrechten door het Israëlisch bezettingsleger inventariseren, het magazine +972  (972 is de internationale telefooncode van Israël) en de jonge Joodse Israëli’s die weigeren hun militaire dienstplicht te vervullen in de bezette gebieden. In de Israëlische krant Haaretz komen regelmatig Joods-Israëlische stemmen aan bod die de bezetting van de Palestijnse gebieden, de blokkade van Gaza en de apartheid in Israël aanklagen.

Joods-Israëlische kritiek op de bezetting

Op dezelfde dag dat in België een ‘bezorgd burger’ zijn klacht voor vermeend antisemitisme indiende, sprak Hagai El-Ad, directeur van B’tselem, tot de VN-Veiligheidsraad waar hij dezelfde aanklachten tegen het Israëlische bezettingsleger als Robrecht Vanderbeeken opsomde (zie Israëlische organisatie mensenrechten B’Tselem bevestigt oorlogsmisdaden bezetting en blokkade Gaza).

Kortom, hoe je het ook draait of keert, je kan het met de opinie van Robrecht Vanderbeeken eens of oneens zijn, je kan zelfs wijzen op een fout in het artikel, maar in geen geval kan deze opinie worden geïnterpreteerd als antisemitisme. Deze opinie is een aanklacht tegen de wandaden en misdrijven van het Israëlisch bezettingsleger. Daar mogen de verdedigers van de bezetting het mee oneens zijn, maar zijn kritiek op deze bezetting is géén antisemitisme.

Zowel Antwerps N-VA-politicus André Gantman als Michael Freilich, hoofdredacteur van Joods Actueel, passen in hun aanval de propagandatechniek toe van de verwarring tussen ‘Israël’ en ‘Joden’. Voortdurend schakelen zij in hun discours over van ‘Israël’ naar ‘Joden’ om zo begripsverwarring te zaaien over waar het hier echt over gaat: kritiek op de bezetting van Palestina.

Freilich is gepokt en gemazeld in deze tactiek (Zie Waarom u dit artikel van Michael Freilich ook zelf kunt schrijven). Hij gaat zelfs zover door het voor te stellen alsof de Palestijnen van artikels als dat van Vanderbeeken het grootste slachtoffer zouden zijn: “Dat is een waanzinnige complottheorie. Dergelijke personen die zulke uitspraken doen horen simpelweg niet thuis in een vakbond. De grootste slachtoffers van deze heisa zijn de Palestijnen zelf en Vanderbeeken doet de zaak nu meer kwaad dan goed.”

Wat hij er bij vergeet te zeggen is dat de Joods-Israëlische activisten en organisaties die inderdaad voor de rechten van de Palestijnen ijveren voortdurend door de Israëlische regering en door websites als Joods Actueel worden verdacht gemaakt en gesaboteerd. Directeur Hagai El-AD wordt sinds zijn toespraak van 18 oktober met de dood bedreigd, nadat de VN-ambassadeur van Israël hem een ‘verrader’ noemde.

Freilich vermeldt ook de medische hulp die Israëlische Joden bieden aan Palestijnen in Gaza, maar vergeet er bij te vermelden dat de medische noodtoestand in Gaza een rechtstreeks gevolg is van de blokkade en van de vernietiging van hospitalen, de watervoorziening en de reinigingsinstallaties van rioolwater in Gaza door het Israëlische bezettingsleger.

Een van de vaste wat-zou-u-doen-argumenten is telkens weer het recht op verdediging dat Israël zou hebben. Dat recht geldt echter nooit voor de Palestijnse bevolking. Het volstaat hier de Joods-Amerikaanse filosoof Noam Chomsky uit 2004 te citeren in de documentaire Peace, Propaganda and the Promised Land:  “Wanneer Israël zoals nu in de bezette gebieden beweert dat het zich moet verdedigen, dan verdedigen ze zich in de zin dat ieder militaire bezetter zich moet verdedigen tegen de bevolking die ze aan het verpletteren is”.

De echte doelstelling van deze aanval

Personen en organisaties die misdaden van het Israëlische bezettingsleger aanklagen ‘haters van Israël’ noemen is een andere tactiek. Het is een bizar voorrecht dat alleen landen als de VS en Israël opeisen. Deze website publiceert bijvoorbeeld regelmatig zeer kritische artikels over de politiek in Frankrijk, toch is niemand zo gek om de auteurs op deze website ‘haters van Frankrijk’ te noemen.

Dit alles weten de klagers natuurlijk ook wel. Het is hen immers om iets heel anders te doen. Deze klacht past in een internationale strategie die de Israëlische hasbara promoot in pro-zionistische kringen. In hoofdzaak komt die strategie er op neer elke kritiek op Israël te vereenzelvigen met anti-semitisme. Deze strategie wordt de laatste jaren hardnekkiger, want ondanks miljarden investeringen in hun campagne neemt het BDS-actvisme toe. In Israël zelf geeft men dat ook toe.

Zo pleiten de pro-zionistische krachten voor een herdefiniëring van antisemitisme op Europees niveau, om elke kritiek op Israël monddood te maken. Dit past tevens in een strategie om BDS-activisme te criminaliseren. Robrecht Vanderbeeken is een voortrekker om de vakbonden hier bij aan te sluiten.

Wat bovendien speelt is dat Antwerps N-VA-politicus André Gantman voorzitter is van de cultuurorganisatie Opera en Ballet Vlaanderen. In een interview met Karl Drabbe voor de rechtse website Doorbraak.be sprak hij – die als schepen ooit voor de afschaffing van het Antwerpse stadsdichterschap pleitte en zich verzette tegen de benoeming van Sidi Larbi Charkaoui aan de Opera en Ballet Vlaanderen – over de ‘culturele elite’. Hij vond dat ‘cultuur zich teveel op zichzelf heeft teruggetrokken’, en dat zou liggen aan ‘de zelfverklaarde progressieve elite’ die ten onrechte ‘het publiek provoceert met overheidsgeld’. ACOD-Cultuur heeft daarover tekst en uitleg gevraagd aan Gantman, wat hij nog steeds weigert te geven. Gantman heeft op 7 oktober 2013 nog gepleit voor het afschaffen van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding

Palestina-dossier

De website www.dewereldmorgen.be heeft sinds 2012 375 artikels gepubliceerd over de bezetting van Palestina, die zijn gebundeld in dit dossier. De redactie kijkt er altijd nauwgezet op toe dat hier geen vormen van antisemitisme binnensluipen en zal dat blijven doen.

Er is geen intentioneel of causaal verband tussen de kidnapping en moord op Palestijnen waaronder ook kinderen en het verwijderen van organen voor transplantatie. Dat in Israël organen van gedode of in gevangenschap overleden Palestijnen worden verwijderd zonder instemming van de betrokken familieleden is echter een feit dat door meerdere bronnen waaronder de Israëlische overheid zelf werd bevestigd. Zie onder meer dit CNN-artikel van 2009 Israel harvested organs without permission, officials say. Er zijn ook recentere meldingen van Palestijnse families dat organen uit de stoffelijke overschotten van hun dierbaren werden verwijderd. In 2015 maakte toenmalig VN-ambassadeur voor Palestina Riyad Mansour in een brief aan de VN-secretaris-generaal zijn beklag hierover. Het ging daarbij hoofdzakelijk over het verwijderen van het hoornvlies uit de ogen voor transplantaties.

The New York Times publiceerde in augustus 2014 nog een eigen onderzoek hoe illegale handelaars van organen enorme sommen verdienen. Volgens de krant hebben Israëlische smokkelaars sinds 2000 een disproportionele rol in deze organenhandel. Het gaat daarbij niet uitsluitend over de smokkel van organen uit Israël zelf maar ook uit andere landen zoals Costa Rica waar Israëlische maffiosi bij betrokken zijn.

De feiten geraken niet meer gekaderd

De zionistische lobby’s in België, Europa en de wereld worden hardnekkiger in hun campagne om kritiek op Israël te vereenzelvigen met antisemitisme. Daar hebben ze goede redenen voor. Ondanks de inzet van miljarden euro’s blijft de BDS-campagne wereldwijd toenemen. Onlangs nog besliste een Duitse rechtbank dat BDS-activisme een legitieme vorm van democratische vrijheid van meningsuiting is.

Bovendien, hoe hard je ook poogt feiten te kaderen (zoals in dit bericht van de openbare zender VRT  Ankie Rechess’ ‘neutrale uitleg’ over Israëlische aanval op betogers Gaza), door bijvoorbeeld context en achtergrond te verzwijgen of selectief weer te geven, niets kan de beelden schoonpraten van onschuldige, ongewapende Palestijnen die in Gaza vanop veilige afstand door zwaarbewapende Israëlische scherpschutters worden afgeschoten in de rug, waarbij ook verpleegsters worden gedood en kinderen.