Met zijn ‘eensgezind’ standpunt over de ‘humanitaire crisis’ in Gaza blijft de EU onverminderd doorgaan met het verspelen van elk krediet en geloofwaardigheid in de ogen van de internationale gemeenschap buiten het ‘vrije Westen’. Die blindheid zal de EU de komende jaren duur komen te staan. De EU is niet langer een geloofwaardige gesprekspartner voor vrede, waar ook ter wereld.

De EU blijft de uitval van Hamas uit Gaza op 7 oktober beschouwen als het beginpunt van alles. Zo blijkt toch uit het standpunt dat na moeizaam overleg werd bereikt op de recentste samenkomst van alle EU-regeringsleiders.

Opnieuw worden de terreuraanvallen van Hamas veroordeeld, de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars geëist en erkent de EU het eenzijdige recht op zelfverdediging van Israël ‘binnen de grenzen van het internationaal recht’. Een eis voor een wapenstilstand zat er niet in door Duits verzet.

Volgens kanselier Olaf Scholz is Israël “een democratie met zeer humanitaire principes … Ik twijfel niet dat het Israëlische leger de regels van het internationaal recht respecteert.” Nog volgens hem zou een wapenstilstand Israël het recht ontzeggen zichzelf te verdedigen, een wel zeer bizarre invulling van het begrip ‘wapenstilstand’.

De onmenselijk diepe kloof tussen dit discours en de werkelijkheid kan niet groter zijn. Er staan genoeg vooroordelen, onwaarheden, verdraaiingen en ronduit leugens in de drie eerste alinea’s van dit artikel om een heel boek te schrijven.

Volgens de recentste cijfers zijn de voorbije 20 dagen 7.028 Palestijnen omgekomen in Gaza, waarvan 2.913 jonger dan 18 jaar. Een juist cijfer is er niet van de ongeveer 1.500 nog vermiste personen – een eufemisme voor mensen die nog onbereikbaar bedolven liggen onder het puin.

 

Onder twee luchtfoto’s op de cover van De Standaard van 27 oktober worden die cijfers geciteerd, met als afsluitende zin: “Dat aantal kan niet onafhankelijk worden geverifieerd”.

Dat laatste klopt uiteraard, ondermeer omdat Israël geen buitenlandse onderzoeken of waarnemers toelaat. Journalistiek zou deze toevoeging te verantwoorden zijn als ze eveneens telkens zou worden geciteerd wanneer de Israëlische overheid cijfers citeert, maar dat gebeurt nu net niet.

Onbestaand in het EU-standpunt is het ‘recht op zelfverdediging’ van de Palestijnse bevolking. De bevolking van Gaza heeft geen landleger, geen luchtmacht, geen zeemacht, geen gesofisticeerde raketten, geen luchtafweer.

Het enige dat Hamas tegenover die overmacht plaatst zijn ongeveer 6.000 raketten die werden afgevuurd sinds 7 oktober. Die hebben volgens de Israëlische overheid een twaalftal burgerslachtoffers gemaakt. Dat aantal kan niet onafhankelijk worden geverifieerd.

Uit dit laatste gegeven kan een en ander worden afgeleid. Deze raketaanvallen van Hamas worden oorlogsmisdaden genoemd, omdat ze willekeurig burgerdoelwitten raken. Dat klopt. Logischerwijze zou dat dus ook in omgekeerde richting moeten gelden voor de meer dan 7.000 aanvallen die Israël sinds 7 oktober op Gaza heeft uitgevoerd.

 

Er is echter een belangrijk verschil. De raketten vanuit Gaza hebben een veel kleinere vuurkracht, zie het geringe aantal slachtoffers bij die enkele zeldzame raketten die door het luchtafweergeschut raken. Vergelijk dat met de enorme vuurkracht en het dodenaantal dat door elke niet door luchtafweer – want dat is er niet – gestopte Israëlische raket worden veroorzaakt.

De raketten van Hamas zijn ballistische projectielen. Het ontbreekt hen aan de technologie om gerichte raketten af te schieten. Hun wapens worden dus inderdaad arbitrair afgevuurd en raken – nogmaals, als ze zeldzaam door het luchtafweer raken – inderdaad burgerdoelwitten. Dat beantwoordt aan de definitie van oorlogsmisdaden.

Israël kan zijn hoogtechnologische raketten echter zeer gericht afvuren en raakt daarbij huizen, appartementsblokken, scholen, hospitalen, ambulances, brandweerwagens … De capaciteit en de intentie is met andere woorden onmiskenbaar.

Israël begaat met elke raket die wordt afgevuurd op een weerloze bevolking een oorlogsmisdaad, die zwaarder doorweegt dan de raketaanvallen van Hamas, gezien de zekerheid van enorme vernieling en burgerslachtoffers.

Dat in een dergelijk ongelijke machtsverhouding de EU er in slaagt het alleen te hebben over het recht op zelfverdediging van Israël maakt de EU voor de rest van de wereld buiten dat zelfverklaarde vrije Westen nog verder ongeloofwaardig.

Hoe kan de EU nog ooit opkomen voor mensenrechten eender waar in de wereld nadat ze deze massale eenzijdige slachtpartij de facto heeft goedgekeurd?

De EU had zich kunnen aansluiten bij de recente toespraak van VN-secretaris-generaal António Guterres, maar heeft er voor gekozen dat niet te doen. Het enige concrete gevolg van zijn correcte analyse zal zijn dat hij een tweede mandaat wel mag vergeten. De terreur van Hamas op gelijke voet schakelen van de staatsterreur van Israël is immers not done.

Zie VN-Secretaris-Generaal Guterres: “Terroristische aanval Hamas gebeurde niet in een vacuum”.

Toespraak VN-secretaris-generaal António Guterres (06:12 – klik op Instellingen voor Nederlandse ondertitels):

Zowat de hele wereld veroordeelde de Russische invasie in Oekraïne, maar buiten het Westen sloot geen enkel land zich aan bij de economische sancties. Een mogelijk vredesakkoord in maart 2022, na slechts één maand invasie – toen Rusland nog nauwelijks Oekraïens territorium bezette – werd gekelderd door de VS en Groot-Brittannië (het land dat volgens VS-econoom Jeffrey Sachs niet naar de WC durft gaan voor grote baas VS de toestemming heeft gegeven). Die oorlog moet immers doorgaan ‘tot de laatste Oekraïner’.

De VS houden elke poging tot een wapenstilstand in Gaza tegen, leveren wapens aan Israël om onbegrensd in te zetten tegen een weerloze burgerbevolking en zijn vervolgens verbaasd dat ze alleen staan met hun veto in de VN-Veiligheidsraad om een onderhandelde oplossing tegen te houden.

De weigering van de rest van de wereld (80 procent van de wereldbevolking) om zich aan te sluiten bij de sancties tegen Rusland had een waarschuwing moeten zijn. Door ook nu eenzijdig één kant te kiezen tegen Palestina verliest de EU zijn laatste krediet om nog ooit een gesprekspartner voor vrede te zijn in de wereld.

 

De echte wereldopinie – niet te verwarren met de ‘wereldopinie’ van de mainstreammedia hier – wil wat elk mens met een hart op de juiste plaats wil: een onderhandelde oplossing die Palestijnen het recht op zelfbeschikking geeft en waarmee ze zelf hun toekomst kunnen bepalen.

Alleen het Westen – in feite alleen de VS, sinds de EU heel slaafs elke poging tot een eigen internationaal beleid heeft opgegeven – houdt een oplossing tegen.

Ondertussen heb ik het niet eens gehad over de meer dan 5.000 Palestijnen die in gevangenissen in Israël zitten, waarvan meer dan 2.000 zonder enige vorm van aanklacht of proces, waaronder meer dan 200 kinderen. De verwijdering van burgers uit bezette gebieden zijn een schending van de Conventies van Genève.

Verder worden met de regelmaat van de klok Palestijnen standrechtelijk geëxecuteerd door soldaten van het bezettingsleger of door kolonisten, terwijl het leger goedkeurend toekijkt. Olijfboomgaarden worden vernietigd en de gedwongen uitdrijvingen uit huizen waarin ze generaties lang woonden, gaan onverminderd door.

In 2014 werd de toen 13-jarige Ahmad Mansara ontvoerd door de Israëlische bezetters. Negen jaar later zit hij nog steeds gevangen, nu een jonge man van 22 wiens jeugd werd vernietigd en voor het leven getraumatiseerd is. Hij legde als 13-jarige na zware psychische en fysische folteringen ‘bekentenissen’ af voor een moordaanslag en werd als een volwassene berecht door het militair gerecht.

Die gevangengenomen Palestijnen worden routineus gefolterd, krijgen maanden-, soms jarenlang geen familiebezoeken, worden vastgehouden na het einde van hun gevangenisstraf, leven in erbarmelijke omstandigheden, krijgen geen medische behandeling voor kankers en andere dodelijke ziektes.

Praat dat de gijzelnemingen van Hamas goed? In geen enkel geval, maar het legt wel uit waarom ze gebeuren.

 

Zolang de diepere oorzaken, de échte oorzaken, van al deze gruwel niet worden erkend zal dit blijven doorgaan. De EU heeft met zijn recente standpunt net dat gedaan: een totale weigering om te erkennen hoe een vreedzame onderhandelde oplossing kan bereikt worden. De wereld buiten het Westen kijkt toe en keurt dit af.

Er is één lichtpuntje in dit alles: de beelden van de gruwel die wereldwijd rondgaan via de sociale media – zonder de mainstream framing – hoeven geen uitleg. Dit is onaanvaardbaar.

Er gaapt niet alleen een kloof tussen het Westen en de rest van de wereld. Er is tevens een toenemende kloof tussen de politieke leiders van het Westen (en de mainstream media) en hun eigen bevolking, zoals de beelden van massale protesten in de VS en Europa aantonen.

Dat zovele tienduizenden opkomen voor de Palestijnse rechten, terwijl ze de voorbije tientallen jaren altijd maar die andere klok hebben gehoord in hun media, toont twee dingen aan.

Zie: Miljoenen mensen wereldwijd op straat in solidariteit met het Palestijnse volk.

Een: de mensen geloven hun media niet. Twee: zij denken met hun hart, niet met de koude berekening van machthebbers, wapenleveranciers, politieke opportunisten en cynische carrièrejournalisten.