Iers EP Clare Daly: ‘De EU? Gigantische bubbel zonder enige band met de bevolking”

Lode Vanoost  - 

Clare Daly: "Het echte Brussel is daarbuiten, ver van deze bubbel in het Europees Parlement, dit onding hier!". Foto: LV

FacebooktwitterFacebooktwitter

Ierse Europarlementariër Clare Daly (en haar collega Mick Wallace) leerde ik kennen door haar talrijke actieve bijdragen die ze verspreid op sociale media. Het viel ons op hoe haar standpunten over Palestina, Assange, corruptie, Latijns-Amerika en zoveel andere zaken gelijklopen met de redactionele lijn van deze nieuwssite. Een goede reden om kennis te maken.

Net als wij veroordeelt Clare Daly de Russische invasie in Oekraïne maar benadrukt zij de medeverantwoordelijkheid van de NAVO, de VS en de EU voor deze escalatie en voor hun medewerking aan de acht jaar burgeroorlog die er aan voorafging – en die nog steeds ontkend wordt in onze mainstream media. Zij ontvangt ons op een druilerige dinsdagmiddag tussen haar drukke agenda door in de enorme bubbel van het Europees Parlement in de Leopoldswijk te Brussel.

“We wonen in Sint-Gillis wanneer we in Brussel zijn.  Dat we hier in een soort ivoren toren werken, besef ik maar al te goed. Het echte Brussel vind ik geweldig. Van de clichés over Brussel en over België die ik van mijn vrienden te horen kreeg toen ik verkozen werd klopt gewoon niets. Wanneer ik je uitleg hoor over je land besef ik hoe weinig ik eigenlijk weet van dit land.”

Politiek activisme in Ierland

“Ik ben al heel mijn leven politiek actief. Politiek activisme is meer dan deelnemen aan verkiezingen of politica worden. Trouwens, politici veranderen alleen iets als ze onder druk worden gezet door de mensen.”

Clare Daly is zeer actief in het Europees Parlement en neemt er degelijk voorbereide, onderbouwde en consequente standpunten in. In dit interview staan enkele voorbeelden van haar tussenkomsten:

“Ik was actief in de studentenvakbond en in de vakbond voor het personeel van Air Lingus op de luchthaven en werd gemeenteraadslid in een district van Dublin. Daarna werd ik ook nationaal parlementslid (2011-2019) voor een linkse partij van trotskistische tendens, waar ik nu geen lid meer van ben.”

“Ik diende met een aantal kompanen in 2019 een lijst ‘Independents for Change’ in voor de Europese verkiezingen. Mick Wallace en ik werden verkozen (Ierland heeft 13 zetels in het EP, nvdr). We hebben geen partijstructuur. ”

“Ik noem mezelf een internationale socialist, een onafhankelijke socialist. Ik ben jaren actief geweest in partijstructuren, maar dat bracht me te dikwijls in conflict met de idealen die we verondersteld werden te verdedigen. Ik ben als nationaal parlementslid politiek onafhankelijk geworden.”

“Dat liet me toe om standpunten in te nemen die veel weerklank vonden bij de Ierse bevolking. Onze parlementaire acties leidden tot het ontslag van twee opeenvolgende ministers van justitie en van twee politiechefs, in verband met grootschalige corruptie, ondermeer in de bouwsector die door justitie werd genegeerd.”

“Dat konden we omdat we een klokkenluider een stem gaven die door politici en media werd doodgezwegen. Het was een enorm politiek schandaal in Ierland. De staat bleek immers enorme schulden over te nemen van corrupte bouwbedrijven en banken. Zo werden Mick Wallace en ik bekende politici in Ierland, die de regering ter verantwoording riepen. En zo raakten we ook verkozen in het Europees Parlement.”

EU, sociale mythe en neoliberale realiteit

“De EU is redelijk populair bij de bevolking, omdat ze dat zien als de mogelijkheid voor hun kinderen om in het buitenland te studeren, om vrij te reizen. Ze zien dat niet als wat het echt is: een neoliberale constructie voor de ‘happy few’.”

“Wij (in Ierland) zijn een eiland aan de buitenrand van Europa, dat lang afhing van een nog groter eiland, eveneens aan de buitenrand van Europa. Dat is nu weggevallen. Ieren spreken echter alleen Engels en zijn dus niet zo goed op de hoogte van dat echte Europa overzee. We hebben een zeer eurofiele elite aan de macht in Ierland, die in de EU iets heel anders zien dan de gewone Ieren.”

“Gedurende ons mandaat in het nationale parlement kregen we nog af en toe een redelijke pers, heel wisselvallig, maar toch niet zo eenzijdig slecht als nu, sinds we in het Europees Parlement zetelen. Het verschil in Ierland zelf was dat we daar ter plaatse actief waren en dat de mensen dus konden zien wat we echt deden, ze konden ons rechtstreeks horen op de parlementaire tv-zender.”

“Sinds we in het Europees Parlement zetelen worden we in de Ierse pers echt afgemaakt en gedemoniseerd. De hoeveelheid bagger die we over ons krijgen in de kranten is immens. Onze politieke standpunten worden compleet verdraaid.”

“We worden Kremlin-agenten genoemd, Poetin-marionetten, een ‘gênante vernedering voor Ierland’. Geen enkel inhoudelijk debat over onze standpunten. “Ze zijn gek geworden in Brussel”, dat is het niveau.”

Desinformatie en demonisering

“We werden aangehouden in Ierland omdat we militaire basissen betraden op zoek naar VS-oorlogsvliegtuigen. Men kent ons daar als anti-oorlogsactivisten. Daar kwam een proces van. Zo kwam uit dat Ierland toelaat dat de civiele luchthaven van Shannon wordt gebruikt voor de transit van Amerikaanse troepen en voor de transit van gevangenen naar andere landen.”

“Dankzij WikiLeaks kwamen we te weten dat het Ierse ministerie van buitenlandse zaken aan de VS vroegen of ze niet een paar ‘onderzoeken’ konden doen, zodat ze konden beweren dat ze het onderzocht hadden. Ierland beweert immers neutraal te zijn1. Die vliegtuigen zouden volgens de regering geen bommen of andere wapens vervoeren, ze maken alleen maar tussenlandingen met soldaten. Wij stelden die schijnheiligheid voortdurend aan de kaak.”

“De desinformatie over wat wij doen is fenomenaal. Wat de mainstream media over ons zeggen staat in schril contrast met wat mensen zeggen die ons contacteren. Zij danken ons voor wat wij doen.”

“Ik werd aangesproken in de luchthaven van Islamabad toen we daar waren voor een missie over de situatie na de overstromingsramp in Pakistan. “Ik volg jou op de sociale media!”. Mensen uit heel Afrika contacteren ons, ook uit Europa en de VS. Zij klagen allen over hetzelfde: hun media en hun politici.”

“We werden allebei verkozen door de Ieren en haalden met ons tweeën 2 van de 13 Ierse zetels in het Europese Parlement. Mick had exact één medewerker voor zijn campagne, waarmee hij heel Ierland afreisde. Ik had eveneens slechts een klein team voor mijn campagne. Maar iedereen kende ons van ons werk in het nationaal parlement. Nu krijgen de mensen alleen maar slechte berichten over ons en ons werk hier.”

Europese praatbarak

“Het werk in de commissies hier is nogal technisch, eerder saai. Het zijn onze korte tussenkomsten in de plenaire zitting die we verspreiden over de sociale media, en waar we veel respons op krijgen.

“Een voorbeeld. In mijn eigen land is er een enorm huisvestingsprobleem. Zelfs jongeren uit de middenklasse met een vaste baan kunnen zich geen eigen woning meer veroorloven. Een klein appartement met twee slaapkamers, één kleine leefkamer huur je niet onder 2000€.

“Ondertussen geven onze regeringen miljarden euro’s uit aan herbewapening. De Europese Investeringsbank (EIB) weigert leningen voor huisvesting maar geeft ze wel voor aankoop van wapens. Dat volgen we op in de commissies.”

“In de plenaire vergadering nemen we meer algemene standpunten in. Het zijn korte statements, want veel spreektijd krijgen we niet, één minuut! Die zetten we net op om ze daarna te verspreiden. Een echt inhoudelijk antwoord krijgen we toch niet. Soms antwoorden ze gewoon helemaal niet.”

“We brachten ons eigen team mee uit Ierland. Die kenden de werking van het Iers parlement goed, en kenden de onderwerpen, corruptie, buitenlands beleid, defensie, vredesbeweging. Wij ijveren voor een wereld van diplomatie en multilateralisme, het internationaal recht. Ons team kent dat door en door.”

“Wij zien onze tussenkomsten in de plenaire vergadering uitsluitend als een politiek platform naar de buitenwereld, om ons politiek alternatief te promoten. Toen we hier toekwamen, beseften we al dat dit hier een enorme bubbel is compleet geïsoleerd van de echte wereld daarbuiten. Tegelijkertijd beseffen we dat hier heel veel wordt beslist dat een enorme impact heeft op het leven van de mensen.”

De Brusselse EU-bubbel

“Sinds de oorlog in Oekraïne is het allemaal enorm uitgebreid. Het vacuüm waarin wij hier werken is nog venijniger geworden. Daarbuiten heb je volgens mij een grote meerderheid van de bevolking die tegen de oorlog is en die vrede wil, die hun levensstandaard zien dalen en die willen dat het lijden van de Oekraïners stopt.”

“Daartegenover staan al die oorlogshaviken in de meeste EU-regeringen, zeker in de EU-instellingen, die slaafs voor de NAVO buigen, volledig ingekapseld zijn door het militair-industrieel complex.”

“De media hebben het over een oorlog tussen democratie en autoritaire regimes, terwijl Europa zelf autoritair aan het worden is. Als je buiten dat enge kader gaat staan wordt je een ‘nuttige idioot van de vijand’, een ‘verspreider van desinformatie’.”

“De arrogantie van deze mensen is verbijsterend. Die komen hier met uitgestreken gezicht zeggen dat al die mensen daar buiten het vrije Westen niet aan ‘onze’ kant staan omdat ze het slachtoffer zijn van Russische desinformatie. Volgens hen kunnen die nooit uit zichzelf tot die conclusie gekomen zijn.”

“De middelen die worden gepompt in het narratief van de mainstream zijn enorm. Instellingen zoals het Amerikaanse National Endowment of Democracy werken actief aan het pushen van de eigen versie van wat in de wereld gebeurt. Dat gebeurt ook hier in het Europees Parlement. Dat deden ze al tijdens de oorlog in Vietnam. Nu geven de sociale media daar weerwerk op.”

“Daarom steken ze meer energie in het aanvallen van de boodschapper in plaats van in de boodschap die je wil brengen. Kijk, ik heb er geen probleem mee dat mensen het met mij helemaal oneens zijn als ze tegenargumenten geven. Wat nu gebeurt is je het recht ontzeggen om je boodschap kenbaar te maken. Dat doen ze door je dood te zwijgen, en als dat niet lukt, verdraaien ze wat je zegt. Een veel gebruikte tactiek is dat ze één zin van wat ik of Mick zeggen uit de context halen en daar een hele redenering rond opbouwen die aan die zin een heel andere betekenis geeft.”

“Pas op, veel mensen hebben de mediamanipulatie door. Jammer genoeg gaan ze dan dikwijls compleet afhaken. Ze komen dan ook niet bij ons terecht. Het verandert wel, veel te traag, maar toch. Daar doen jullie het toch ook voor!”

“Ik heb Brussel – dat andere, echte Brussel buiten de bubbel hier – sindsdien beter leren kennen. Het is een boeiende stad. Wij zeggen dat tegen alle groepen die ons hier komen bezoeken. We spreken al de clichés tegen die ze hebben over België.”

“Het is een geweldige stad om in te leven. Ik idealiseer het niet. Het is uiteraard een stad met zijn problemen. Maar ik vind zelfs de politie hier beter dan in andere Europese landen. Kijk maar naar Frankrijk hoe ze daar met betogers omgaan. Ik weet natuurlijk wel dat ik de juiste kleur heb en een buitenlander ben, waarmee ze wel beter opletten, maar zelfs dan zie ik een verschil met andere EU-landen.”

Note:

1  Ierland is geen formeel lid van de NAVO, maar heeft er wel meerdere militaire samenwerkingsverbanden mee.

Artikel oorspronkelijk verschenen in DeWereldMorgen.be.