Benjamin Netanyahu blijft nog anderhalf jaar eerste minister van Israël dankzij een grote coalitie met aartsrivaal Benny Gantz. Beide politici staan buiten hun strijd om de macht voor onverminderde verderzetting van de bezetting en voor identieke plannen van annexatie in de bezette gebieden. DeWereldMorgen.be sprak met Mahmoud al-Habbash, adviseur van Palestijns president Abbas, ook over de coronapandemie.

“Voor ons maakt het geen enkel verschil wie eerste minister is in Israël. Benjamin Netanyahu of een van zijn rivalen. Netanyahu en Gantz staan voor een identiek beleid tegenover de bezetting en de kolonisatie. Beiden hebben tijdens de vier voorbije verkiezingscampagnes electoraal opbod gedaan over wie het hardst zou optreden in de bezette gebieden. Beiden hebben elkaar overtroefd met stoere verklaringen over annexatie van koloniale nederzettingen in de Palestijnse gebieden.”

Concrete beslissingen afwachten

“In feite weten we nog niet echt wat de politieke agenda van deze nieuwe regering is. Hoe moeten we die beloften van annexaties interpreteren? Het zou zeker niet de eerste keer zijn dat verkiezingseisen na een regeringsvorming worden afgezwakt, maar alles is mogelijk. Israël heeft hiervoor alleen de VS achter zich staan¹. Hoe die annexatieplannen er concreet zouden uitzien weten we echter nog niet.”

“(VS-minister van buitenlandse zaken) Pompeo heeft eerder verklaard dat annexatie een zaak van Israël was, een impliciete erkenning dat de VS die zal goedkeuren. Volgens hem is dat een logische verdere stap van hun ‘deal of the century‘. Op de recente persconferentie met Netanyahu bleven beiden echter heel vaag over concrete plannen.”

“Voor ons is echter elke annexatie in de bezette Palestijnse gebieden een rode lijn. Dan beschouwen wij alle bestaande akkoorden met Israël en de VS als geschonden en niet langer bindend. We hebben ons standpunt al laten weten aan de VS, aan Rusland, aan de VN en aan de Arabische staten. We zijn niet optimistisch, maar politiek gezien moeten we verder voorzichtig afwachten wat er gaat gebeuren.”

Coronapandemie onder een militaire bezetting

“Wij hebben ondanks onze beperkte mogelijkheden onder de bezetting onmiddellijk maatregelen genomen en de urgentie van de coronapandemie erkend. De bewegingsvrijheid werd drastisch ingeperkt. We behandelen nu 500 besmette personen waarvan er vijf overleden zijn. Voor het ogenblik hebben we de situatie onder controle. Daar kan echter snel verandering in komen. Alle nieuwe medische materialen, apparaten en geneesmiddelen moeten via Israël passeren en dat hebben wij niet in de hand. Daar gelden onverminderd de ‘normale’ regels van de bezetting.”

“We zijn zeer bezorgd over de terugkeer van duizenden Palestijnse arbeiders uit Israël die op het einde van de Ramadan naar huis zullen terugkeren. Israël zendt hen terug over de checkpoints zonder enige informatie of controle van mogelijke besmettingen. We bereiden ons daarop voor, maar gemakkelijk zal het niet zijn.”

Israël heeft vorig jaar beslist een groot deel van de belastinginkomsten van Palestina te blokkeren, een schending van de vredesakkoorden van Oslo. Het gestelde argument is dat de Palestijnse regering dat geld gebruikt voor de gezinnen van ’terroristen’. Bovendien heeft de regering recent beslist banken te sanctioneren die geld overmaken op de bankrekeningen van gevangen Palestijnen.

“Wat betreft de Palestijnse gevangenen in Israël. Onder het mom van de bestrijding van terrorisme weigert Israël beschermende maatregelen te nemen tegen besmetting. Wij verwerpen dat argument volledig. Dit zijn allen mensen die zich verzetten tegen de bezetting. Het zijn onze nationale helden.”

“We onderhandelen met de banken hoe we deze financiële repressie kunnen opvangen. Tussen de ongeveer 5.000 Palestijnen in Israëlische gevangenissen zitten ook ongeveer 200 minderjarigen. Ook dat is een grote zorg voor ons.”

“De wereld moet weten dat de medische situatie in Palestina onder de bezetting reeds precair was voor de coronapandemie. Concreet betekent bezetting of annexatie voor de gewone Palestijn dezelfde repressie en de verdere ontkenning van hun elementaire mensenrechten. Het grote verschil is politiek-juridisch. Met annexatie verbrandt Israël alle mogelijke bruggen naar een vreedzaam onderhandelde oplossing en geven ze elke schijn op dat ze nog vrede willen. Het is niet meer dan logisch dat wij dit nooit zullen aanvaarden.”

Note: