Actie bagagisten Aviapartner: “Dit is winst maken op sociale dumping”

FacebooktwitterFacebooktwitter

“De werkdruk is de laatste jaren voortdurend toegenomen. Dat laat zich voelen. Zelfs op piekmomenten moeten wij met drie een vliegtuig laden en lossen. Dit conflict sleept al jaren aan. De druppel die de emmer nu deed overlopen was de beloofde premie van 250 euro die na een drukke, hete en onderbemande zomer afgelopen week werd betaald. Niemand kreeg het volledige beloofde bedrag.”

Er komt niet alleen personeel van Aviapartner naar de actie in de vertrekhal van Brussels Airport in Zaventem, waar meerdere honderden werknemers zich verzamelen. Tussen de aanwezigen ook delegaties van de havens van Antwerpen, Gent en Brugge, collega’s van het spoor, cabinepersoneel, check-in agenten die even hun collega’s komen ondersteunen.

Reizigers lopen er doorheen met hun valiezen. Van enige vijandige reactie is niets te bespeuren.

Luc is een kranige zestiger die nu bij Swiss Port werkt, de concurrent van Aviapartner. Hij heeft op de luchthaven al een lange loopbaan achter de rug. “Ik ben begonnen als bagagist in 1977 bij Sabena. Na het failliet in 2001 ben ik vrij snel aan de slag gegaan bij FlightCare en twee jaar later bij Swiss Port. Ondertussen ben ik al bijna 30 jaar dispatcher van de bagage-afhandeling. Op 1 januari 2020 mag ik met pensioen. Ik zal dan 43 jaar op de luchthaven gewerkt hebben.”

“Ik geef de collega’s van Aviapartner 100 procent gelijk. Als je ziet met welk slecht en gevaarlijk materiaal zij moeten werken. Met drie moeten die een vol toestel van TUI lossen en laden aan een hels tempo, want het volgende vliegtuig wacht al. Dit is niet meer normaal.”

“Waarom ik hier ben? Uit solidariteit. Zij moeten zoals wij in weer en wind ’s morgens vroeg of ’s avonds laat zeulen met valiezen, één weekend op twee, feestdagen, wanneer andere mensen met vakantie gaan kunnen wij niet weg. Ik geef de collega’s van Aviapartner 100 procent gelijk. Als je ziet met welk slecht en gevaarlijk materiaal zij moeten werken. Met drie moeten die een vol toestel van TUI lossen en laden aan een hels tempo, want het volgende vliegtuig wacht al. Dit is niet meer normaal.”

Floor is een andere collega uit de transportsector: “Wat de collega’s hier moeten doen is slavernij. Dit is geld verdienen op sociale uitbuiting. Ik kan goed begrijpen dat voor hen de emmer vol is. Ze zouden zich eerder moeten verbazen daarboven dat het nog zo lang heeft geduurd.”

Said werkt bij DHL. Ook hij is hier uit solidariteit. “De werkdruk is onhoudbaar, alles moet sneller met minder mensen. Het excuus is altijd hetzelfde. ‘We vinden geen volk’. Niet voor de kleine pree die ze bieden, natuurlijk. Er zitten daarboven (bij de directie) mensen die blijkbaar niet weten dat de slavernij werd afgeschaft. Ze zetten het andere personeel ondertussen onder druk om niet mee te staken, bij de check-in durven ze niet meedoen.”

“We werken ons krom en toch zeggen ze dat ze geen winst maken. Dan vraag ik me af waar het geld naartoe gaat.”

Tom werkt al 14 jaar voor Aviapartner: “De laatste drie, vier jaar is de situatie enorm verslechterd. Te weinig volk, hoge werkdruk. Minder tijd om v