Dankzij jarenlange onafgebroken mobilisatie van alle alternatieve krachten op sociale media, betogingen, acties, demonstraties hebben de Britse en VS-krachten Julian Assange laten gaan. Dit brengt een voorlopig einde aan zijn mishandeling door het Britse en VS-politieke en media-establishment. Zijn strijd voor de waarheid gaat onverminderd door.

Het hing al een tijdje in de lucht dat er een soort deal zou worden gesloten met de rechtbanken in Groot-Brittannië en de VS waarbij Assange ‘schuldig’ zou pleiten voor slechts één element in zijn akte van beschuldiging voor de VS-rechtbank.

Dat zou hem een veroordeling opleveren tot een gevangenisstraf gelijk aan de tijd die hij reeds in Belmarsh Prison in Londen heeft doorgebracht.

Hij vliegt voor het ogenblik naar de Noordelijke Mariana Eilanden, formeel een ‘VS-territorium’ zonder statuut van een deelstaat (de inwoners zijn VS-staatsburgers, maar hebben geen stemrecht in de verkiezingen van de VS-president en het federale Congres). Het is de facto een kolonie met 51.000 inwoners die verspreid leven over 14 kleine vulkaaneilanden.

 

Daar zal hij – als de VS zich aan de afspraak houden – worden ‘berecht’ voor één aanklacht van ‘samenzwering om informatie te bekomen en te verspreiden’, waarvoor hij een gevangenisstraf van 62 maanden zal krijgen.

Dit is exact de tijd die hij in de maximaal beveiligde gevangenis van Belmarsh in Londen heeft doorgebracht. De bijna zeven jaar die hij doorbracht in politiek asiel van 19 juni 2012 tot 11 april 2019 in de ambassade van Ecuador in Londen worden niet erkend als vrijheidsberoving.

Niets is echter zeker zolang hij niet van het vliegtuig stapt op Australische bodem, zijn vaderland. De vileine juridische kronkelwegen die de VS hebben ingezet (met gulle medewerking van het Britse gerecht en de Britse regering) om hem zolang vast te houden, moet ieder nuchter waarnemer behoedzaam maken.

 

Niets garandeert dat eenmaal Assange op VS-bodem landt op de Marianas de VS niet een of andere ‘nieuwe onthulling’ of ‘nieuwe vaststelling’ bovenhalen om hem alsnog naar het VS-vasteland te deporteren. Zijn advocaten zullen zolang op dun ijs wandelen en geen verklaringen afleggen die hen daartoe aanleiding zouden kunnen geven.

Deze afloop is uitsluitend te danken aan de onbaatzuchtige inzet van duizenden over heel de wereld, van talrijke journalisten die hem hun steun betuigden, van grote en kleine betogingen en acties – in Brussel wordt al jaren elke maandag een wake gehouden op het Muntplein.

Zijn echtgenote Stella Assange heeft dan ook iedereen bedankt voor deze inzet. Zij meldt dat er meer informatie zal volgen, maar die zal zonder twijfel heel voorzichtig geformuleerd worden.

 

Voor de mainstream media in heel de Westerse wereld, ons eigen land inbegrepen, is dit een beschamende afloop. Redacties en journalisten hebben jarenlang meegewerkt aan de verspreiding van leugens, verdraaiingen en roddels om hun collega het leven zuur te maken.

Deze schande komt nu bovenop de afgrijselijk vooringenomen berichtgeving over de genocide in Gaza en sluit nauwgezet aan bij de onafgebroken verdediging van het neoliberale status quo sinds de jaren 1980, die nu uitmondt in het electorale monster van extreemrechts.

Het dossier van zijn lotgevallen is te omvangrijk om hier kort samen te vatten. Voor meer informatie, zie ons dossier over hem en over WikiLeaks dat wij de voorbije dertien jaar hebben bijgehouden.

De meest accurate samenvatting van zijn zaak vanaf de eerste aanhouding in Zweden op beschuldiging van seksueel wangedrag (niet ‘verkrachting’) tot zijn overbrenging naar de gevangenis van Belmarsh en de Britse schijnprocessen vind je in het boek The Trial of Julian Assange: A Story of Persecution van VN-Speciaal Rapporteur Nils Melzer.

Deze Zwitserse jurist heeft een Zweedse moeder en kon daarom de originele Zweedse documenten inzien, iets wat geen enkel mainstream ‘journalist’ die naam waardig ooit gedaan had. Vandaar uit ging hij verder op onderzoek. Zijn vaststellingen zijn verbijsterend. Heel de zaak tegen Assange is een travestie van rechtspraak. Lees de recensie VN-expert schrijft volledig dossier over Julian Assange: “Journalisten, dit gaat over u”.

De beschuldiging van ‘samenzwering om informatie te verzamelen en te verspreiden’ is een schijnvertoning om de VS en Groot-Brittannië een voorwendsel te bieden voor wat ze Assange al die jaren hebben aangedaan.

Zonder de minste twijfel kan nu al worden voorspeld dat de mainstream media de nadruk gaan leggen op die ‘schuldbekentenis’ om hun eigen beschamende collaboratie in deze zaak uit de wind te zetten.

Assange kan in de komende jaren via het Australisch gerecht pleiten voor kwijtschelding van ook deze beschuldiging. Dat zal jaren vergen en eveneens netjes verwezen worden naar de kleine achterpagina’s. De laatste nog resterende geloofwaardigheid van de Westerse mainstream media is echter definitief vernietigd.

 

Dit is een gigantische overwinning voor alle alternatieve organisaties en media die hem al die jaren onverminderd hebben verdedigd. Er mag bij dit alles echter niet worden vergeten dat de VS en Groot-Brittannië met deze zaak een waarschuwende vinger richten op elke onderzoeksjournalist die het nog waagt geheimen waaronder Westerse oorlogsmisdaden te onthullen.

Dit was een doelbewust misbruik van juridische procedures voor rechtbanken als doelstelling, waarbij de rechtsgang zelf de straf was en de bedreiging vormt voor andere kandidaat-onderzoeksjournalisten.

Waarom nu deze afloop?

Het blijft voorlopig gissen maar de datum van deze vrijlating roept enkele bedenkingen op.

Over drie dagen op 28 juni 2024 gaat het eerste debat Biden-Trump door. Trump zou het niet nalaten om Biden te confronteren met het feit dat hij president Obama (toen Biden zelf vicepresident was) niet heeft gevolgd om de zaak tegen Assange te laten vallen, maar als president de beslissing heeft verder gezet van president Trump om de zaak terug te openen.

 

Verder is er voor Biden het probleem dat de Democratische kiezers niet alleen zeer weigerachtig staan voor hem te stemmen omwille van zijn steun aan de genocide in Gaza, ook zijn vervolging van Assange is bijzonder impopulair.

 

Er zijn echter ook Britse redenen om hem uiteindelijk te laten vertrekken. Op 4 juli zijn er parlementaire verkiezingen in Groot-Brittannië die door Labour gaan gewonnen worden. Het laatste wat Britse eerste minister Keir Starmer wil ondergaan is dat hij herinnerd wordt aan zijn verleden voor hij in 2015 voor het eerst werd verkozen als parlementslid voor Labour.

Het Britse gerecht heeft jarenlang de Zweedse collega’s zwaar onder druk gezet om de aanklacht tegen Assange niet te laten vallen. Dat gebeurde in e-mails die in weinig diplomatieke termen werden uitgedrukt. Dat gebeurde op aansturen van het toenmalige hoofd van het Britse openbaar ministerie, de Crown Prosecution Service (CPS), Keir Starmer…

Tijdens zijn vijf jaar als hoofd van de CPS deed hij er alles aan om Assange te blijven vervolgen en drong hij aan op de uitputting van elke mogelijke juridische procedure om Assange het leven zuur te maken.

Dan is er nog de overweging dat het voor de VS zeer moeilijk ging worden om Assange te veroordelen voor onthullingen die in de VS-kranten The New York Times en The Washington Post hadden gestaan. De beschuldiging ‘samenzwering om informatie te vergaren en te verspreiden’ is immers  een synoniem van onderzoeksjournalistiek.

Vandaar ook dat kranten als de Guardian, de openbare omroep BBC en anderen de voorbije jaren zeer lamme opinies publiceerden, die stelden dat Assange best wel een eikel was en onheuse dingen had gedaan, maar dat vervolging voor spionage toch wel een brug te ver was.

De organisatie die het meest heeft geleden onder de onthullingen van WikiLeaks en Assange is de NAVO. Assange heeft de NAVO ontmaskerd als de oorlogsmachine die het is, als het apparaat dat het Westen gebruikt om de ondergang van de economische dominantie van het Westen over de wereld tegen te houden met een nieuwe Koude Oorlog tegen China (waarbij Rusland slechts een side-show is).

Een voorbeeld van die slappe ‘steun’ voor Assange was in eigen land te lezen in de column van Marc Reynebeau in De Standaard van 28 februari 2024 (zie Marc Reynebeau heeft zich zeer slecht geïnformeerd over Julian Assange).

De strijd van Julian Assange is niet voorbij. De wereldwijde mobilisatie voor zijn zaak moet nu doorgaan om ook deze laatste beschuldiging ongedaan te maken.

 

Voor meer info, zie ons volledig dossier over Assange, WikiLeaks, Chelsea Manning en Edward Snowden