De genocide in Gaza duurt reeds een jaar en het einde is nog steeds niet in zicht. Deze afschuwelijke schande is al even lang onderwerp van deze rubriek, waarin wat tegengif wordt gegeven tegen de eenzijdige berichtgeving over wat stilaan mag erkend worden als een moreel keerpunt in de menselijke geschiedenis. Joods-Brits schrijver Howard Jacobson schreef in de Guardian een opinie die de morele ondergrens van de mainstream media nog meer verlaagt.

Het artikel van Joods-Brits schrijver Howard Jacobson in The Observer en The Guardian is volgens journalist Jonathan Cook “het meest vunzige stuk journalistiek ooit gepubliceerd in Groot-Brittannië sinds mensenheugenis”. Daarin stelt Jacobson dat elke berichtgeving over de afslachting van tienduizenden Palestijnse kinderen een antisemitische bloedsmaad is, die het historische gerucht oprakelt dat Joden ooit kinderen zouden hebben ontvoerd om hun bloed te drinken.

Een jaar na het begin van de genocide in Gaza, volgend op 75 jaar vervolging en slachtpartijen, komt de morele en waarschijnlijk fysieke ondergang van het zionistische koloniale project in Palestina in zicht. Net als het verlies van het laatste greintje geloofwaardigheid van het Westen en zijn beweerde inzet voor democratie, mensenrechten en internationaal recht in de wereld in zicht komt. Een analyse van voormalig hoge VN-ambtenaar Craig Mokhiber.

Om de context en de geschiedenis van het zionistische kolonisatieproject in Palestina te doorgronden is inzicht nodig in de geschiedenis van het Europese kolonialisme, waarvan het gedachtengoed nog steeds zeer diep geworteld zit in de psyche van de leidende Westerse elites. Daar liggen de wortels van het zionisme. Het komt hier op deze nieuwssite telkens weer terug: zonder context en geschiedenis kan je losse feiten niet vatten. Een historische analyse van Ben Norton over de roots van het zionisme in dat Europese kolonialisme.

Niets zo gemakkelijk als de VN bekritiseren. Er valt heel wat af te dingen op deze organisatie, nog altijd gebaseerd op de machtsverhoudingen van na de Tweede Wereldoorlog. Het is wat het is, maar het is wel het beste dat er bestaat als wereldarbiter. Wat nu gebeurt met de aanvallen van Israël op UNIFIL , de VN-vredesmissie in Libanon, gaat nog verder dan de aanvallen op het UNRWA, de oudste VN-missie sinds het bestaan van de VN. Het Westen kijkt passief – de facto goedkeurend – toe op deze aanval op de basis zelf van het internationaal recht in het VN-Handvest.